Anneke Van Giersbergen & Ebony BuckleConcert

Foto’s: Eddy Willemsen/Foto-Edje

Wanneer je in Noord-Limburg woont en naar een progconcert wil, ben je vaak gedoemd om een wereldreis naar Zoetermeer te maken. Soms ontspring je de dans in Tilburg (013), Uden (De Pul) of, zoals nu in Venlo, in Grenswerk. Grenswerk moeten we misschien zien als de opvolger van Perron55, de vorige ‘poptempel’ van Venlo. Het is een goed draaiend, gezellig en goed geoutilleerd poppodium, een ‘Kleine Boerderij’.
Toen ik zag dat Anneke Van Giersbergen op zaterdag in De Boerderij en op zondag in Grenswerk zou optreden was de keuze snel gemaakt.

Bij binnenkomst troffen we een gezellige, goed gevulde zaal aan én een goed gevuld podium. Vooraan op het podium was links ruimte vrijgemaakt voor een toetsenbord met laptop en microfoon en rechts nog een microfoon en een paar gitaren. Dit was de uitrusting voor Ebony Buckle en haar man, Nick Burns. Kort na achten ‘beklommen’ beiden het podium. Ebony in een gouden, gedrapeerde, spacey, sprookjesachtige jurk en Nick in een blauw colbert.
Normaal worden ze begeleid door een band met ritmesectie, viool en cello. Wanneer ze als support act optreden is de ruimte op het podium echter vaak te krap en beperken ze zich tot deze duo-opstelling.

Ebony blijkt een innemende bühnepersoonlijkheid met dezelfde open kwetsbaarheid en ongedwongenheid als Anneke van Giersbergen. Soms ontaardde dat in wat onzeker gegiechel, maar dat zij haar vergeven.
Ze profileert zich als een conceptueel artiest die zichzelf en de wereld een spiegel voorhoudt, waarin ze het menselijke verlangen en de worsteling om erbij te horen, of juist eruit te breken, bezingt.

Ze blijkt gezegend met een prachtige heldere stem met een groot bereik. Dat grote bereik geldt ook voor haar partner Nick Burns. Hij zingt de tweede stem en moet dat vaak uit zijn tenen halen. Het is verbluffend hoe trefzeker hij daarin is en hoe natuurlijk zijn stem in de samenzang mengt met die van zijn vrouw.

Ebony begeleidt zichzelf op een toetsenbord en Nick vult aan met gitaar of een enkele keer een basgitaar of toetsen. Bij enkele nummers lopen backingtracks van haar album mee om zo toch een volledig beeld van haar muziek te geven.
Haar nummers klinken niet alledaags en worden volledig gedragen door haar geweldige stem. Er zijn wel wat Keltische invloeden terug te horen in haar zanglijnen. Zeker wanneer Nick de tweede stem meezingt, zoals in Who Remembers en Fall Behind. I Think I Just Saved My Own Life heeft een meer bluesy inslag. Het wonderschone Jupiter Rising begint als een ballad en wordt uiteindelijk behoorlijk poppy.
Het afsluitende Wonder is een aangename showcase van Ebony’s vocale kwaliteiten en weet opnieuw, terecht, de handen van het publiek op elkaar te krijgen.

Voor wie dit leest en denkt, waar heb ik die naam vaker gehoord….. Ebony Buckle is een van de achtergrondzangeressen bij de Britse band Solstice en verzorgde vorig jaar ook het voorprogramma van die band in De Boerderij in Zoetermeer. Ze zal over twee maanden weer met die band te bewonderen zijn op het Midsummer Prog festival, dit jaar in Maastricht.

Een kleine twintig minuten later wordt het druk op het podium als de achtkoppige begeleidingsband van Anneke van Giersbergen uit de kleedkamers komt. Naast twee gitaren, basgitaar, toetsen en manlief op de drums, een saxofonist en een violiste die ook zingt.

Anneke heeft er zichtbaar zin in en krijgt het publiek al snel mee in een doorsnede van haar solowerk en natuurlijk een paar Gathering krakers. Haar stem is feilloos en krachtig als altijd. Ze begint met You Will Never Change en She van het album “Drive”.

Door de dubbele gitaarbezetting komt er, samen met drums en bas, een ‘muur van geluid’ op het publiek af waarin toetsen, saxofoon, en in iets mindere mate, viool het onderspit moeten delven. Dat is wel jammer, want de ruimte die de originele versies van deze nummers bieden, wordt nu helemaal dichtgetimmerd.
Daarbij moet wel gezegd dat die ritmesectie, onder leiding van echtgenoot Rob Snijders op drums, staat als een huis.
Gelukkig krijgt de geluidsman gaandeweg het concert meer vat op de violiste, Allie Summers, en haar fraaie tweede zangstem.
Bij het eerste The Gathering-nummer, The May Song, is de enthousiaste reactie van een groot deel van het publiek veelzeggend.
De uitroep van Anneke: “Venlo, wat zijn jullie leuk,” valt uiteraard uitstekend bij het publiek.

Naast het album “Drive” komen ook nummers voorbij van “Everything Is Changing” (Too Late, You Want To Be Free), het persoonlijke “The Darkest Skies Are The Brightest” (My Promise, I Saw a Car en Survive) en de laatste ep “La Vie” (More Than a Thousand Words, When I Die, Heal Me en One More Nanosecond). De nummers van die laatste twee albums hebben een minder heavy, diverser en soms zelfs poppy karakter, waardoor met name de viool en saxofoon gelukkig ook wat meer tot hun recht komen. De toetsen blijven heel erg op de achtergrond.
Over poppy gesproken, de Kate Bush cover, Running Up That Hill, zorgt in een gitaar gedreven versie voor een leuke verrassing in de set. Dit nummer stamt nog uit de Kate Bush tribute die Anneke twee jaar geleden langs de landelijke theaters voerde.
Het fraaie One More Nanosecond vormt uiteindelijk de opmaat voor afsluiter, en hoe kan het ook anders, Strange Machines van The Gathering. En die mooie slepende gitaarmelodie op het eind door Matthias van Beek mag natuurlijk niet ontbreken. Band en publiek gaan volledig los.

Maar na een daverend applaus is de koek nog niet op. De band zorgt voor een verrassende encore met als eerste Ray Of Light van Madonna. Onlangs bracht Anneke dit nummer in het televisieprogramma “Best of Pop”. Ben benieuwd wat de “Queen of Pop” van deze stomende versie zou vinden.
Via het bluesy Hurricane, het oosters aandoende Mental Jungle, met een sterke solospot voor Allie Summers op viool en Edward Capel op saxofoon, leidt Anneke en haar band ons naar “we doen er nog eentje” Witnesses. Een toch wel verrassende afsluiter van “Aqua de Annique” uit 2007.
En daarmee kwam een gedenkwaardig einde aan een ‘female fronted’ avond in Venlo. Een avond die met een prachtige stem begon en met een prachtige stem afsloot.