AtanAlbum

Deze Pools/Engelse band werkt doelgericht aan zijn toekomst. De band bestaat inmiddels een kleine vijf jaar en met name het eerste album “Ugly Monster” bleef lang hangen in de cd-speler van ondertekenende recensent. Het haalde net niet mijn top tien van het jaar, maar achteraf gezien verdiende deze plaat in ieder geval een notering in die lijst. Maar ach, achteraf is het trekken van conclusies altijd makkelijk.

Hoewel de band voor het grootste gedeelte uit Poolse muzikanten bestaat, liggen de fundamenten toch echt in Londen. Prominent binnen de band staan Andrzej Czaplewski en de Boliviaanse Claudia Moscoso. De band begon kort na de oprichting samen te werken met drummer Jerry Sadowski, die eerder al het podium had gedeeld met Czaplewski en hij werd in een later stadium permanent lid van de band, net als bassist Marcin Palider.

Dat Czaplewski en Moscoso vol creativiteit zitten, bewijst “Metamorphic”, het derde officiële format van de band en het is gelijk ook nog eens een dubbelalbum. In het huidige digitale tijdperk redelijk opmerkelijk, aangezien veel bands zonder een grote achterban steeds vaker hun muziek alleen digitaal uitbrengen. Kostentechnisch begrijpelijk, maar qua totaalbeleving toch echt een handicap. Het is mooi te constateren dat Atan gaat voor een complete totaalbeleving.

Cd 1 begint met Scapegoat en dit is een goede graadmeter hoe het album over de hele linie klinkt. Hard, complex, gejaagd, djent, met gevarieerde zang van Moscoso, in de vorm van clean, rap en screams. De muziek spettert en hamert je hoofd binnen, hoewel het geheel melodieus blijft. Hetzelfde kunnen we zeggen van Godot, de titel alleen al straalt kracht uit, net als Alchemist dat doet. Ook daar vinden we overspannen gitaren en een fijne solo van mastermind Czaplewski.

Wat rustiger komt Echoes Of Meanings op gang. Een groovy gitaar begeleidt Moscoso tijdens het opstarten van de bijna negen minuten durende song. Op de helft wordt het wat venijniger, de gitaar van Czaplewski laat zich meer gelden en Moscoso toont haar variatie en techniek, die we ook al aantroffen op het debuutalbum.

Opvallend fijn te beleven is de productie van dit album, vooral omdat elk instrument comfortabel in de mix staat en elk detail waarneembaar is. De rustige nummers komen daardoor nog mooier tot zijn recht, getuige First Fig: de donkere, rustige klanken van Moscoso, de kristalheldere basgitaar en de dominerende elektrische gitaar van Czaplewski. Weergaloos mooi is Before The Winter Comes. Het begint met stevige riffs van de gitaar maar heeft een atmosferisch tussenstuk waarbij je heerlijk kan wegdromen om vervolgens weer wakker geschud te worden door de metalsound van de beukende gitaren en een driftige drummer. Ook hier weer de voortdurende technische stem aanpassingen van Moscoso. Wat een geweldige zangeres!

Op de tweede cd worden we nog meer getrakteerd op stevige djent metal, gemixt met veel verschillende invloeden. Dat maakt de muziek van Atan ook wat ongrijpbaar. Progressief door de structuren die balanceren tussen groovy metal, djent, nu metal, metalcore en de uitdagende zangtechnieken van Moscoso. Ze varieert driftig tussen reguliere zang, rap, screams en grunts. Die laatste techniek verdient nog wel iets meer oefening, maar ondanks dat zijn de grunts van bovengemiddeld niveau. Haar bijzondere hantering van de rap in de muziek is uniek door haar catchy techniek. Daarbij heeft ze ook nog eens een uniek stemgeluid dat de vergelijking met andere zangeressen moeilijk maakt en waarmee ze klaar is om met haar sound de wereld te veroveren.

Lekker rauw metalig met een vleugje Periphery is Down. Overstuurde gitaren en de resolute zang van Moscoso, dit is echt voor de liefhebbers van het stevige werk. Sowieso neigt de muziek van Atan veel naar tegendraadse melodieën en gitaren en drums die strak en hard worden neergezet. Net als op het debuut is Derek Sherinian ook op dit album te beluisteren, dat kan in het melancholische ChasingLight.

Ondanks de loftuitingen kleeft er aan dit album opnieuw een bijsluiter, het is moeilijk te beoordelen of dit album sterk genoeg is om in deze fase op een jaarlijst te belanden. De muziek van Atan heeft wel bewezen over een lange adem te beschikken. De kracht zit hem in herhaling en betrouwbaarheid gedurende lange duur. Sportief zou je zeggen dat Atan geen sprinter is, eerder een marathonatleet. Als je de letters in het eerste stuk van dat woord ontleedt en er vier weggumt, is de vergelijking helemaal compleet.