Barclay James HarvestAlbum

Het is een welbekend feit dat Barclay James Harvest altijd heeft moeten vechten tegen het vooroordeel een soort tweederangs Moody Blues te zijn. John Lees componeerde er zelfs een liedje over, Poor Man’s Moody Blues, waaruit duidelijk moest blijken dat de stijl van BJH een hele andere is dan die van hun illustere collega’s. Laat dit nummer echter nu juist één van hun bekendste liedjes worden, veelvuldig ten gehore gebracht tijdens concerten. Dat schoot natuurlijk niets op.

Begin 1983 had het drietal echter blijkbaar de handdoek in de ring gegooid wat betreft deze strijd. Dat blijkt wel het duidelijkst vanwege de inschakeling van producer Pip Williams, een legendarische producer die gewerkt had met The Sweet en Status Qua, maar belangrijker, net klaar was met zijn klus bij The Moody Blues, alwaar hij zojuist achtereenvolgens “Long Distance Voyager” en “The Present” had geproduceerd. Het wekt dus geen verbazing dat zowel “Ring Of Changes” (1983) als zijn opvolger “Victims Of Circumstance” (door Esoteric onlangs ook geremasterd en voorzien van een meer dan uitstekende bonus-cd) opnieuw de vergelijkingen met hun gerespecteerde collega’s niet van de lucht zijn.

Dat moge voor BJH-puristen jammer zijn, de groep was dankzij het Berlijnse concert (alwaar ze voor de muur voor een half miljoen mensen optraden) immens populair, tenminste in Duitsland, maar voor de rest van de wereld waren ze een soort ‘The Pineapple Thief’ van de jaren ’80. Veelbelovend en telkens op het punt staan van doorbreken. Om dit wat meer te pushen werd de zoektocht naar een eigen geluid telkens onderbroken door de zoveelste waan van de dag. Dit keer was de waan van de dag dat het nog iets gladder en gestroomlijnder moest, en ‘lekker’  gemaakt moest worden voor alle markten van de wereld. Daarom klinkt “Ring Of Changes” vooral heel erg gedateerd, zeg maar ’typisch jaren tachtig’. Dat kan sommigen tegenstaan.

Ondanks de opening door een strijkkwartet, al snel vergezeld door een compleet orkest, klinkt opener Fifties Child direct zo glad als een aal. Toch klinkt dit nummer dankzij de kronkelende basgitaar van Les Holroyd, maar ook door de van achtergrondzang voorziene sterke refrein wel vreselijk lekker, zeker in deze remaster. Het ingenieuze baswerk van Holroyd keert terug in zijn eigen compositie Looking From The Outside, nog zo’n ijzersterk nummer. De tekst van dit nummer baarde de goede verstaander echter zorgen. ‘If I say that I liked your song, will you say that you played it wrong’, zingt Les en hij kan het haast niet anders dan over John Lees hebben. Gezien het feit dat de beide heren niet meer met elkaar praten, is het niet moeilijk voor te stellen dat hier al de eerste irritaties begonnen op te stapelen.

De andere twee hoogtepunten van “Ring Of Changes” staan aan het einde van de plaat. John Lees brengt met Paraiso Dos Cavalos een eerbetoon aan paarden. Het is een werkelijk prachtig nummer, dat iedere BJH-fan direct als klassieker zal rangschikken. Het nummer is zwaar georkestreerd door Pip Williams en daardoor doet het ook wat denken aan John Lodge’s compositie Talking Out Of Turn van het Moody Blues-album “Long Distance Voyager”. Dat neemt echter de pret niet weg. Ring Of Changes eindigt de plaat zoals het hoort: opbeurend en majestueus. Daarnaast doen het morsegeluid, de rustige drums, de toetsenfriebeltjes en opnieuw het listige basspel van Holroyd (een onderschat bassist, deze man!) mee en hoor ik zowaar John Lees de achtergrondzang verzorgen. Het toetsenthema dat je tijdens het refrein hoort, is trouwens dezelfde als waarmee het strijkkwartet de plaat opende.

“Ring Of Changes” is alleen al vanwege deze vier fantastische nummers een meesterwerk. Het feit dat ze geplaatst zijn aan het begin en aan het einde van de plaat, toont inzicht en meesterschap. Want het is eveneens een feit dat daar tussenin niet zo verschrikkelijk veel gebeurt. John Lees zingt over kalverliefde (Teenage Heart) en drugs (Midnight Drug), maar beide nummers maken niet heel veel indruk. Just A Day Away (Forever Tomorrow) is misschien stiekem wel leuk, hoewel het calypso-achtige gedeelte niet zo had gehoeven van mij. Les’ compositie Waiting For The Right Time is wel een goeie, relaxte compositie, maar High Wire is me wat te makkelijk. Oh, de remaster kent zowaar een b-kantje, Blow Me Down. Aanstekelijk nummer, dat zeker! Maar wel begrijpelijk dat het de oorspronkelijke plaat niet haalde.

De twee Pip Williams-platen van Barclay James Harvest zijn bij zowel fans als het grote progpubliek naar mijn mening nooit zo gewaardeerd. Ik vind dat raar. Wat betreft “Ring Of Changes”, het betreft BJH in een jaren ’80 jasje. Maar zeker op “Ring Of Changes” zat dat jasje ze als gegoten. Gaat dat herontdekken!

Markwin Meeuws

Bestel deze cd rechtstreeks bij Discorder.