Jurczyński, AdamAlbum

Niet veel mensen zullen van Opper-Silezië hebben gehoord, deze regio in het zuiden van Polen. Dat is er vast de reden van dat muzikanten uit die streek van die harde muziek maken, in een poging beter van zich  te laten horen.

Dat geldt in elk geval voor Adam Jurczynski, die met “My Love And My Passion” voor de tweede keer zeker duidelijk van zich laat horen. Hij speelde gitaar in de Poolse Industrial Metal band Oberschlesien en die stevigheid had hij met zijn solodebuut “Beyond The Horizon” zeker niet losgelaten. Ik omschreef dit instrumentale werk als niet erg originele zware gitaarmuziek. Zou Adam mijn verborgen boodschap om toch wat meer variatie in zijn muziek aan te brengen gehoord hebben?

Het begin lijkt hier op te wijzen. Zijn Intro – Open Mind bestaat uit rustig tokkelen met zweverige toetsen, dat ondanks de korte speelduur al een beetje saai wordt. En ja, zijn eersteling begon ook sfeervol…
Dan pakt hij in Drinks And Drive toch zijn oude stiel weer op, met stevig gitaarwerk, heavy riffs en solo’s waaruit enige haast blijkt, zo snel zijn ze gespeeld. En zo treffen we nog twee vergelijkbare nummers aan, vrij kort en met de nodige variaties, maar het blijft toch vooral van beukestein. De vergelijking met Satriani, Vai en Petrucci kan weer van stal worden gehaald.
Maar de Sileziër laat wel degelijk een ontwikkeling zien. Met I Rembember raakt hij een gevoelige snaar door eigenlijk alleen piano te spelen en iemand ander anders de cello te laten beroeren. De gitaar blijft in de koffer.
Op Me Angel en Coffee, ook gewoon een portie krachtvoer, gebeurt weer iets opmerkelijks. Adam gaat zingen! Nou ja, zingen… Hij klinkt als iemand die veertig pils achter de kiezen heeft en de volgende ochtend vroeg direct achter de microfoon wordt gezet. Drie keer waagt hij zich hieraan. De teksten zijn matig tot slecht vertaald en hij spreekt woorden soms helemaal verkeerd uit. Ronduit een aanfluiting, zingt dan toch asjeblieft in je moerstaal!  Erg sterk wil ik de vocale bijdragen dan ook niet noemen. Als je het (bier)glas liever halfvol wilt zien kun je ook zeggen dat zijn donkere stem goed past bij de beetje doom-sfeer die zijn gitaarhalen toch ook wel uitstralen.

The Lost Dream (in het boekje staat Lost Dreams en dat zingt hij ook…) ontstijgt de vier minutengrens en dat biedt ruimte voor nóg een vernieuwing. Na een van zijn mooiste gitaarsolo’s dringt zich, eerst wat aarzelend, maar tegen het eind toch in volle overgave, een saxofoon aan die zeker zorgt voor een wat meer ontspannen sfeer.
In zekere zin onderscheidend is ook Window To The Star, dat een iets andere atmosfeer kent. Bij vlagen klinkt het meer funky en bluesy en de gitaarsolo’s zijn iets minder heavy en gaan meer de kant van de rock uit. Heerlijks ontspannen is het met een dromerig rustig gitaarstukje, waarna het voor Jur de hoogst tijd is alle registers weer open te trekken. Ik hoor grunts in Storm In Your Soul (zestig pils?) en na een zangpartij komt zijn ziel toch weer iets tot rust.
Zou het zeer ingetogen slot een ode zijn aan een vrouw, Dzoana, en zou dit meteen ook een verwijzing naar de titel van de cd “My Love And My Passion” zijn? Of is hij toch meer verknocht aan zijn gitaar, getuige de albumcover waarop hij in een innige verstrengeling met zijn Ibanez is afgebeeld? Adam laat zich hier over niet uit. Laten we splitten: hij uit zijn liefde voor zijn geliefde en zijn passie voor zijn gitaar!

Adam Jurczynski maakt met “My Love And My Passion” dus een ontwikkeling door. Het krachtige gitaarspel is gebleven en ik herhaal dat hij dat niet slecht doet. Er zitten enkele lekkere solo’s tussen! Maar hij durft meer variatie aan te brengen. De inbreng van cello en saxofoon zorgt voor een andere sfeer en het feit dát hij zingt is ook een verrijking te noemen, al is die zang dan zeker niet je dat. Enkele gewoon rustig gespeelde nummers maken het plaatje van een meer gebalanceerde cd compleet. Zou Adam mijn boodschap dan toch hebben opgepikt? Heeft hij de recensie van “Beyond The Horizon” gelezen? Is zijn Nederlands beter dan zijn Engels? Ik verwacht een ‘nee’ op deze drie vragen, maar per saldo ben ik toch iets positiever gestemd als ik diens tweede soloproduct weer in het doosje stop, want heel lang op de repeteerstand gaat deze toch ook weer niet.