Belov, AntonAlbum

Er is wat frustratie van mijn kant. Ik ben een echte Anton Belov ‘adept’. Ik vind de man een muzikaal genie en dat wordt helemaal duidelijk als je weet dat ik persoonlijk verantwoordelijk ben voor alle Kauan en Anton Belov recensies op deze site.

Daarom wordt de frustratie bij elke nieuwe release groter dat ik de man niet kan verleiden tot een interview. Niet dat hij voor andere media wel beschikbaar is, want zo langzamerhand lijkt hij buiten zijn muzikale prestaties om compleet van de aardbodem verdwenen te zijn. Ik krijg het niet voor elkaar, maar gelukkig anderen ook niet, dat is een troost. Frustrerend na talloze pogingen blijft het wel.

Alle communicatie gaat via een manager met een surreële naam, die op zijn beurt ook moeilijk te bereiken is. Via die manager van Angelsaksische afkomst (ook zoals zijn surreële naam suggereert) kom ik na een tijdje aan de digitale download van het tweede deel van “Piano Works II”. Dat dan weer wel. Hoera!

In 2018 was er de digitale release van “Piano Works 1” met die prachtige albumhoes. Dat album was doorspekt met Kauan invloeden, maar dat is ook niet vreemd omdat Belov de mastermind achter die band is. Het significante verschil met een Kauan album is dat elektronische instrumenten als gitaar en basgitaar weggelaten zijn op solowerk van Belov. Wat kregen we daarvoor terug? Het bijzondere talent van Belov via piano, toetsen en elektronische samples.

Het nieuwe werkje wordt wederom alleen digitaal uitgebracht en is te koop via zijn bandcamp pagina. Voor een kleine negen dollar krijg je ca 38 minuten sfeervolle muziek in je bezit die te vergelijken is met het eerste deel van Piano Works. Evenals op het eerste deel hangt er een filmische sfeer over de muziek die fascineert tot en met.

Flicka begint met Gregoriaanse zang die je langzaam in een heerlijke relaxte modus drukt. De piano wordt door een wat nevelige productie opgestart. De klank van de piano is net iets minder transparant, waardoor andere details binnen de muziek meer aandacht krijgen. Vervolgens wordt de elektronica toegepast en wordt er naar een beheerst hoogtepunt toegewerkt. Eigenlijk kunnen we het album met dit soort songs indelen en zijn het de details die het album mysterieus maken. Natuurlijk ontbreken op deze cd de weersinvloeden – die we op de vele Kauan albums kunnen terugvinden – niet: By The Grave gaat gepaard met de nodige windvlagen verweven door de pianoklanken. Ook het negen minuten durende Concomitance bevatten deze bestanddelen, piano, stevige wind en elektronica. Het mooie van deze muziek is dat het je onderbewustzijn optimaal stimuleert. De muziek prikkelt de alfa hersengolven die je in staat brengen het zenuwstelsel volledig te laten ontspannen. Indrukwekkend hoe Belov dat voor elkaar krijgt. Is dit ‘zwevende’ ambient muziek? Nee, daarvoor intrigeren de klanken en toepassingen van de elektronica te veel.

Dan Erstwhile. Dat nummer passeert niet zonder kritiek van mijn kant. De compositie is opnieuw erg mooi samengesteld, maar wordt ontsiert door de vintage productie van de song. De balans slingert op en neer tussen je luidsprekers, het kraakt, klinkt dan weer helder maar is vooral onrustig door de blijkbaar bewust gekozen productie. Dat geldt ook voor First Kiss, ook daar kleven oneffenheden aan de productie die apart zijn, maar niet persé het luistergenot verbeteren. Zo is er op de laatstgenoemde track een tik te horen alsof de naald van je platenspeler opveert. Niet mijn ding.

Ondanks de kritiekpunten heeft Belov wederom een indrukwekkend album afgeleverd. Belov blijft een muzikant die met zijn talent telkens weer verbaast. Helaas voor mij is hij blijkbaar ook wat eigenwijs (of eigengereid): Anton, reageer toch eens op mijn interviewverzoek!