Interview: Bruce Soord (The Pineapple Thief)

De meningen over “Someone Here Is Missing” zijn wellicht verdeeld, de tweede release onder het K-Scope-label zet The Pineapple Thief wel weer stevig op de kaart. In het kader van de tournee in oktober (23 oktober de Boerderij, Zoetermeer en 24 oktober de Pul, Uden) wist Progwereld Bruce Soord te strikken voor een interview.

interview: Markwin Meeuws
foto’s: Vossen & Springer

Bruce, wanneer en waar ben je geboren?
Op 26 september 1972, in Arnstein, West-Duitsland.

“Someone Here Is Missing” is nu twee maanden uit. Hoe is de respons? En hoe zijn de verkopen?
De verkopen zijn erg goed. We hebben nu al net zoveel exemplaren van “Someone Here Is Missing” verkocht dan van “Tightly Unwound”. De kritieken daarentegen zijn verdeeld; de één vindt het een absoluut meesterwerk en is er gek op, de ander vindt de nieuwe plaat maar zo-zo, zoals bij jullie collega’s van DPRP. Ik las in jouw recensie dat je ook je twijfels had, maar ik begrijp ook wel dat ieder zijn eigen mening erop nahoudt. Ik vind het soms wel vervelend om te lezen, maar nogmaals: ik heb er ook wel begrip voor. Bij elke release vanaf “Variations On A Dream” waren er fans die zeiden: ‘Bruce, wat doe je nou?’, maar gelukkig ook veel positieve geluiden.

Ja, sorry. Als recensent behoren we eerlijk te blijven. Toch vind ik het een solide release. Een veelgehoorde kritiek was dat de plaat in zijn geheel te kort was, dat je er niet zoals op vorige platen in kon verdwalen. Is dat een bewuste keuze geweest?
Ja, een beetje wel. Vroegere lp’s waren tenslotte altijd hooguit 45 minuten, het is slechts door de cd dat we nu meer dan 60 minuten gewend zijn. Toen ik “Someone Here Is Missing” liet horen aan de platenmaatschappij vroeg ik ook of de plaat langer moest zijn, maar de reactie was juist, nee, laat het zo.

Als ik aan vijf verschillende mensen hun favoriete TPT-cd vraag, krijg ik waarschijnlijk vijf verschillende antwoorden. Ik vind “Little Man” jullie beste, maar dat zegt verder ook niets. Is het zo dat dit spreekt voor de consistentie van je discografie?
Ik ben blij dat je dat zegt, want ik beschouw “Little Man” ook als mijn eigen favoriet, vooral omdat er veel gaande was in ons leven toen. Maar je hebt gelijk, velen noemen ook “Variations On A Dream” als hun favoriet, terwijl ook velen “Tightly Unwound” als onze beste beschouwen. Bij elke plaat komen er veel nieuwe fans bij, die dan onze backcatalogus ontdekken, dus ik ben daar wel blij mee.

The Pineapple Thief is ook bekend om zijn zogenaamde ‘left-overs’. Dat zijn extra cd’s, ep’s of zuster-releases, die vaak een grote populariteit genieten. Ik noem de “8 Days”-cd’s, “What We Have Sown” en de beide “The Dawn Raids”- ep’s. Ben je je bewust van deze unieke positie dat dit met zich meebrengt als groep? Gaat zoiets nog komen voor “Someone Here Is Missing”.
Ja, we hebben dankzij de ‘8-days’-sessies bij “Variations On A Dream” en “10 Stories Down” een reputatie van zuster-releases opgebouwd hè? Nou ja, het is de bedoeling dat in september of oktober een ep verschijnt. Ik heb nog genoeg liggen. Het zou zomaar een mini-album kunnen worden, trouwens. Het hangt ook beetje af wat K-Scope wil, maar over het algemeen steunen ze me in alles wat ik doe.

Je bent pas op NEARfest geweest. Hoe was dat?
Leuk! Het NEARfest-publiek staat bekend als buitengewoon kritisch, en dat ze gewoon weglopen als een band niet bevalt. We hadden een geweldige show, met toegiften en alles. Aan het einde was de zaal driekwart gevuld, en dat schijnt een prestatie te zijn op NEARfest!

Nu komen in oktober twee concerten in Nederland, waaronder in de Boerderij in Zoetermeer. Werd dat niet tijd? Zie je er naar uit?
Daar zien we heel erg naar uit, en inderdaad, het werd wel tijd. De Boerderij is heel bekend in Groot-Brittannië als een belangrijke zaal voor progacts, en bijna elke band die we op tournee tegenkwamen, bijv. Gazpacho, Pendragon en Porcupine Tree speelden er. Dus ja, ik zie er erg naar uit.

Wordt het jullie grootste concert als headliner?
Daar ziet het wel naar uit. We spelen soms voor 150-200 man, wat nu uitgroeit naar zo’n 300-400. Hoeveel kunnen er in de Boerderij?

750 man.
Oh okee. Dan zou het weleens ons grootste concert als headliner ooit kunnen worden.

Komt er nog een voorprogramma?
Ja, maar hoe heten ze ook alweer (zoekt op zijn computer). Sun Domingo uit Amerika. Ik kende ze ook nog niet.

Is het nu niet tijd voor een dvd-release?
Ja, dat is het zeker. Fans vragen er al jaren om, vooral omdat ze zeggen dat TPT live zoveel beter is dan op plaat. We zouden het NEARfest-concert kunnen uitbrengen, hoewel ik meer voel voor een zelfstandige release, zoals Porcupine Tree enkele jaren terug deed, maar dan met wat simpelere middelen. Of zoals die dvd van Gazpacho. Maar we gaan daar inderdaad wel werk van maken, er is veel vraag naar.

Wat wordt, na de reissue van “Little Man” de volgende heruitgave?
In overleg met K-Scope gaan we achterstevoren onze Cyclops-discografie af. De volgende wordt dus “10 Stories Down”. Deze is, net als “Little Man” trouwens, die de slechtste kritieken ooit voor een TPT-release kreeg, nogal onderschat, dus ik zie ernaar uit die aan te pakken en klaar te stomen voor deze heruitgave. Ik wil dat wel in het najaar opzetten, en “Variations On A Dream” een paar maanden daarna.

Komt er nieuw artwork voor beide releases? En belangrijker: zullen de ‘8 Days’ en ‘8 Days Later’-sessies ook uitkomen daarbij?
Op beide vragen: jazeker. Het worden zeker geen aparte releases, dat vind ik niet eerlijk tegenover de fans. En er is al jaren veel vraag naar. Wat betreft de hoes: er zal wel een element van de oude hoes in verwerkt worden, een beetje zoals bij “Little Man”, waar ik overigens heel blij mee was. K-Scope is trouwens erg sterk in de verzorging van de artwork. Dat is belangrijk gezien het downloaden, wat iedereen gewoon doet. Ik downloade voor de grap “Someone Here Is Missing” om te kijken hoe snel hij binnen was. 20 minuten.

Ik downloade als voorbereiding op dit interview de hele discografie in een uur. Terwijl ik alles origineel thuis heb liggen.
Ja, daarom ben ik blij met K-Scope. Zij weten door de verpakking, het boekje en de teksten ervoor te zorgen dat je graag het origineel wilt bezitten. Dat stel ik op prijs van een platenmaatschappij.

Komen er ook vinyl-releases van TPT-platen?
Van “Someone Here Is Missing” is al een oplage geweest, en we kijken nog of er meer moet komen, ook van de andere platen.

“Little Man” is zeker één van je meest persoonlijke platen, door de vroegtijdige dood van jullie zoon Felix. Was het niet moeilijk de reissue voor K-Scope te verzorgen?
Een beetje wel. Het was een moeilijk plaat te maken, ik weet ook niet waarom ik zo persoonlijk moest zijn, maar ja, het moest er denk ik uit. Ik was erg blij met de prachtige nieuwe hoes. Het is zo treffend! Veel fans hebben moeite met de plaat, omdat het ze zeggen dat het zo depressief klinkt. Tekstueel gezien is dat wel zo misschien, maar ik probeer altijd een glimp hoop door te laten klinken, zeker in de muziek. Ik krijg ook telkens reacties van mensen dat ze geraakt zijn door de plaat, wat ik fijn vind, want ik beschouw het nog steeds als mijn persoonlijke favoriet.

Ik las in een ander interview dat exact een jaar na de geboorte van Felix een tweeling was geboren. Klopt dat? Hoe heten ze?
Tom en Ruphus, allebei jongetjes dus. Ja, inderdaad, zelfs op bijna een uur nauwkeurig. Ongelooflijk, hè? Uiteraard hadden we ook gemengde gevoelens, maar het blijft wel erg bijzonder. Het zal wel aan de karma van mijn vrouw liggen, haha.

Het is een bekend feit van je dat niet houdt van langdurige gitaarsolo’s. Als ze voorkomen in je nummers, noem je ze voor de grap ‘extended guitar melodies’. Voel je je wel thuis in de progwereld?
Ja, gek genoeg heel erg zelfs. Uiteraard heb je de typische ‘progsnobs’, maar je hebt ook veel muziekliefhebbers met een brede, muzikale smaak, dus ik voel me wel in het wereldje thuis.

Tekstueel gezien gebruik je naar verhouding bijzonder weinig woorden om je boodschap over te brengen. Beschouw je jezelf als een persoon van ‘less is more’?
Qua tekst inderdaad zeker. Ik hou er ook van om ruimte over te laten voor luisteraars om hun eigen interpretatie eraan te geven, dus ik heb niet zoveel woorden nodig. Qua muziek denk ik heel erg na over sferen, opbouw en melodie. Dus ja, ik ben wel zo’n persoon.

The Pineapple Thief lijkt al jaren in de kielzog te zitten van Porcupine Tree. Vind je dat vervelend?
Ja en nee. Onze namen lijken zelfs op elkaar, ik heb geen idee waarom ik die naam heb gekozen. Hoe dan ook, het helpt ons zeker. Op het forum vindt je veel Porcupine Tree-fans die ons in de loop der jaren hebben ontdekt. Maar ik merk ook dat veel Porcupine Tree-fans alleen nog maar onze naam hebben gehoord, en pas onlangs ons een luisterbeurt hebben gegund. Dus we winnen daar telkens nieuwe fans.

Er wordt al jaren gezeurd om als voorprogramma van Porcupine Tree te fungeren. Wanneer komt het er nou eens een keer van?
Ja, ik weet het. Er is niets concreets afgesproken, maar het zou zo maar eens kunnen gebeuren. Porcupine Tree toert de laatste jaren vooral met andere bands, maar wie weet! Ik heb wel contact met Steven Wilson erover. Aan de ene kant lijkt het me geweldig, maar het heeft ook een keerzijde. Het heeft een band als Gazpacho lange tijd gekost van het Marillion-etiket af te komen. Dus een eigen tournee waar ik als headliner voor 300 tot 400 mensen optreed spreekt me soms meer aan dan een paar keer als support voor 5000 mensen. Aan de andere kant kan het ook veel nieuwe fans opleveren. Dus het heeft twee kanten, maar we moeten maar zien wat er te organiseren valt.

Bruce, dank je voor het interview. Ik vond het leuk je te spreken! Heb je zelf nog wat toe te voegen aan dit interview?
Nee, eigenlijk niet. Ik zie uit naar de beide concerten, en hoop er veel fans te mogen ontmoeten!