In het jaar 2017 werd die uitnodiging verstuurd naar recensent Ruard Veltmaat, die ook het debuutalbum “Amen Road” van Riders Of The Universe heeft gerecenseerd. De middag werd in de dagen daarna ook opgetekend in een verslag, alleen bleef dat lang liggen. Want…er werd maar geen nieuw album uitgebracht. Tot aan het najaar van 2024, toen het album alsnog op vinyl verscheen. Wie wat bewaart, die heeft wat, dus hierbij alsnog het verslag van die memorabele middag!

Maart 2017

Als ik de studio in de Noordoostpolder nader, staat Bob Crebas mij aan de weg al op te wachten, een hartelijke ontvangst. In de studio staat de koffie al klaar en maak ik kennis met drummer Gerard Keijsers, bassist Bob Crebas, zanger Arjan Hoekstra en toetsenist Robert Wardenier. Helaas kan gitarist Ronald Louwsma wegens verplichtingen dan niet aanwezig zijn, maar dat mag de pret niet drukken. Gelijk wordt er bij de koffie uitgebreid gepraat over muziek en de ontwikkelingen binnen de band. De band is namelijk sinds 2015 actief aan het componeren geslagen en alle songs zijn tijdens jamsessies ontstaan. Omdat de Riders de luxe hebben continu te kunnen beschikken over een professionele studio kan alles vanaf het eerste moment worden opgenomen én aangepast. Pas in een later stadium, wanneer de drums goed op band staan, worden de andere instrumenten verfijnd en verbeterd. Belangrijk in het hele proces voor de band is dat de sfeer en melodie gehandhaafd moet blijven in de muziek. De werktitel van het album is op dat moment nog “Too Young To Die”.


De band is in leeftijd en achtergrond gevarieerd. Een echte bandleider is er niet, maar de nestor binnen de groep lijkt toch Crebas te zijn, die ook eigenaar van de grote studio is. Crebas is voormalig eigenaar van Marktplaats.nl en de kringloopwinkel “Het Goed”. Later ontwikkelde hij Netl, een onderneming in brandnetelkleding, dat inmiddels gestopt is met het produceren van een kledinglijn. Toetsenist Wardenier is de technische man binnen de band, hij staat aan het mengpaneel en laat mij dan ook de nieuwe songs horen. Wardenier geeft in het dagelijks leven pianoles, maar verzorgt ook complete producties op media gebied. Keijser, uitgever in het dagelijkse leven, is de drummer en houdt zich tijdens mijn bezoek in de studio tot aan het kleinste detail bezig met de teksten en met name met de uitspraak van de woorden door zanger Hoekstra. Hoekstra kennen we inmiddels als zanger van meerdere projecten, waaronder zijn vaste band The Good Hand en Mirna’s Fling. Dat hij op handen gedragen wordt is duidelijk, iedereen die dag aanwezig is onder de indruk van zijn karakteristieke zangstem. Tijdens de gesprekken wordt duidelijk dat de bandleden elkaar kennen van verschillende bands uit het verleden, maar ook van de fanfare in de Noordoostpolder. Het blijkt dat bijna elk bandlid wel eens met elkaar gespeeld heeft in de fanfare.

Tijdens de gesprekken worden er adviezen gevraagd aan de dienstdoende verslaggever over het wegzetten van een nieuw album. Hoewel de debuut-cd door enkele webzines goed werd ontvangen, resulteerde dit niet in een brede belangstelling. En ook al is het verdienmodel niet het belangrijkste binnen de band, de muzikanten hopen toch dat de nieuwe cd meer aandacht krijgt in de toekomst. Ook het uitbrengen van een nieuwe cd via een label blijkt voor progbands toch nog steeds moeilijk te zijn. Verschillende labels passeren de revue; geschikt, te groot of niet passend, het is een droom die waarschijnlijk niet zo snel uitkomt.


Maar het gaat niet alleen over het uitbrengen van de muziek, zo heeft Hoekstra het ook over zijn teksten, die achteraf al een voorbode blijken te zijn voor het huidige wereldbeeld. Ze sorteren eigenlijk al voor op de polarisatie en angst in de maatschappij.

Hoekstra: “We zoeken oordelen buiten onszelf en buiten het ‘nu’. Maar het is en gebeurt eigenlijk allemaal ‘Right In Front Of You’ (de titel van de nieuwe cd). Het is de kunst om het niet te zijn, maar het te ervaren en observeren zoals we dat beschrijven in het nummer Silent Observer. Zoals veel van mijn teksten (en de andere teksten sluiten hierop aan) gaat het over liefde en angst. Iets waar we het uren over hebben samen. Ik heb er zelfs een passie voor gekregen en werk in het dagelijks leven ook met mensen die te kampen hebben met angst en zelfbeeld klachten.”

Hoekstra: “Tijdens het schrijven en repeteren van de muziek waren we veel met elkaar in dialoog over zo’n beetje alles wat er op de wereld gebeurt, politiek, milieu, sociale kwesties enz. We vormden bijna een soort praatgroep, en inspireerden elkaar en de muziek op die manier. Het is echt een album dat we met elkaar als band hebben geschreven. Veel meer dan de eerste plaat, die toch meer soort van bedacht en in elkaar geknutseld is, zonder dat ik die plaat tekort wil doen. Toen zochten we nog naar onze identiteit als groep en band. Op dit album leek alles op z’n plek te vallen, wij als bandleden, maar ook als echte vrienden.”


Dan gaat het hele gezelschap toch nog de studio in om met name de zangpartijen van Hoekstra af te ronden. Dat naast het muziek maken ontspanning ook heel belangrijk is bewijst de plotselinge opmerking van Hoekstra tussen de aanwijzingen van Louwsma op de zangpartijen: “Wist je trouwens dat Heineken tegenwoordig ook heel lekker alcoholvrij bier heeft? Misschien kun je dat eens kopen voor in de koelkast in plaats van Amstel?” Een luid gelach is het gevolg, maar net zo snel schakelen ze weer over op het technische aspect van de zangpartijen. Het is duidelijk, ondanks de verschillen in leeftijd en achtergrond tussen deze mannen, staan de passie en het plezier voor muziek voorop. Aan het einde van de middag is dan alles opgenomen wat opgenomen moest worden. Niemand weet alleen op dat moment dat het vervolgens nog zeven jaar zou duren voordat het album in fysieke staat geproduceerd zou worden…

De recensie van het nieuwe album lees je hier.