Scroll naar beneden voor de recensie van de 2022 remaster.
In het verhaal van Dr. Jekyll en Mr. Hyde vindt een dokter een drankje uit, waarmee al zijn slechte eigenschappen naar buiten komen en hij een kwade versie van zichzelf wordt. Arjen Lucassen, de man achter het Ayreon-project, heeft misschien wel zijn inspiratie ontleend aan dit boek bij het creëren van zijn albums “The Dream Sequencer” en “Flight Of The Migrator,” ook wel bekend als Universal Migrator deel 1 en 2. De twee albums lijken namelijk elkaars tegengestelde te zijn. Op dit eerste deel horen wij om te beginnen zijn zachte kant.
Een van de grootste talenten van de heer Lucassen lijkt het strikken van gastmuzikanten te zijn, en hier is dat ook niet anders. Zo heeft hij hier een negental zangers om hem bij te staan, maar qua muzikanten heeft hij zich deze keer ingehouden: Slechts twee toetsenisten en een drummer. Met deze toch flinke ondersteuning worden wij in het verhaal langs een hoop verschillende tijdperken uit de geschiedenis geleid. Dit onder het mom van “Virtual Reality”-flashbacks in de gedachten van een kolonist op Mars, de laatst overlevende mens in het universum. Maar goed, Progwereld is natuurlijk in de eerste plaats een muzieksite, geen science fictionf forum, dus laten we de muziek ook eens onder de loep nemen.
Zoals eerder gezegd laat Arjen Lucassen op dit album vooral zijn zachte kant horen. In de praktijk komt dit vooral neer op jaren 70-gebaseerde prog, met veel gebruik van spacey synthesizers. Een band die zich onmiddellijk opdringt als referentie is Pink Floyd. En dan niet zozeer de psychedelische space-rock die je zou verwachten bij een dergelijk science fiction verhaal, maar meer de neerslachtige, trage kant van de band.
Het album haalt niet over de hele rit een consequente kwaliteit, het heeft zeker zo zijn hoogte- en dieptepunten. Een hoogtepunt is zeker het eerste ‘echte’ nummer na The Dream Sequencer, wat een hoorspelachtige intro is. Dit nummer, My House On Mars, wordt ingezongen door Johan Edlund, zanger van Tiamat. Mensen die bang zijn dat dit een hoop gebrul zal betekenen hoeven niet te vrezen, de heer Edlund toont hier ook clean goed uit de voeten te kunnen. Zijn lage bariton doet eerder denken aan melancholische bands als My Dying Bride dan aan doods- of noodlotmetaal.
Een nummer als Temple Of The Cat, hoewel een stuk vrolijker van toon, is naar de bescheiden mening van ondergetekende dan weer een stuk minder geslaagd. Ingezongen door Jaqueline Govaert van Krezip (Ja, die Arjen haalt zijn gasten toch echt uit alle muzikale hoeken). Dit vind ik zeker geen slechte zangeres, maar dit nummer gaat toch al gauw op de zenuwen werken. De zang past niet bij de muziek van het nummer en ook het Nederlandse accent van mejuffrouw Govaerts gaat me eerlijk gezegd tegenstaan.
Over het geheel genomen is dit zeker geen slecht album. Arjen Lucassen heeft een paar erg fijne nummers op plaat weten te zetten en over het algemeen zijn ook de gastzangers van hoge kwaliteit. Zoals gezegd ligt het muzikaal vooral in een Pink Floyd-hoek, wat nooit een slechte naam is om mee vergeleken te worden. Ondanks een paar relatieve missers is het uiteindelijk toch een aanrader. Dus, hou je wel van een robbertje ouderwetse prog met spacey keyboards, dan is dit album wel iets voor jou.
Sebas Cusack
Universal Migrator Pt 1: The Dream Sequencer (remixed & remastered) 2022
In 2017 sprak ik Arjen Lucassen in de studio van Arrow Classic Rock. Ik presenteerde toen Symfo Mania en had een interview met hem over zijn album “The Source”. Tussen de opnames door vroeg hij wat mijn favoriete Ayreon album was. Daar hoefde ik niet over na te deken. Dat is “Universal Migrator Pt 1: The Dream Sequencer”. Dit album heeft alles: intensiteit, bijzonder sterke songs, geweldige vocalisten en dito muzikanten. Daar waar hij op latere albums in mijn mening wel eens door kon schieten, is hier alles in balans.
Nu komt het label met een nieuwe uitgave. Het album is opnieuw gemixt en gemasterd. Hij komt uit op 2cd met een bonus cd, op verschillende kleuren vinyl met een comicbook en nog veel meer extra’s. Wij kregen alleen de mp3’s (zonder de bonus cd), dus daar kunnen we je verder niets over vertellen. Het zal vast goed verzorgd zijn.
Voor mij is het vooral de kans om mijn gewaardeerde oud-collega Sebas Cusack tegen te spreken. Waar hij maar matig positief is, wil ik graag de loftrompet steken. Dat zit hem voor mij grotendeels in één persoon en dat is Erik Norlander. Deze toetsengeweldenaar domineert schitterend op dit album. Met zijn vet aangezette toetsenbombast in My House On Mars als absoluut hoogtepunt.
Ander hoogtepunt is One Small Step met zang van Edward Reekers. Voor Arjen Lucassen is de inhoud van het nummer (eerste maanlanding) natuurlijk jeugdsentiment en je hoort gewoon de zorgvuldigheid en nostalgie erin terug. Ook hierin zit weer een zalig Erik Norlander sausje en een sterke gitaarsolo.
Zo heeft elk nummer wel iets unieks en trekt het geheel heel beeldend aan je voorbij. Ik vond het album al heel goed klinken en mij valt wat dat betreft niet zo veel nieuws op. Dat is ook lastig met alleen mp3 uiteraard. Voor de fans bevat deze nieuwe uitgave voldoende extra’s om ook deze koop te overwegen. Mocht je niet zo bekend zijn met de muziek van Ayreon, dan is dit het beste instapalbum. Er zal een wereld voor je opengaan.
Maarten Goossensen