BelieveAlbum

Harde noten werden gekraakt door mijn zeer gewaardeerde collega Dick Van Der Heide bij de bespreking van de eerste cd van de uit de legendarische Poolse progformatie Collage ontsproten band Believe. Dick sprak de hoop uit dat de groep het over een iets andere boeg zou gooien, want op zich had de band potentie genoeg. Nu weet ik niet of de groep rond gitarist Mirek Gil de recensie heeft gelezen, maar dat er een ander vaatje is gevonden waaruit nu getapt wordt is duidelijk. Het kruispunt is wederom gevonden en de afslag die de groep deze keer genomen heeft, is misschien nog niet de allerbeste maar dat de reis die resulteerde in het in mei 2008 uitgekomen album “Yesterday Is A Friend” een stuk fijner verlopen is dan in 2006 ten tijde van “Hope To See Another Day“, lijkt mij duidelijk.

Net zoals op de voorganger is er wederom voor gekozen om Robert Sieradzki in te huren om alle teksten te schrijven, zodat de band daar geen omkijken naar had. Eveneens zoals op het debuut van de heren zijn de teksten nogal aan de donkere kant. Het fraaie artwork van de hand van Maciek Srebrzynski (zin in een potje scrabble?) sluit daar naadloos bij aan om van de muziek nog maar te zwijgen. Alhoewel, waarom zou ik zwijgen? Muzikaal gezien kiezen de mannen er voor om de donkere kant van Porcupine Tree te bezoeken, de herfstklanken van Anethema als inspiratiebron te gebruiken en een vleugje van landgenoten Riverside toe te voegen. Dit resulteert in een donker, ietwat zwaarmoedig maar tegelijk ook warm en avontuurlijk album. Alle muzikanten leveren een puike prestatie waar vooral de grote rol van violiste Satomi  – fantastisch virtuoos in What They Want (Is My Life) – een opvallende is. Andere opvaller tijdens “Yesterday Is A Friend” is oud Mr. Gil drummer Vlodi Tafel. Wat een energie legt deze Pool in zijn heerlijk afwisselende drumspel. Ondanks zijn opvallende variërende stijl zorgt hij er voor dat niet alles potdicht wordt geslagen en dat het luisterend oor elke keer weer iets anders opvangt.

Dat dit album ondanks alles toch niet als klassieker door het leven zal gaan heeft te maken met de soms wat te lichte productie en het feit dat zanger Tomek Rozycki (oud Collage) niet meer alle hoge en harde noten weet te behalen. En dat de goede man op sommige momenten net dat beetje extra power mist, hetgeen de plaat naar een nog hoger niveau had kunnen tillen. Wellicht is het ook een idee om een vaste toetsenist in dienst te nemen. Nu mag Adam Milosz als gast wel een paar riedeltjes inspelen. Dit heeft bijvoorbeeld op het behoorlijk catchy Mystery Is Closer toch zeker zijn meerwaarde. Ondanks deze beperkingen is “Yesterday Is A Friend” toch een zeer aardige plaat geworden die dan waarschijnlijk de eindejaarslijstjes niet zal halen, maar waar je toch wel een goed gevoel aan overhoudt.

Believe heeft met “Yesterday Is A Friend” bewezen een grote stap voorwaarts te kunnen maken, dus wat dat betreft zou de volgende Believe plaat toch de klapper moeten gaan worden. Ik ben in elk geval benieuwd!

Sander Kok