Interview Fish

Fish – Interview in de Pul, 4 oktober 2014
Door Mario van Os

Het was vorige maand al weer 26 jaar geleden dat hij Marillion verliet en in januari wordt zijn eerste debuut soloalbum 25 jaar. Vorig jaar heeft hij zijn negende studio album “Feast Of Consequences”  afgeleverd en voor de zoveelste maal treedt hij op in de Pul te Uden. In zijn ruim 33-jarige carrière hebben wij deze Schotse zanger nog nooit gesproken. Dus hoog tijd om in de middag voor zijn optreden in Uden een afspraak te maken met Derek William Dick (aka Fish).

Goede middag, fijn om hier te mogen zijn.
Ook goede middag, altijd fijn om hier in Nederland te zijn.

Ten eerste ken je onze website www.progwereld.org?
Ja, ik ken hem wel, maar ik bezoek hem zelden, want ik spreek de taal niet.

Je bent nu wederom aan het touren voor je laatste album “Feast Of Consequences”
Ja, dat klopt. Dat is ook het grote voordeel van onafhankelijk te zijn. Vroeger toen ik nog bij een groot label zat, was het direct op tour na een album. En toen was het onmogelijk om twee keer voor één album te gaan toeren. Je wordt geacht eerst weer een nieuw album op te leveren. Nu kan ik er wat meer mijn tijd over doen en uitsmeren over meerdere jaren. Ik heb een hoop geld en energie geïnvesteerd in mijn album en dan mag ik daar ook langer van genieten, door meer en vaker te touren. Ik weet nog dat “Vigil” uitkwam in januari en ik speelde in de Albert Hall in juni en toen ik daarna nogmaals op tour wilde, kreeg ik te horen dat ik eerst een nieuw album moest maken en dat ze me verder niet zouden supporten, ook geen singles en geen tour. Ik kreeg ook geen persondersteuning meer. Daar was ik behoorlijk kwaad over en dat heeft er toe geleid dat ik weg ging bij de grote labels. Ik hou van de Sioux indianen. Als die een buffel schieten gebruiken ze alles. De record companies zijn meer als de stropers, ze schieten meer buffels, maar alleen om hun huid te verkopen en de rest laten ze liggen. Ik wil er alles uithalen bij één album. Ik ga voor de kwaliteit en niet voor de kwantiteit.

Heeft het daarom zes jaar geduurd voordat “Feast Of Consequences” uitkwam?
Ja, ik vindt ook dat het niet anders kan. Je kunt niet elk jaar of elke twee jaar een album schrijven. Je moet een album schrijven waar je weer helemaal achter staat en het moet beter zijn dan het vorige. Er zijn tegenwoordig al genoeg bands die zomaar een ep en cd uitbrengen, gewoon omdat het kan. Er zijn dan ook zoveel slechte albums.  Naar mijn mening is het gewoon misbruik maken van je fanbase om telkens een album uit te brengen.

Met je laatste album keer je weer terug naar het geluid van de eerste twee albums en naar mijn mening zijn die ook beter dan alles wat er tussen zit. Ben je het daar mee eens?
Een beetje wel. Als ik het geld had gehad dan had ik bij alle albums een grote producer kunnen inschakelen, meer tijd in de studio kunnen veroorloven en dan had ik altijd een perfect album kunnen afleveren. Een remix van “A Field Of Crows” komt binnenkort uit en dan klinkt het zeker een stuk beter. Ik had toen gewoon het geld niet. En in die tijd had je nog geen crowd-funding om een album te financieren.

Doe jij niet aan crowd-funding?
Nee, dat ga ik niet meer doen. Natuurlijk er zijn heel wat bands die succesvol heel veel geld ophalen voor hun nog uit te komen album. Ik hou het bij het vooraf verkopen van het album (pre-orders) en zorg dat ik via social media een heel goed relatie hou met mijn fanbase. Op die wijze weten ze wat ik doe en zal ik ze nooit teleurstellen.

Een belangrijk deel van het album is de suite High Wood. Speel je dat vanavond ook?
Ja, ik heb daar wel even over na moeten denken om het ook live te spelen. Het is een erg lang stuk waar je thuis wel voor kunt gaan zitten en aandachtig luisteren, maar of dat ook live lukt of een publiek voor bijna een half uur hier naar kan staan luisteren. Dat wist ik niet. Maar het komt erg goed over. De dynamiek van het nummer klopt ook gewoon live. Samen met de projecties achter op het scherm wordt het publiek toch bezig gehouden. Het loopt gewoon goed.

Mijn collega Marwkin vergelijkt het stuk High Wood met “The Final Cut” van Pink Floyd. Had je dat in gedachte toen je dit nummer opnam?
Nee. Ik wil geen albums kopiëren of nabootsen.

Maar je moet toch invloeden hebben, muziek die je raakt?
Nee, eigenlijk niet. Ik luister zelden naar muziek. Ik kijk eigenlijk alleen maar naar films. Toen ik High Wood ging schrijven wist ik dat er een piano in moest zitten en het moest een bepaalde dynamiek hebben. Er moesten strijkers en blaasinstrumenten inzitten. Maar als ik muziek schrijf dan luister ik niet naar andere muziek om daar ideeën uit op te doen. Ik wil mijn eigen muziek creëren. De grootste invloed komt waarschijnlijk uit de “Fishheads Club tour”. Toen we alle nummers daarvoor gingen analyseren en terug gingen naar de basics met alleen piano, melodie en teksten.

In al je concerten gebruik je nog steeds oudere Marillion nummers. Vorig jaar nog een grote medley met Marillion nummers. Waarom doe je dat nog steeds, vragen de fans daarom?
Ik ben niet gek! Ik weet dat fans daarom vragen en ze willen dat ik dat speel. Mensen kopen een ticket om geëntertaind te worden, ze willen een goede avond hebben. Maar ik speel niet zomaar alles. Ik ben geen coverband. Ik moet achter een nummer staan en het moet passen in de set. Ik speel geen nummers die ik niet wil spelen. Ik wil graag Incubus spelen en op dit moment zitten ook Slainth Mhath en Heart Of Lothian in de set. Dat zijn nummers over Schotland en daar heb ik me de afgelopen jaren erg mee bezig gehouden. Met de onafhankelijkheid en het referendum. De teksten passen precies bij waar ik me op dit moment mee bezig hou. Daarom heb ik ook Big Wedge in de set. Tekstueel past dit perfect en ook Vigil past goed bij de nummers van “Feast Of Consequences”. Ik wil niet iets spelen wat ik niet wil. Als ik verveeld ben bij het nummer, kan ik het ook niet overbrengen op het publiek. En dat merkt het publiek en zijn zij verveeld. Dat werkt niet. Dus ik speel alleen nummers die ik ook graag wil spelen op dat moment.

Hoe lang denk je nog door te kunnen gaan?
Ik zing nu ruim dertig jaar en in het begin zong ik met een heel onnatuurlijke stem. Ik heb nooit les gehad. Daarom zong ik met een onnatuurlijk zeer hoge stem en daarmee heb ik mijn stem geforceerd. Ik heb in die jaren geleerd om op een meer natuurlijke wijze mijn stem te gebruiken. Ik heb ook bijna twee jaar gezongen met een cyste op mijn stembanden voordat ik er aan werd geopereerd [eerste operatie in 2008]. Dat heeft me ook erg geraakt. Ik maak daarom nog één nieuw album en doe dan in 2016 nog een laatste farewell tour.

Meen je dat nou, stop je er dan mee?
Ja, ik wil op mijn 60^e niet meer in een tourbus hoeven te slapen. Ik slaap nu drie maanden in de tourbus die hier voor de deur staat, en dan doe ik zestig shows. Volgend jaar speel ik in de zomer nog een aantal festivals met “Misplaced Childhood”. Het geld dat ik daarmee verdien kan ik dan mijn laatste album maken. Ik begin met dat album in 2015 en na de zomer hoop ik dat op te kunnen nemen. Dan verkoop ik mijn huis in Schotland en verhuis naar Duitsland en doe dan nog een grote farewell tour. Daarna ga ik boeken schrijven en filmscripts.

Wat zeg je nou, ga je weg uit Schotland?
Dat klopt, de “Nee” voor de onafhankelijkheid van Schotland heeft mij dit doen besluiten. Als dit een “Ja” was geweest, dan was ik zeker gebleven. Ik ga bij mijn vriendin wonen, die woont Karlsruhe. Zij heeft twee kinderen, de jongste is nu 11 jaar en die willen daar niet meer weg. Ik heb dus veel meer binding met Duitsland dan Schotland. Zeker na deze “Nee”.

Dat is erg verrassend, dus over twee jaar stop je met je muziek en verlaat je Schotland?
Ja, dat is inderdaad zo.

Oké, nog één laatste vraag: Wil je nog wat vertellen aan onze lezers?
Nou, het is altijd goed om terug te zijn in Nederland. Hier zit een aantal zeer trouwe fans. Dus ik hoop er vanavond weer een flink aantal te zien. In de voorverkoop waren als 550 tickets verkocht, dus dat zit wel goed. Ik zou willen zeggen: Geniet vanavond!