BioplanAlbum

Bioplan is het soloproject van multi-instrumentalist Andi Kravljaca die speelde en vooral zong in Seventh Wonder, Thaurorod, Aeon Zen, Nergard, Nibiru Ordeal en Silent Call. Laatst genoemde groep had onlangs met hun cd ‘Windows’ nog aandacht gekregen op deze site al was de Progressieve Rock net zo moeilijk te zoeken als een naald in een hooiberg. Als op dit album andermaal Rich Hinks, bekend van Annihilator, naast het bassen op enkele nummers ook het mixen en masteren voor al het werk van Bioplan verzorgd heeft weet je dat dit metalmuziek wordt in al zijn verschijningsvormen. Met ‘Epipath & Ocular’ levert Andi Kravljaca ditmaal een volledige instrumentaal progressief metalalbum op waar iets meer raakvlakken zijn met het genre die progwereld aanhangt. Functioneel gezien is dit album overigens een dubbele EP met de tracklist van de eerder uitgegeven EP’s ‘Ocular’ en ‘Epipath’ waardoor de gecombineerde benaming verklaard word.

Het gitaar-universum van deze Zweed zit ergens tussen de uitersten van zijn landgenoten Europe, Yuri Gagarin en Yngwie Malmsteen in. Het is de toegankelijkheid van Europe afgezet tegen de psychedelisch jankende gitaren van space rockers Yuri Gagarin en de vingervlugheid van Yngwie Malmsteen. In djent, shred en progressieve metal speelt hij zijn riffs als een mathematische Bach op gitaar met heel veel distortion. Soms melodieus, meestal zeer stevig, maar nergens gelikt, waarin elk instrument ook nog eens vaak zijn eigen ongebruikelijke maatsoort speelt. De ‘Ocular’-nummers hebben zoveel vertragende tegenritmes en complexiteit en kunnen zo heftig worden,  dat de fans van Haken er zeker hun draai wel in kunnen vinden. Bijvoorbeeld op Invective, Permeant en Inclement. Rustmomenten zoals het korte VFR into IMC worden je amper gegund en dat is een gemis, want het gaat voornamelijk om adrenaline-aanmaak in de vierde versnelling, met verschillende toerentallen.

Met een ferme ruk terug in tijd belanden we met de twee remixen als slotnummers in de jaren 80. Dit komt in de progscene het laatste jaar al vaker voor, zodat we nu wel van een trend mogen spreken. De synthwaves zijn hier net zoals in die gouwe ouwe tijd vol aan een ééndimensionale unisound, arm aan schakering en vooral nadrukkelijk aanwezig. We moeten er maar aan wennen vrees ik, en hopen dat de herrijzenis van progressieve rock die in de jaren 90 plaatsvonden weer snel een nieuwe generatie doet inspireren.

Heel genereus, kreeg ik als promo exemplaar het VHS-pakket dat speciaal voor de Nederlandse markt is, en via de website van het label kan worden besteld. Euh.. voor de jonge lezers onder ons: VHS is een video standaard en wel een fysieke die zo groot was dat deze niet door de brievenbus paste. Dus hoeveel jaren 80 wil je hiermee nog hebben! Naast de cd en divers promotiemateriaal zit er ook een plectrum met het Bioplan logo erbij. Jammer dat ik mijn gitaren al lang aan de wilgen heb moeten hangen vanwege reumatoïde artritis anders had ik nog graag wat meegeramd, want daartoe nodigen de prima nummers wel uit. Ik hou het maar bij luchtgitaar spelen, want eerlijk gezegd zo snel als Andi Kravljaca was ik toch al nooit met mijn linkerhand.