Enige tijd geleden stuitte ik bij toeval op het nieuwe album van de Britse progband I Am The Manic Whale , “Bumper Book of Mystery Stories”. Wat ik hoorde beviel me prima: zeer melodieuze prog, met herkenbare en terugkerende thema’s, prachtige vocale harmonieën, uitstekende muzikanten, sterke teksten met bijzondere onderwerpen en ook nog eens in de vorm van een conceptalbum. Voldoende reden om mijn licht eens op te steken bij oprichter/componist/zanger/bassist/ bandleider Michael Whiteman en hem (per mail) het hemd van het lijf te vragen.

vlnr: Michael Whiteman, Ben Hartley, John  Murphy, David Addis

Michael, allereerst gefeliciteerd met het nieuwe album, ik kwam het per ongeluk tegen, maar wat ik hoor bevalt me wel. Bedankt dat je me wat van je kostbare tijd hebt gegeven om enkele onderwerpen met betrekking tot de band en de muziek te bespreken.

Kun je ons in het kort iets vertellen over de oorsprong van de band, en misschien jezelf en de andere leden van de band voorstellen terwijl we het toch over dit onderwerp hebben.

Michael (Whiteman, bas/zang) en David (Addis, gitaar) ontmoetten elkaar op de middelbare school en spelen al bijna twintig jaar samen in bands! We ontmoetten Ben (Hartley, drums) een paar jaar later en John (Murphy, toetsen) meer recentelijk. Toen een van mijn vorige bands ten einde liep, begon ik wat progressieve rocknummers te schrijven voor een project dat bedoeld was als een solo-EP, maar naarmate de opname vorderde, leek het vanzelfsprekend om er enkele goede vrienden bij te betrekken die ook geweldige muzikanten waren.

De bandnaam blijkt een anagram van jouw naam, oorspronkelijk was het de bedoeling dat het een soloalbum zou worden, zoals je aangeeft. Het klinkt misschien gek, maar deze nogal eigenaardige naam zette me in eerste instantie op het verkeerde been, ik dacht zeker niet aan een progband. Waarom heb je voor deze specifieke naam gekozen?

Ik denk dat je de vraag al hebt beantwoord! De naam werd gekozen omdat het een anagram was van mijn naam en het was oorspronkelijk een soloproject. Ik vind het leuk dat de naam gedenkwaardig en ongebruikelijk is en ik denk dat het bovendien het karakter van de band weerspiegelt.

Ik hoor veel invloeden en referenties in je muziek waarbij de vergelijking met Big Big Train voor de hand ligt. Maar ook Neal Morse, The Flower Kings, Moon Safari en zelfs Franck Carducci hoor ik voorbij komen. Hoe zou je je muziek zelf omschrijven?

Ik geniet enorm van de muziek van al die artiesten, hoewel mijn muzieksmaak vrij breed is en er elementen uit jazz, klassiek en andere stijlen zitten in wat we doen. We neigen naar Mellotrons en Hammondorgels, wat veel mensen beschouwen als het klassieke progrockgeluid.

Wat zijn je belangrijkste invloeden op het gebied van muziek en teksten?

Ik probeer liedjes te schrijven over onderwerpen waar niemand anders over schrijft. Er zit een sterk element van verhalen vertellen in onze muziek. Ik heb een grote interesse in wetenschap en technologie en ik lees veel. Dat is de belangrijkste inspiratiebron voor mijn teksten. Mijn schrijfproces begint bijna altijd met songteksten en het is mijn bedoeling dat de muziek ook door de tekst of het verhaal wordt geïnspireerd.

Hoe kwam je samenwerking met Rob Aubrey tot stand en, in het verlengde daarvan, hoe kwam je in contact met Sally Minear en Ryo Okumoto?

Ik nam aanvankelijk contact op met Rob toen ik aan het eerste album werkte, omdat ik erg genoten had van zijn werk met Big Big Train. Ik was heel verheugd dat hij blij was om enkele van mijn eerste opnames van dit project te mixen, toen de band alleen nog maar uit mijzelf bestond. Zijn feedback was zeer nuttig bij het verbeteren van de kwaliteit van wat we aan het opnemen waren.

Sally is een vriendin van John. Ik geloof dat ze elkaar al een tijdje kennen.

Ryo kwam Manic Whale tegen op een online muziekfestival en nam daarna contact met me op via sociale media met de uitnodiging om samen te werken. Ik ben al vele jaren een fan van zijn muziek, dus ik was enorm enthousiast om zijn uitnodiging te accepteren!

Neem me eens mee door het proces van het schrijven en opnemen van jullie muziek.

Ik begin altijd met songteksten en neem op basis daarvan een demo op in mijn studio. Dan deel ik het met de band. Soms wordt het nummer een aantal keer herschreven voordat het klaar is om op te nemen. Dan komt Ben langs om drums op te nemen in mijn studio. Daarna deel ik de bestanden met John en Dave en nemen ze elk hun deel op in hun eigen studio. Op een bepaald punt tijdens het proces doe ik de definitieve baspartij en solozang, de laatste tijd was dit vrij dicht bij het begin. Als ik dan de bestanden van John en Dave krijg, voeg ik alles bij elkaar. Heel vaak moet ik een aantal productiebeslissingen nemen en sommige delen moeten eruit gehaald worden om alles echt goed in elkaar te laten passen. Dit is iets waar ik beter in ben geworden met de meer recente albums. Uiteindelijk, als we allemaal tevreden zijn met onze partijen, wordt het hele project naar Rob gestuurd. Rob doet ook vaak zijn zegje op het gebied van de productie en stelt wijzigingen voor, voordat de uiteindelijke mixen compleet zijn.

Ik las ergens dat de teksten en onderwerpen op het nieuwe album gebaseerd zijn op een oud boek dat je ergens tegenkwam, klopt dat?

Het concept van een verzameling mysterie- of avonturenverhalen is geïnspireerd op een oud boek. De tekstuele inhoud van de liedjes zelf is meer divers en komt uit verschillende plaatsen, maar ik probeerde me voor te stellen dat elk verhaal paste bij het concept van een avonturenboek voor kinderen. Het album opent met het nummer Ghost Train (part 1) en elk van de verhalen vertegenwoordigt een andere scène tijdens de Ghost Train-rit, met thema’s uit dat eerste nummer die in elk nummer terugkomen. Dan eindigt de rit waar hij begon en is de cirkel rond.

Ik vind het nieuwe album erg goed, maar ik heb ook wat kritiek, vooral wat betreft de balans tussen vocale en instrumentale stukken: de muziek zit vol met teksten die soms de overhand krijgen. Wat is je reactie daarop?

Ik heb daar geen commentaar op.

Jullie zijn een Britse band, gevestigd in Reading als ik het goed begrijp. Komen jullie allemaal uit deze regio in Zuidoost-Engeland en zijn jullie beroepsmusici of is er nog een ‘gewone’ baan?

We zijn allemaal gevestigd in Reading of Londen. Ik werk fulltime in de muziek, hoewel Manic Whale daar maar een klein onderdeel van is. Niemand van ons verdient zijn brood met Manic Whale. Drie van ons geven muziekles als onderdeel van ons werk, maar om een gevoel van mysterie te behouden, verklap ik niet welke drie.

Heb je contact met andere progrockbands/-artiesten en zo ja, welke?

We hebben met veel andere Britse bands gespeeld en houden met veel van hen contact via sociale media. We zijn bevriend met de leden van Kyros. Joey (Frevola) zat in de band van Ryo toen we in Los Angeles speelden en Shelby (Logan Warne) vloog naar ons toe. We hebben sindsdien een optreden met Kyros gedaan en ik hoop dat we dit in de toekomst meer kunnen doen.

Zijn er momenteel toekomstige projecten of opnameplannen die je met ons wilt delen?

We denken nog niet echt na over het volgende album. Het grootste deel van onze focus ligt momenteel op onze Britse tournee in november; de Maniacal Mystery Tour, we zullen dan voor het eerst een groot deel van het nieuwe album live spelen.

Ik ben erg benieuwd naar I Am The Manic Whale in een live setting. “New Forms of Life” uit 2019 is een mooi voorproefje. Jullie treden regelmatig op, zijn er plannen om ook buiten het Verenigd Koninkrijk te toeren?

We zouden graag optredens buiten het VK doen. Ik hoop dat we het in de toekomst kunnen waarmaken.

Wil je ter afsluiting van dit korte interview nog iets kwijt aan de lezers en bezoekers van de Progwereld-website?

Bedankt voor het luisteren naar progressieve rockmuziek en we hopen dat je ons nieuwste album, I Am The Manic Whale’s “Bumper Book of Mystery Stories”, leuk vindt.

Michael, bedankt dat je de tijd hebt genomen om met ons over jezelf, de band en je muziek te praten. Het was heel interessant, ik kijk er naar uit om je live te zien spelen, ergens in Nederland. Veel succes met de muziek, groeten aan de andere jongens.

 

De recensie van het nieuwe studio album “Bumper Book of Mystery Stories” vind je hier.