Interview en tekst: Fred Nieuwesteeg

De paden van Sander Heerings en Jan Willem Ketelaers kruisten elkaar verschillende keren. Uiteindelijke legden ze hun muzikale ideeën bij elkaar en startten ze het project Into The Open. Het goed ontvangen debuut “Destination Eternity” vraagt om een interview.

Misschien eerst een korte introductie van jullie zelf, wie zijn jullie?

Jan Willem Ketelaers

Jan Willem:  in de jaren ’80 kwam ik in aanraking met de wat stevigere muziek van die tijd, zoals Bon Jovi, Kiss en Queensrÿche. Die voorliefde voor deze muziekstijl is altijd gebleven. Met prog had ik in eerste instantie wat minder. In 1999 kwam ik bij mijn eerste coverbandje. Het begon allemaal wat serieuzer te worden toen ik bij Toto-coverband Totolicious begon en later bij de Classic Rock Show, waarmee ik zes jaar lang langs theaters in Nederland, België en Duitsland toerde. Ik heb in de afgelopen jaren een aantal erg mooie projecten mogen doen met onder andere Ayreon en Magoria en mijn vaste band nu is Knight Area. Daarnaast zing ik nog in de Gary Moore Band en Totolicious en als backingvocalist bij Robby Valentine.

Sander Heerings

Sander: Ik heb een brede muzieksmaak. In mijn jonge jaren kwam ik in aanraking met synthesizermuziek via de serie Synthesizer Greatest, waar ik muziek leerde kennen en waarderen van onder andere Jean Michelle Jarre, Vangelis en Brian Eno. Ik ben begonnen met orgelles, maar al snel daarna overgestapt op keyboards en sequencing. In die periode ben ik ook in aanraking gekomen met prog, rock en metal en heb op die manier ook bands als Marillion en Rush leren kennen en waarderen. Ik heb als toetsenist deel uitgemaakt van progmetalband The Dust Connection waarmee we één album hebben opgenomen. Het mooie van prog heb ik altijd gevonden dat ik al mijn muzikale invloeden hierin kwijt kon.

Hoe hebben jullie elkaar ontmoet,  jullie maken toch nogal verschillende muziek?

Sander: Tijdens het werk in de wereld van IT en administratie kwamen we elkaar tegen in 2003, we wisselden toen al muziek uit en hielden contact. In 2016 kwamen we elkaar weer tegen en toen ging het opeens heel snel.

Wat ging er dan zo snel?

Jan Willem: ik had het verhaal van “Destination Eternity” in 2010 al grotendeels geschreven; op vakantie in Spanje. Ook Sander had al materiaal liggen en dat sloot naadloos op elkaar aan en dat wat we misten hebben we erbij geschreven. In een maand of twee hadden we al vrij veel materiaal klaar. We dachten eigenlijk eerst om een ep uit te brengen, maar er kwam zoveel muziek dat we besloten dat het toch een volledige cd moest gaan worden. In het proces werkte het wel zo dat de muzikale ideeën van Sander min of meer automatisch voor de benodigde zanglijnen zorgden, dat was fantastisch.

En is toen Into The Open ontstaan? Verklaar de bandnaam eens?

Sander: De naam is min of meer spontaan ontstaan, hoe, dat weten we niet precies meer. We vonden het een mooie naam en het klopte. Het feit dat er verder nog geen bands met dezelfde naam actief waren was ook positief. Het heeft verder ook wel iets symbolisch: we waren klaar om met onze muziek naar buiten te gaan.

“Destination Eternity” is de titel van de cd, welk verhaal zit hier achter?

Jan Willem: In alle eerlijkheid komt het initiële idee voor de plaat van mijn vrouw. Het gaat er in deze filosofie om dat een mens in zijn leven levenslessen moet leren om de eeuwigheid in de zielenwereld te kunnen bereiken. Een ziel kan hierin terecht komen als het op aarde een goed mens is geweest. In die spirituele wereld zijn diverse niveaus waar je een plaats in moet verdienen als het ware. We vonden in deze zienswijze enorm veel inspiratie om deze conceptplaat te maken.

Het prachtige schilderij van Vivi Hoffmans, The Source, gebaseerd op het nummer “Estonia” van Marillion. Hoe zijn jullie hierop gekomen en hoe past het in het plaatje?

Jan Willem: per toeval raakte ik na een show aan de praat met Vivi Hoffmanns en ze liet me wat van haar werk zien. Ik zag haar schilderij “Estonia” en meteen de volgende dag heb ik met Sander overlegd en we besloten aan Vivi te vragen of we het mochten gebruiken. Het is gebaseerd op het nummer “Estonia” van Marillion, dat teruggrijpt op de ramp met het passagiersschip “Estonia”, dat op 28 september 1994 zonk en waarbij 850 mensen het leven lieten. Het beeld sluit heel goed aan op het verhaal van de cd, de overgang naar de dood en wat zich daar mogelijk nog achter afspeelt.

Is Into The Open nou een band, of een project? In elk geval wordt er erg knap gemusiceerd. Kunnen jullie iets over de andere bandleden vertellen?

Sander: In principe is het op dit moment nog een project. Zo hebben we het ook ingestoken. Jan Willem en ik zijn verantwoordelijk voor het materiaal, maar nadat we de demo’s klaar hadden vonden we het wel belangrijk om met goede muzikanten in zee te gaan zodat het album daadwerkelijk ingespeeld kon worden. Jan Willem kende onze bassist Frank Strokap van zijn optredens met The Classic Rock Show, en gitarist Martijn Balsters en drummer Robert Spaninks kende ik uiteraard van The Dust Connection. Robert is daarnaast een uitstekend producer dus het lag voor de hand om hem ook voor die klus te vragen. Het was ook zijn idee om gitarist Ronald Martens erbij te vragen, die hij nog kende van zijn Iron Maiden coverband Up The Irons. Het heeft allemaal erg goed uitgepakt moet ik zeggen.

Nog even over de muziek. Die vind ik zeer geslaagd: het zit uitstekend in elkaar, wordt heel goed uitgevoerd, het is een mooie mix van stijlen en stemmingen. Hoe kijken jullie hier zelf tegenaan?

Sander:  we zijn er ook erg tevreden over. Het is precies zo als jij het zegt. De muziek past heel goed bij de fase van het leven waar het betreffende nummer over gaat.

Judgement Day is echt een keerpunt, je hoor hierin terug dat het er echt om spant wie het eeuwig leven mag betreden.

Jan Willem: Ik vind Ride The Wind erg mooi, met fraaie zang van Maria Catharina.

Sander: Dat was een van de ideeën die Jan Willem nog had liggen. Ik vond het in eerste instantie iets aan de zoete kant, maar nadat we er een toetsen-/gitaarduel in hadden toegevoegd (waarbij de gitaarsolo overigens is ingespeeld door Marcel Coenen) kwam het nummer echt tot leven.

Half Song is een mooie ballad geworden, het geeft je echt het gevoel of je ‘aan de andere kant’ bent aangekomen. Het initiële idee was een piano-demo die ik nog had liggen. Ik had het idee dat het nog niet af was, vandaar dat ik het de werktitel “Half Song” had gegeven. Echter toen Jan Willem zijn emotionele tekst erover had ingezongen was het echt compleet. Een vriendin die ik de demo had laten horen zei vervolgens : Half song, half love. Dat vonden we zo passend dat we besloten om de titel zo te laten.

Jan Willem: er zitten natuurlijk ook wel wat stevigere stukken in, zoals  Eternity, heeft wat van Knight Area weg, maar daar zit dan ook weer een akoestisch stuk in met een lange synthesizersolo.

De sfeervolle muziek die Sander nu zelf maakt komt ook op deze cd duidelijk naar voren. De vele lage toetsen die erin zitten vormen als het ware het warme deeg voor de muziek.

De cd is in eigen beheer opgenomen: is dat niet erg moeilijk?

Sander: Het was ook niet hoe we het voor ogen hadden. We hebben bij verschillende maatschappijen aangeklopt, maar niemand durfde het aan. Omdat we het album als geheel te goed vonden om op de plank te laten liggen hebben we het vervolgens toch zelf geprobeerd.

Jan Willem: Het helpt dat we de nodige contacten in de muziekwereld hebben. De verkoop kan natuurlijk altijd beter, maar valt niet tegen. De cd ligt in veel winkels in Nederland, maar ook in de rest van Europa en in de Verenigde Staten. Ook in het buitenland wordt de cd behoorlijk goed verkocht. “Destination Eternity” is ook digitaal uitgebracht en is te beluisteren en te kopen op Spotify en andere digitale platforms.

Deze muziek smaakt naar meer. Er moet natuurlijk een vervolg komen op “Destination Eternity” én jullie moeten me beloven dat  we dit werk ook live te zien krijgen!

Jan Willem: er zijn al wel ideeën én een eerste paar schetsen voor iets nieuws, maar het is op dit moment echt allemaal nog in een beginstadium. Veel meer kunnen we hier nu nog niet over zeggen.

Ook met betrekking tot optredens zijn er wel ideeën, maar ook op dit moment nog niet meer dan dat. Verschillende podia hebben overigens al interesse getoond, dus wellicht dat het er toch nog eens van komt.

Sander Heerings en Jan Willem Ketelaers