Borknagar Album

“Zwarte Viking metal” wordt de muziek van Borknagar ook wel genoemd. En waar het voorheen vooral als black metal beoordeeld werd, veranderen de composities stap voor stap in progmetal met folkelementen. Nog steeds hard, maar bij elk nieuw album melodieuzer.

Vijf jaar hebben de Noren erover gedaan een nieuw album te ontwikkelen. Ondertussen zijn er verschillende side-projecten door bandleden opgepakt, maar de band heeft nog nooit zo lang over een nieuwe release gedaan als nu. Het label Century Media, waar de band al ruim vijfentwintig jaar aan verbonden is, zal vast en zeker onrustig zijn geworden. Levert die vijf jaar pauze dan spectaculair materiaal op?

Albumopener Summits gaat terug naar de beginjaren van Borknagar, hoewel er ook lijntjes naar de vorige twee albums lopen. Het klinkt rauw, vurig en ademt vertrouwd de black metal van weleer. Naast het gekrijs van ISC Vortex zorgt het stemgeluid van Lars A(re) Nedland voor een zachter, maar ook melodieus randje binnen de muziek van Borknagar. De track duurt acht minuten en vertegenwoordigt muzikaal de oude en nieuwe elementen van de Noorse band. Vurig en ruig, daarnaast veel ruimte voor sluimerende prog- en folkrock.

Nordic Anthem is mooi, maar ook een tikje saai te noemen. De ultieme belevenis blijft binnen dit nummer wat uit en het klinkt te makkelijk, te voorspelbaar. Terug naar de roots van weleer is Afar; vurig en uptempo met kenmerkende Borknagar-elementen. Vurig door ICS Vortex, hij pakt de hoofdrol in positieve zin en zorgt voor fantastisch contrast met de zang van Lars Nedland. Unraveling is allesbehalve saai, binnen het intro gieren de orgelpijpen zoals we dat kennen van “Up North” en “Winter Thrice”. Alsof een wervelwind door je huis heen waait en de gordijnen je ramen uit wapperen. Blijft ICS Vortex hangen in zijn enthousiaste gekrijs of solliciteert hij naar een rol in een film over exorcisme? Wat een beleving en heerlijk tumult, het is een muzikale rollercoaster.

The Wild Lingers is een nummer dat relatief nieuw is voor de mannen van Borknagar. Het is melancholisch, progressief en een vleugje orkestraal. Voor de traditionele fans van de band is dit wellicht te soft, te mistig of te cheesy. Een nummer waarin de twee zangers binnen de band bewijzen een uniek duo te zijn, want als je denkt dat ICS Vortex alleen kan schreeuwen, zul je je hier verbazen over zijn cleane vocals. Het komt bijna zalvend je luidsprekers uit en blijft lang hangen in je systeem.

De tien minuten durende epic Northward is een opsomming van de belevenissen op het album, maar tekent ook de discografie van de band: vurig, melodieus, uiterst genietbare gitaarriffs, strak maar gevarieerd drumwerk van Bjorn Dugstad Ronnow, de gevarieerde en gelaagde zangpartijen van beide zangers (ook in koor) en tot slot een bijzondere balans tussen black metal en progressieve metal.

Is “Fall” spectaculair ten opzichte van de voorgaande cd’s? Binnen het repertoire van de band niet specifiek, de muziek ligt in de lijn van “Winter Thrice” en “True North”. Hoewel de band zo nu en dan weer terugvalt op de beginjaren en hij vakkundig tussen de progressieve elementen manoeuvreert.
“Fall” wordt waarschijnlijk niet het album waarmee Borknagar herinnerd zal worden, maar op commercieel vlak zal het waarschijnlijk goed scoren.