Bij de naam Welmoed denk je niet gelijk aan een muzikale formatie die black metal produceert. Dan denk je eerder aan een reusachtige Germaanse vrouw met… sproeten? Achter deze Nederlandse band schuilt Thijs Mulders die actief is binnen veel black metal bands. Mulders is ook geïnteresseerd in andere stijlen van muziek die hij wil combineren binnen zijn eigen project. Hoog tijd dus om wat meer te weten te komen over dit project en de man er achter!

Thijs, voor we echt met het interview beginnen wil ik eerst graag weten waar de inspiratie voor de naam van jouw project vandaan komt..
Ik zocht een korte naam die wilskracht uitstraalt maar ook iets moedigs heeft. Er was niet echt een inspiratie, ik hoorde de naam ooit eens en het klonk gewoon goed. Doorgaans heb je best moeilijk uitspreekbare bandnamen, zeker binnen het metal genre en dat is iets wat ik absoluut niet wilde.

Kun je wat vertellen over het ontstaan van Welmoed?
Welmoed is ontstaan in 2018 en het idee was om een aantal nummers te schrijven, niet gelimiteerd door grenzen of genres, maar vooral door gewoon riffs en melodieuze stukken te schrijven. Ik werd geïnspireerd door de muziek die ik destijds veel luisterde en in me opkwam. Niet heel bijzonder, maar de gedachte was om te kunnen schrijven zonder mezelf beperkingen op te leggen.

Een tijd later begon Misanthropia – een black metal band uit Nijmegen waar ik studiowerk voor doe op toetsen – de drums op te nemen voor hun vierde plaat “Convoy of Sickness”. De drummer Hugo had nog geen klap uitgedeeld en ik had hem al gevraagd. Later dat jaar speelde hij de drums voor mijn cd in. Daarna heb ik de gitaren in dezelfde studio opgenomen en de basgitaar en toetsen thuis.  De drums had ik tijdens het schrijfproces geprogrammeerd, maar Hugo zijn drumwerk geeft het geheel veel levendigheid. Het raamwerk was klaar en de teksten waren toen ook al ver gevorderd.

Veerle Kiliaan ken ik nog van vroeger. Zij speelde destijds in haar eigen band Indigo Mind als bassiste en zangeres en ik heb hun gitarist eens vervangen die verhinderd was voor een show. Haar stemgeluid is bepalend voor de sfeer die ik zocht voor ‘“Ask & Embla”, zeker omdat haar capaciteiten en kwaliteiten liggen bij genres als pop, soul, funk, en Indie-gerelateerde genres. Iets wat natuurlijk mijlenver ligt van de muzikale stijl van Welmoed, maar voor mij maakte dat juist zo boeiend om met haar te werken. We werkten nauw samen, met het indelen van de zanglijnen maar ook tekstueel heeft ze een bijdrage geleverd.

Als laatste heb ik Bram Koller, zanger en gitarist van Misanthropia, benaderd voor de ‘harsh vocals’. Ik ken zijn stem als geen ander, daar ik jarenlang met hem samen gespeeld heb. Ik heb gevraagd of hij voor deze plaat iets meer in de lagere regionen wilde zingen, zodat het wat minder ‘screaming’ als voor Misanthropia zou worden. Dat heeft in mijn optiek goed uitgepakt en geeft het geheel wat meer diepgang in combinatie met de agressie en melancholie die je op “Ask & Embla” hoort.

Ik ben zelf rond mijn negende begonnen met keyboard- en pianolessen. Rond mijn twaalfde hield dat op, door andere interesses die op je pad komen, maar rond mijn vijftiende ging ik toch weer in bandjes spelen. Ik speelde inmiddels ook al gitaar en basgitaar, maar toetsen bleven toch mijn ding. Later ben ik me toch meer gaan oriënteren op gitaar, bas en opnametechnieken zodat ik sneller nummers kon schrijven in mijn eentje.

Welmoed is niet het enige project waarin je participeert, je bent actief in een aantal andere bands?
Dat klopt, ik doe nog studiowerk voor Misanthropia en speel gitaar en toetsen in Asklepeion, een project uit Tilburg met leden en ex-leden van FAAL, Spina Bifida, Foretold en Southern Werewolf Farm. Ik noem mezelf niet echt sessiemuzikant, maar ik ben wel beschikbaar om dingen in te spelen als bands of artiesten er om vragen en het mij ligt natuurlijk.

Als recensent vind ik “Ask & Embla” uitdagend. Het gaat van black metal naar sferisch, van Sigur Ros naar Alcest naar postrock en gitaarsolo’s die regelrecht van een progrockalbum af kunnen komen. Het geeft aan dat jij zelf waarschijnlijk heel breed georiënteerd bent op het gebied van muziek?
Grappig dat je dat zegt, de bands die je noemt daar luister ik ook naar, en ik zal zeker beïnvloed zijn, bewust en onbewust. Ik luister naar veel soorten muziek, en probeer me zo breed mogelijk te oriënteren. Ik ontdek heel graag nieuwe bands en artiesten en ga zo mogelijk gelijk van alles over ze zoeken. Vaak ontdek ik nieuwe muziek via films, series en de hedendaagse techniek maakt het mogelijk snel op te zoeken wie de artiesten zijn. Vroeger ontdekte ik bands vooral via internetfora en de rock- en metalgerelateerde tijdschriften, maar ook via mensen om me heen.

De bands en artiesten die mij vooral hebben gevormd zijn nogal uiteenlopend: ik luister graag naar wat je net noemde: Sigur Ros en Alcest, maar als kind luisterde ik veel naar Golden Earring, en van die synthesizerartiesten zoals Vangelis en Jean Michel Jarre, die op van die compilatie-albums stonden die je in de bibliotheek vond. Rond m’n dertiende ging het gelijk met het gestrekte been erin: ik ontdekte de band Morbid Angel. En dan de plaat “Domination” (1995). Ik moest een aantal keer luisteren om te bevatten wat er gebeurde. Vanaf toen ging het alleen maar verder, maar de death metal sloeg ik eigenlijk een beetje over. Het ging meer richting de doom metal met bands als Paradise Lost en Type O Negative, en vanaf daar is de overstap naar black metal gemaakt. Ook het sferische aspect binnen die muziek trok mij  aan.

Ik denk dat bands als Lantlôs, Germ, Alcest, Amesoeurs en talloze anderen in dat genre mij uiteindelijk hebben gevormd tot de muzikant die je hoort op “Ask & Embla”. Het is moeilijk te zeggen welke bands mij als muzikant hebben gevormd, want bij Asklepeion en Misanthropia zijn dat vast weer totaal andere artiesten.

Je hebt de meeste instrumenten zelf bespeeld, maar voor drums en grunts gekozen voor anderen. Speel je die instrumenten zelf niet?
Nee, ik ken de basis van de drums, maar heb zelf niet de capaciteit om te drummen zoals ik dat heb voorzien op de plaat. Ik weet hoe een drummer denkt, dus dat maakt het programmeren voor mij ook gemakkelijker.  Ook zang is niet aan mij besteed, het lijkt mij beter dat mensen dat doen die dat ook echt kunnen!

Waarom heb je specifiek gekozen voor de keuze voor Nederlandstalige teksten?
Om twee redenen: tijdens het schrijven kwam dat voor de klank gewoon beter uit en omdat ik Nederlands gewoon een prachtige taal vind. Niets meer, niets minder.

Legioen doet mij sterk denken aan een compositie van Anton Belov van Kauan. Ken je de muziek van Kauan of Belov?
Ik heb het opgezocht en naar wat nummers geluisterd en ik snap denk ik wel wat je bedoelt, als ik naar de melodielijnen en sfeer van Belov’s solowerk luister. Ik moet eerlijk zeggen dat ik de artiest niet ken, maar het smaakte zeker naar meer.

Hoe zijn de contacten met Via Nocturna ontstaan? Ik kan mij voorstellen dat een beginnend project als Welmoed niet heel makkelijk onder te brengen is bij een label? Misschien ook omdat de teksten ook nog eens in het Nederlands zijn?
Eigenlijk op aanraden van Dennis, gitarist van Misanthropia. We hebben er eerder bij gezeten en waren erg tevreden over de pr die ze destijds deden voor ons. Ik weet niet of we moeilijk onder te brengen zijn. Tegenwoordig is het zingen in je eigen taal geen issue meer, althans dat idee heb ik omdat veel artiesten in aanverwante genres het ook doen. Verder heb ik eigenlijk geen andere labels aangeschreven dan Via Nocturna, ze waren meteen geïnteresseerd dus dat was goed nieuws voor ons.

Heb je al live opgetreden met je band?
Nee eigenlijk niet, voornamelijk om tijd- en logistiekgerelateerde redenen: Bram en Hugo zijn veel bezig met Misanthropia, die regelmatig live spelen in binnen- en buitenland, en dat geldt ook voor Veerle, die met haar band SHE! veel speelt. Ik heb zelf ook wat minder de ambitie om live te spelen daar ik mij thuis het best op m’n gemak voel, of in de studio, waar ik aan muziek werk.

Ask & Embla staan bekend in de Noorse Mythologie als de kinderen van Odin, Vili en Vé. Kan je wat vertellen waarom je gekozen hebt voor de titelnaam?
Het titelnummer is het tweede nummer dat ik schreef en ik vond het eerste stuk gelijk al een beetje een ‘pagan’-sfeertje hebben, door de dwingende riff. Mijn interesse in zowel Europese als Aziatische mythologie is altijd groot geweest, maar dit nummer moest toch wel over Europese mythologie gaan, door de sfeer in het nummer. Het thema paste goed bij dit nummer en zoiets alomvattends was een goede naam voor het album.

Hoe komt het toch dat veel acts binnen de black metal zich aangetrokken voelen door Scandinavische mythologie? Je ziet het vaker bij bands, niet eens altijd afkomstig uit Scandinavië?
Ik denk gewoon omdat het past bij het genre, ongeacht waar je vandaan komt. Mythologie uit elk werelddeel in het algemeen past naar mijn mening wel bij hardere en misschien wel extremere genres omdat het niet zo alledaags is.

Wat zijn je plannen op korte en lange termijn? Komt er een nieuw album?
De tijd zal het leren! Ik zal altijd blijven schrijven op deze manier, en ik sluit niks uit. Ik ben momenteel bezig met een band die meer ligt in de death-/doomsferen en daar gaat alle aandacht voorlopig naar uit. Hierin zitten leden en ex-leden uit bands als FAAL, Gigatron 2000, Misanthropia, One Inch Men, en Southern Werewolf Farm.

Je weet misschien dat Progwereld een site is waar we over progressieve rock schrijven. De laatste jaren zoeken wij de grenzen van prog en progmetal breed op en recenseren we ook veel stevige soorten metal. Als jij met jouw cd in gedachten een paar verrassende adviezen moet geven, welke cd’s van de laatste twee jaar zou je dan noemen?

Blut Aus Nord – Disharmonium Undreamable Abysses (2022)
Lantlôs – Wildhund (2021)