Antimatter

Antimatter, vrijdag 24 januari 2025, De Pul Uden @ Markant Theater Maashorst

Info
Locatie: De Pul Uden @ Markant Theater Maashorst
Land van herkomst: Verenigd Koninkrijk
Label: Music In Stone
Website: https://www.antimatteronline.com/
Genre: alternatief, postrock
Locatie
De Pul Uden @ Markant Theater Maashorst
https://www.livepul.com/ 
Antimatter:
Mick Moss: zang, gitaar
Dave Hall: gitaar, viool, achtergrond zang
Paul Holligan: basgitaar
Fab Regmann: drums

Ann My Guard:
Eszter Anna Baumann: zang, basgitaar, fluit
Donny van Esch: toetsen en zang
Davy Knobel: akoestische gitaar
Antimatter:
Existential
Killer
Uniformed & Black
Firewalking
Liquid Light
Saviour
Black Sun (Dead Can Dance cover)
Paranoid Carbon
Fools Gold
The Freak Show
Landlocked
The Weight of the World
Angelic
Dream

Toegiften:
Stillborn Empires
Monochrome
Paranova

Ann My Guard:
Echo
Starseed
Callisto
Dark Sea Blue
Hekate
The Day I Die

Foto’s door Marti van Os-Vermeulen

Poppodium De Pul, het oudste poppodium van Brabant en bij velen van ons bekend om zijn regelmatige programmering van progbands, organiseerde op vrijdag 24 januari 2025 een seated concert in Markant Theater Maashorst. Een mooie gelegenheid om op een relaxte wijze naar goede muziek te komen luisteren.

Ann My Guard


Het voorprogramma wordt verzorgd door de Hongaars-Nederlandse band Ann My Guard. Een kwartier voor de voorstelling loopt de uitverkochte theaterzaal flink vol. Ook het voorprogramma krijgt dus voldoende aandacht. Voor dit optreden heeft Ann My Guard gekozen voor een semi akoestisch set, waarbij de van oorsprong Hongaarse zangeres Eszter Anna Baumann wordt begeleid door de Nederlanders Donny van Esch op toetsen en haar echtgenoot Davy Knobels op akoestische gitaar. Zelf bespeelt Baumann ook nog de basgitaar en een dwarsfluit. Door deze eenvoudige bezetting krijgen we een heel andere band te horen dan op hun albums. Op haar albums kenmerkt deze rock-/metalband zich door stevig metalgitaargeweld, donkere melodielijnen, catchy akkoorden en agressieve uitbarstingen.

In deze driemansformatie missen we de agressiviteit, de stevige drumpartijen en het gitaargeweld. De muziek wordt teruggebracht tot rustige easy listening, met hier en daar een solo of uitbarsting. Baumann zingt overigens loepzuiver en de vergelijking met Sinéad O’Connor is te maken. Voor hun nieuwe album “She of the Sea and Stars” dat op 28 maart verschijnt wordt gebruikgemaakt van een keur aan (Nederlandse) gastmuzikanten en daarmee beloven ze nog steviger voor de dag te komen.

Antimatter

Na een korte ombouw- en plaspauze gaan de zaallichten uit en worden beelden vertoond op het grote projectiescherm achter het podium. De hoezen van de Antimatter-albums worden vertoond, aangevuld met livebeelden uit eerdere optredens. Gedurende het optreden worden hier telkens psychedelische ‘flower power’-beelden vertoond, hetgeen extra sfeer aan het optreden geeft. Mick Moss viert met zijn XXV-tour het vijfentwintigste jubileum van het debuutalbum “Saviour”, maar ook zijn 30-jarig jubileum als solo artiest, het 20-jarig bestaan van “Planetary Confinement” en het 10-jarige jubileum van “The Judas Table”. Tegenwoordig dient alles in het teken te staan van een ‘Anniversary’, dus Mick Moss doet hier – met een overduidelijke glimlach – aan mee.


Mick Moss en zijn drie metgezellen verschijnen vervolgens op het podium, waarop de tonen van Existential worden ingezet. Met de beukende drumslagen en de onmiskenbare stem van Moss, is dit een prima opener. Het nummer is ingetogen om dan weer in volle hevigheid los te barsten, met het prima vioolspel van Hall.

Moss en consorten spelen een dwarsdoorsnede van hun 25-jarige muziekgeschiedenis. Al hun albums worden aangeraakt en vaak ook nummers die nog nooit of zelden live zijn gespeeld. Zelfs hun Dead Can Dance-cover Black Sun van het tribute-album “The Lotus Eaters” ontbreekt niet. En Antimatter is gewoon Antimatter: donkere, atmosferische, melancholieke progrock, met duistere tonen, sfeervolle ambientmuziek en stevige metaluitbarstingen. Dave Hall steelt regelmatig de show met een gitaarsolo of zijn magnifieke vioolspel, terwijl Moss zelf ook niet onverdienstelijk bezig is op zijn gitaar. Fab Regmann laat goed van zich horen, soms volledig losgaand op zijn drumstel en dan weer met rustige passages op zijn percussie-instrumenten. Paul Holligan zet onverstoorbaar een solide basis neer met zijn basgitaar.


Het voordeel van een seated concert is dat iedereen op een relaxte wijze kan genieten van de muziek van Mick Moss, die zich hier ook uitstekend voor leent. In deze theaterzaal is het podium op grondniveau, terwijl de zitplaatsen schuin omhoog gaan. Iedereen heeft dus goed zicht. Het nadeel van een theaterzaal is echter dat deze voor theatervoorstellingen is ingericht en niet voor rockconcerten. Het geluid is dan ook minder goed afgesteld, een PA is niet zichtbaar aanwezig en het licht is abominabel slecht. Ik heb de eigengemaakte foto’s flink moeten bewerken om toch enig contrast en scherpte te krijgen. Maar goed, de beleving is geweldig, iedereen geniet van de muziek en dus wordt er ook niet door de nummers heen gepraat.


Mick Moss zorgt al ruim dertig jaar voor schitterende muziek. Eigengereid en volledig zelfstandig probeert hij ons te laten genieten van zijn muzikale voorkeuren. Daarnaast is hij ook een welbespraakt man. Na het optreden is hij bereid om met de aanwezigen een praatje te maken en tegelijkertijd wat cd’s te verkopen. Met medeneming van zijn eerder die week uitgekomen album “Parallel Matter” – een dubbelalbum met niet eerder uitgebrachte nummers, alternatieve versies, liveopnames, remixen en nieuwe versies, inclusief de 3e schijf ”Prototapes 95-99” – verlaat ik tevreden de theaterzaal.

PS Een review van “Parallel Matter” verschijnt binnenkort op onze website.

Send this to a friend