WelmoedAlbum

Bij de naam Welmoed denk je niet gelijk aan een muzikale formatie die black metal produceert. Je gedachten gaan waarschijnlijk veel meer uit naar de blonde presentatrice van programma’s als “Goedemorgen Nederland”, “Op1″ schat ik zo in. Die naam identificeer je met een Germaanse dame; blond en sterk. Black metal? Nee, op het eerste gezicht wat vergezocht.

Maar zo bestaan er wel meer bijzondere namen voor black-/doommetalbands die je niet op voorhand had verzonnen. Zo hebben we al meerdere recensies van de band Akelei in onze bibliotheek staan. Heidevolk of Vanaheim, bandnamen van hetzelfde kaliber. De naam Welmoed blijkt wel degelijk gekozen voor een sterke, robuuste uitstraling, aldus de Nederlander Thijs Mulders, de initiatiefnemer van het project. Mulders is tevens de drijvende kracht achter de formatie, hij componeert, speelt gitaar, basgitaar en toetsen. Partner in crime is Veerle Kiliaan, die de zang (gedeeltelijk) voor haar rekening neemt. De mannelijke vocalen worden verzorgd door Bram Koller en Hugo de Waal neemt de drums voor zijn rekening.

Het project is in 2018 gestart en stap voor stap opgebouwd. Wil je wat meer over Mulders, de band en zijn motivaties weten, surf dan naar het interview dat Progwereld met hem had.

Voor een groot gedeelte bestaat “Ask & Embla” uit pure black metal waarin progressieve elementen zijn verwerkt die rechtstreeks doen denken aan progrock-cd’s, maar ook elementen van een postrockband als Sigur Rós. Goed voorbeeld daarvan is de titeltrack, waarin black metal sterk aanwezig is door de zang van Bram Koller. De gitaarsolo’s en de achtergrondzang geven een hint naar Sigur Rós en je zou kunnen denken dat Mulders kopstemvirtuoos Jónsi als gastmuzikant heeft weten te strikken.

Een band als Alcest hoor je terug in De Zee en Haar Heimlijk Rijk. Melancholie en nostalgie vieren hoogtij, aangevuld met uitbundige postrock en shoegaze. De Nederlandse Kiliaan pronkt transparant met haar stem boven de gitaren en drums uit. Ook Naga doet denken aan de rustige composities van Alcest. In eerste instantie schotelen Mulders en zijn vrienden je hypnotiserende gitaarlijnen voor, die een climax bereiken, waarin het hele gitaarrepertoire losgaat. Onderliggend hoor je een optimistische, herkenbare melodie.

Tranentrekkend mooi is Legioen, als een zachte herfstbries bij een zonnige zonsondergang. Het begin kenmerkt zich als een compositie van Anton Belov van Kauan, een leidende pianomelodie, aangevuld met cello en viool. Het opent zich als een boek. Tijdens het intro voel je de zonnestralen op je gezicht spatten. Prachtig en een ferme stap verwijderd van black metal, hoewel het orkestrale aspect gedurende het nummer je wellicht doet vermoeden dat het die kant opgaat. Kiliaan brengt het optimisme vocaal over, ondersteund door haar eigen sfeervolle achtergrondzang.

Welmoed is op het eerste oor een formatie die nog zoekende is. Black metal of melodieuze progmetal? Sfeervolle, hypnotiserende shoegaze? Op dit album vind je van alles een beetje. Door die zoekende sound ontstaat er nog geen consistent geluid dat herkenbaar is voor fans. Dat Mulder veel talent heeft staat als een paal boven water. We houden deze band voor je in de gaten.