Soms krijg je van die onverwachte pareltjes in de brievenbus, zoals een aantal weken geleden het debuutalbum van de totaal onbekende band Moon Letters uit Seattle. Zoals je in de recensie kunt lezen is het zeker de moeite waard om zanger Michael Trew van deze Amerikaanse band aan een voorstelrondje te onderwerpen.

Jullie brachten pas het debuutalbum “Until They Feel The Sun” uit. Vertel er eens kort wat over. Wat is het thema, en hoe kwam de plaat tot stand?

De songs op dit album stammen uit de periode van één van onze eerste schrijfsessies in 2016 tot en met eind 2018. Ik was al langere tijd geobsedeerd door de Selkie mythe en had een aantal songs geschreven over dat onderwerp. Toen Dave (gitarist) en ik voor de eerste keer samen naar zijn composities beluisterden en hoe mijn ideeën daar in zouden kunnen passen, leek het ons te gek om het idee over meerdere songs uit te smeren. Het kan soms een hele tijd duren voordat de uitwerking van een conceptalbum afgerond is en de opnames zijn een paar keer onderbroken maar we vinden allemaal dat het lange proces zeker de moeite waard is geweest.

Misschien kennen sommige lezers jullie nog niet. Vertel eens kort over het ontstaan van de band.

Het was eigenlijk een geval van ‘Ik ken iemand…’ We waren ieder voor zich een beetje zoekende op dat moment wat uiteindelijk gelukkig uitpakte voor ons allemaal.
Onze bassist Mike kwam voor mij zomaar uit de lucht vallen. Een geweldig talent zoals Mike vind je niet zomaar voor zo’n band als de onze.
Onze toetsenist en ik wilden al langer iets samen doen en dit was het goede moment. Onze gitarist Dave heb ik later ontmoet en ik vond zijn composities avontuurlijk en opwindend.
Het is eigenlijk merkwaardig dat we elkaar met onze wederzijdse vrienden niet eerder hebben ontmoet, maar ja dat is timing.
Het laatste onderdeel was de powerhouse drummer en meest beleefde man die ik ooit heb ontmoet, Kelly. Door zijn inventieve interpretaties van de songs en rap-versies van mijn esoterische teksten, leidt hij ons schip naar de sterren.

Wat zouden jullie zeggen dat jullie invloeden zijn, of waar luisteren jullie zelf graag naar?

Die zijn vrij breed zoals je je misschien kunt voorstellen. Ieder van ons gaat steeds weer door fases van groei. Omdat velen denken dat we zijn beïnvloed door enkele van de grootheden uit de prog, zullen veel luisteraars de volgende invloeden misschien niet verwachten: Rainbow, In Rainbows, Rainbow Connection, speed rapping, sommige van ons Enya, King Crimson, The Zombies, Mother Of Violence van Peter Gabriel, we proberen Rush te begrijpen, Moody Blues en zeer zeker melancholische jazz.

Wat zijn jullie plannen voor de komende tijd?

We zijn weer aan het schrijven. Iedereen schrijft mee en ik denk dat we het publiek zullen verrassen en wie weet, ons zelf ook nog. Ik heb altijd gezegd dat ik geen songs over de ruimte zou schrijven, maar nadat ik erover had gelezen heb ik er toch muziek over geschreven.
We hebben ruim twee weken geleden opgetreden tijdens een Leukemia & Lymphoma Society concert in de buurt van Seattle en in mei 2020 staan we geboekt voor het Rite of Spring Festival (Rosfest) in Florida. Daarnaast hopen we op een aantal progfestivals in andere landen te kunnen spelen.

 

Hebben jullie nog een boodschap voor de Progwereld-lezer, of iets leuks wat jullie willen delen?

We willen graag onze liefde doorgeven aan jullie en iedereen over de hele wereld. Muziek in het algemeen, maar zeker de internationale en vooruitstrevende gemeenschap van de prog zal altijd de grenzen overstijgen en we hopen jullie ooit te ontmoeten. We wensen jullie het allerbeste van Moon Letters.