Barclay James HarvestAlbum

Ik vind dat het tijd is voor eerherstel voor “Victims Of Circumstance”, de veelgeplaagde tweede ‘Pip Williams’-plaat uit 1984. Gelukkig heb ik een medestander in Esoteric Recordings, die deze plaat samen met het een jaar daarvoor verschenen “Ring Of Changes” de welbekende remaster-behandeling heeft gegeven, en in het geval van “Victims Of Circumstance” zelfs heeft voorzien van een heuse bonus-cd.

Wat betreft die bonus-cd, hoewel ik vermoed dat men die erbij heeft gedaan vanwege de relatieve impopulariteit van “Victims Of Circumstances” (zo van, dan verkoopt-ie tenminste nog een beetje), dit betreft een integrale uitvoering van het concert in de Wembley Arena te Londen, op 13 oktober 1984. Het is een fabuleus goed concert, een fantastische setlist en een band die in bloedvorm verkeert. Alleen de bonus-disc is al een goede reden deze set aan te schaffen, maar nogmaals ook het oorspronkelijke album herbergt meer dan genoeg reden.

Opgenomen in de Wisseloord Studios in Hilversum, is om te beginnen “Victims Of Circumstance” toch ook wel deel 2 van “Ring Of Changes”. Het wat minder knappe, jongere zusje, zogezegd. Maar waar de oudere zus haast een fotomodel is, is dit jonge ding toch ook wel cute. En zo moet je “Victims Of Circumstance” dan maar zien. Geen meesterwerk, maar een leuke, zeer genietbare plaat met enkele aangename verrassingen.

Het novum van deze plaat was natuurlijk de dameskoortjes, dat je vind in Lees’ composities Sideshow, For Your Love en Inside My Nightmare en in Holroyd’s composities Hold On en Victims Of Circumstances, welke laatste als single is uitgebracht en de toppositie in de Franse hitlijsten wist te bereiken. Zodoende is dit album zo’n beetje goud in Frankrijk. Misschien sprak de hoes ze ook wel aan, een bewerking van een poster uit 1912 voor een Berlijns cabaret. Ik vond zelf de hoes nooit zo geslaagd, maar Esoteric heeft er een prachtige grijze rand omheen gevoegd, en het gele gedeelte wat uitgerekt (zonder de clown uit te rekken, heel ingenieus). Het ingevoegde boekje is wel vierkant, zodat je het verschil goed kan zien. Het maakt nu veel meer impact. The devil is in the details, indeed.

Wat betreft de composities telt de plaat zowaar enkele nummers die gerekend zouden moeten worden tot klassiekers binnen het oeuvre van Barclay James Harvest. Dat geldt natuurlijk voor Holroyds reeds genoemde titelnummer dat opvalt door die voortreffelijke akoestische gitaarsolo aan het einde, maar ook voor de ballad For Your Love, geschreven en gezongen door John Lees. Dit betreft een dijk van een nummer met een sterke melodie en een voorbeeldige opbouw.

De overige tracks halen dit niveau niet, maar geen van alle zijn slecht. Het huppelende Watching You kent zowaar een te gekke gitaarsolo halverwege en aan het einde, en het op Life Is For Living gelijkende Say You’ll Stay is vooral vanwege het synthesizermelodietje niet uit je hoofd te krijgen. Sideshow is een dijk van een opener en laat gelijk horen hoe essentieel het geluid van de achtergrondzangeressen is op deze plaat. I’ve Got A Feeling heeft wat weg van Play To The World, en is zo zoet als baklava, maar ik vind het toch een mooi nummer. Ik vind het alleen niet zo’n goeie afsluiter van de plaat. Inside My Nightmare en Rebel Woman zijn van die typische Lees-nummers waarin hij een ‘stoer’ statement wil maken, maar beide liedjes zijn voorzien van een aangename melodie. Ik ben niet zo weg van Hold On, maar het is zeker geen slecht nummer.

Vier van de negen nummers van “Victims Of Circumstance” zijn ook te vinden op de live-bonus-cd, en alle vier nummers kennen een sterkere uitvoering aldaar. Dat is nog weer een reden om deze prachtige set te kopen. Het lijkt een excuus-uitgave, deze tot dubbelaar verheven zogenaamd matige plaat van Barclay James Harvest, maar ook al vind je het nog steeds de slechtste Barclay James Harvest-plaat ooit, je zal toegeven dat het absoluut zeer genietbare muziek betreft.

Markwin Meeuws