Interview Colin Edwin (Porcupine Tree) – Een ongeval met een metaalachtige smaak van bloed

Interview door Mario van Os
Datum plaatsing: 28 december 2012

Op 19 november 2012 verscheen het live dubbelalbum “Octane Twisted”. Ter gelegenheid hiervan heb ik het genoegen om de bassist Colin Edwin wat vragen stellen over dit unieke optreden, over Porcupine Tree en zijn vele solo- en nevenprojecten.

Laten we beginnen met de meeste brandende vraag die ik heb: Wanneer kunnen we weer een studioalbum verwachten van Porcupine Tree?
Er zijn op dit moment nog geen concrete plannen voor een studioalbum of een tijdschema met wanneer we dingen gaan doen. Ik wil hierover ook niet speculeren. We zien wel hoe het gaat lopen. Als we er alle vier klaar voor zijn, dan gaat het ook gebeuren.

In mijn interview met Richard Barbieri aan het begin van het jaar gaf hij nog aan dat jullie aan het eind van dit jaar al een aantal nummers gereed zouden hebben voor een nieuw album. Dat is dus nog niet het geval?
Wat Richard waarschijnlijk bedoelde was het live album “Octane Twisted” dat nu uitkomt. Want daar is veel werk in gaan zitten en het heeft erg lang geduurd voordat we dat gereed hadden. Er waren wat technische problemen met de opnamen en het heeft vooral erg lang geduurd voordat we toestemming kregen om de naam van de Royal Albert Hall te gebruiken voor de tracks die we uit die show gebruikt hebben. Ze vragen namelijk nogal veel geld voor het gebruik van hun naam en daar moesten we eerst overeenstemming over krijgen.

Is het normaal dat je moet betalen om de naam van een zaal te gebruiken? Het is voor hen toch ook promotie.
Ja, dat is bij vele zalen het geval en ook bij sommige radiozenders in America, zoals Radio City in New York. En de Royal Albert Hall is ook een erg bekende concertzaal in London en een geweldige plek om te spelen. Het was al heel moeilijk om het voor elkaar te krijgen om daar te spelen, want het is altijd vol. En we hebben er een geweldige show gedaan.

Ik heb de cd “Octane Twisted” inmiddels beluisterd en de dvd bekeken. Het is een ander soort opname dan “Anesthetize”.
Dat klopt ook wel. Met Anesthetize hadden we alles veel beter gepland. We hadden twee avonden in de 013 te Tilburg, zodat als er wat mis zou gaan, we de andere avond konden gebruiken. Alles was bewust opgezet voor de dvd-opnamen. We hadden iets van vijftien camera’s en de regie was vooraf zorgvuldig gepland. We hebben die shows op de dvd gekregen zo goed als we toen konden. Met “Octane Twisted” hadden we vooraf niet iets gepland, we wilden met name “The Incident” als document vastleggen. We hebben slechts zes camera’s gebruikt. De dvd is ook niet bedoeld als aparte uitgave, maar het is echt een bonus.

De vertolking van “The Incident”, zeker als je alleen de audio-cd beluistert, is in mijn oren bijna te perfect opgenomen. Het klinkt live bijna hetzelfde als op het studio album. Dit terwijl het album erg complex en gelaagd is. Was het niet erg moeilijk om dit live te spelen?
Het was inderdaad erg moeilijk om het album live te spelen. Voor dat we aan de tour begonnen hebben we ook heel lang nagedacht hoe we dit album live konden brengen. Zeker als integraal geheel leek het lastig. Op het album zijn veel lagen over elkaar geproduceerd met veel verschillende instrumenten, veel wisselingen van instrumenten, akoestische en elektrische gitaren, etc. Het album is ook niet gemaakt met de live shows in gedachten. We moesten het voor de tour echt vertalen. Hoe gaan we dit oplossen en hoe gaan we dat doen. En we zijn er in geslaagd.
Inderdaad, het klinkt perfect. Complimenten!
Dank je. We zijn zelf ook erg blij met deze opnamen en de vastlegging van “The Incident”. Er zat wel een nadeeltje aan. Zeker voor mij als bassist. Ik had geen of weinig ruimte voor improvisatie. Alles hadden we gepland en getimed. Daardoor klinkt het waarschijnlijk ook te veel als het studio album, maar dan wel in één take opgenomen.

Als je op het podium staat, zie je er relaxed uit en altijd met een glimlach. Wat gaat er door je heen op het podium? Ben je heel gelukkig of gewoon erg geconcentreerd?
Als ik live speel dan heb ik een soort ontspannen concentratie over me. Het is ook de manier waarop ik communiceer met het publiek. Als alles goed gaat dan zie je me glimlachen. Ik ben in een bepaalde stroom, ‘a  conscious flow’.

Het voordeel van de tijdelijke pauze met Porcupine Tree is dat jullie je allemaal met soloprojecten hebben kunnen bezighouden.
Ja, we zijn al heel lang erg druk bezig met Porcupine Tree en deze pauze was zeker nodig. We trekken al heel lang met elkaar op. In het verleden hebben we het er ook wel eens over gehad, maar nooit echt doorgezet. Als je met z’n allen in een bus zit voor bijvoorbeeld “The Incident” tour dan breng ik meer tijd met hen door dan met mijn eigen gezin. En dus hebben we nu eindelijk tijd gehad voor eigen dingen.

Maar echt stilgezeten heb je ook niet. Zo ben je bezig met Ex-Wise Head, je solo album “Third Vessel” en je nieuwste project “Metalic Taste Of Blood”.
Zeker, ik ben niet iemand die thuis blijft zitten. Ik ben altijd wel ergens mee bezig. Ik wil, als bassist, ook graag dingen met anderen doen. En er is altijd wel iets wat ik wil doen. Ik ben erg nieuwsgierig naar nieuwe ervaringen en ik wil ook graag mensen ontmoeten. “Third Vessel” is al weer enige tijd geleden, sindsdien heb ik nog een ander soloalbum gedaan op usb-key. “Metalic Taste Of Blood” is het eerst wat ik heb gedaan nadat “The Incident” tour was geëindigd. En binnenkort verschijnt mijn album dat ik samen met Jon Durant heb gemaakt. Ons album “Burnt Belief” verschijnt in december.

Het zijn ook allemaal erg verschillende dingen die je doet.
Inderdaad, ik hou van variatie. Ik ben graag met meerdere verschillende dingen bezig, want dat houdt me scherp. De bas is voor mij geen leidend instrument, ik ben geen solospeler. Ik sluit me daarom graag aan bij andere muzikanten en kijk wat dat voor mij brengt. Ik wil mijn spel niet opdringen, maar zie het meer als een samenwerking waarbij ik reageer op andere invloeden. Zo is Ex-Wise Head de gezamenlijke interesse van Geoff Leigh en mijzelf in Afrikaanse muziek. Dat is onze gezamenlijke achtergrond. De manier waarop ik met Geoff speel is heel anders dan wat ik bij Porcupine Tree doe. Ten eerste is het een duo, zodat ik veel meer ruimte krijg om mijn ding te doen. Maar mijn rol is ondersteunend aan zijn solospel.

Kun je ook wat vertellen over “Metalic Taste Of Blood”?
Dit is best een vreemd verhaal. Op de Porcupine Tree-website hebben we een speellijst. Ik heb daar een keer het album “Parched” van Eraldo Bernocchi opgezet. Het is een soort ambient album met toetsen en gitaar. Ik heb het album gevonden door op MySpace rond te zoeken en dit vond ik echt erg mooi. Kort nadat ik het album in mijn lijst had staan, belde Eraldo Bernocchi mij op en vroeg of ik interesse had om hem een keer te ontmoeten. En dat wilde ik wel. Een paar maanden later was Porcupine Tree voor een optreden in Italië en daar hebben we elkaar ontmoet. We konden het heel goed met elkaar vinden en hebben toen afgesproken om samen een keer wat muziek te maken. En na de tour met Porcupine Tree hadden we beiden eindelijk tijd en zijn we hieraan begonnen. Ik ben naar zijn huis in Toscane gegaan om aan dit project te gaan werken. Het feit wilde dat hij eerder had gewerkt met een drummer, Balazs Pandi, uit een ander project “Obake”. En Balazs op zijn beurt had weer eens samengewerkt met toetsenist Jamie Saft. Met een ongedwongen stijl, zo van ik ken die en hij weer die, waren we opeens met vier muzikanten met een volledig verschillende achtergrond. Balazs is een geweldige drummer, maar doet allerlei vreemde avant-garde noise-dingen en Jamie speelt met John Zorn (een Amerikaans jazzmusicus).

Ik heb wat nummers gehoord en het klinkt inderdaad vreemd, maar wel erg goed.
Inderdaad, op papier klinkt het als een rotzooitje, maar deze band heeft wel een eigen identiteit gekregen. En daar ben ik best trots op. Ik krijg ook veel goede reacties. Vooraf had ik gedacht dat er maar een klein publiek voor zou zijn en dat je het geweldig vindt of helemaal niets. Maar in het algemeen zijn het allemaal positieve berichten. Het klinkt echt volledig anders dan wat ik bijvoorbeeld met Porcupine Tree doe.

Gaan jullie ook nog live optreden met deze band?
We hebben een optreden gepland in Polen voor een festival. Misschien dat we daar ook nog een paar extra optredens omheen plannen. Maar dat is nog niet zeker. Deze muziek leent zich zeker goed voor een liveoptreden.

Wil je nog wat vertellen aan onze lezers in Nederland?
Ik denk dat Nederland erg goed bezig is met progressieve muziek. Er is veel aan de hand en er is een groot en trouw publiek. Ook zijn er een paar hele goede zalen. We vinden het altijd fijn om weer in Nederland te zijn. Dus ik wil alle liefhebbers van onze muziek bedanken.