Het aantal live cd’s en dvd’s van de symfonische formatie Camel zijn inmiddels niet meer op een hand te tellen. Vooral na de release van Camel’s eerste comeback plaat “Dust & Dreams” uit 1991 is er een grote hoeveelheid aan live-materiaal verschenen. Zo ook het hier beschreven “Coming Of Age” welke in 1997 werd opgenomen en in 1998 werd uitgebracht. De opgenomen registratie is een weergave van het concert wat de groep gaf op 13 maart 1997 in het Amerikaanse Los Angeles. De reden voor dit optreden was de release van het in 1996 verschenen Keltische album, en tevens tweede comeback plaat, “Harbour Of Tears”. Het is dan ook niet vreemd te noemen dat de nadruk van deze live-registratie op dat album ligt. Dit is echter pas te merken tijdens het tweede bedrijf van deze ruim twee uur durende dubbelaar.
Zoals hierboven beschreven staat de tweede cd dus in het teken van “Harbour Of Tears”. Sterker nog, de gehele plaat is te vinden op de tweede schijf, aangevuld met wat werk van het op dat moment één na laatste album “Dust And Dreams”. Het Iers getinte “Harbour Of Tears” wordt met verve gebracht door de twee “vaste” leden Andrew Latimer en Colin Bass met behulp van oproepkrachten Foss Paterson (op toetsen, bekend van zijn werk met Fish, Jethro Tull en John Martyn) en op de drums Dave Stewart (ook bekend van zijn drumwerk bij Fish). Zoals wel vaker komt Camel live beter uit de verf dan op plaat. Op een of andere manier klinken studio albums bij Camel nog al eens iets te klinisch waardoor je dat fijne rauwe randje mist. Gelukkig is dit live veel minder het geval, zo ook op “Coming Of Age”. Het gitaargeluid van meestergitarist Latimer klinkt helderder en meer geïnspireerd dan ooit. Zo is de gitaarsolo tijdens Under The Moon van een zeldzame schoonheid en weet Latimer ook tijdens het titelnummer van deze live cd de juiste (gevoelige) snaar te raken. Latimer weet ook met zijn fluitspel (veelal ondersteund door het warme toetsenspel van Paterson) de nodige potjes te breken. Vooral tijdens het folky Running From Paradise gaat Latimer aardig los. Op de tweede cd is het vooral genieten geblazen van de enigszins rustige muzikale activiteiten van Latimer, Bass en co. Verwacht geen krachtpatserij, het is vooral de subtiliteit die de Ierse klanken naar de goede kant toe sturen.
De eerste cd is vooral een terugblik in de rijke historie van de groep rond bandleider Andrew Latimer. De setlist zit ijzersterk in elkaar. Zo is er een fantastisch drieluik van het ondergewaardeerde “Nude” in de vorm van tranentrekker Drafted, het nummer Docks en een geniale versie van het instrumentale Beached te horen. Verder zijn de meest symfonische platen van Camel ook goed vertegenwoordigd. Zowel “Moonmadness” (Lunar Sea en het rustige Spirit Of The Waters) alsmede “Music Inspired By The Snowgoose” (Dunkirk, Preparation, Rhayader en Rhayader Goes To Town) zijn met een aantal nummers van de partij. De eerste cd wordt geheel in stijl afgesloten met, het overigens standaard op de live set staande, Ice en Sasquatch welke er voor zorgen dat je de laatste vijftien minuten naar adem blijft happen. Dan moet jij je nog bedenken dat je pas halverwege bent.
Waarschijnlijk is “Coming Of Age” niet de bekendste live plaat van Camel (deze eer is weggelegd voor “A Live Record” uit 1978). Maar als je de kwaliteitsnormen in acht gaat nemen zou deze erg fijne live dubbelaar in mijn optiek wel eens bovenaan kunnen staan.
Sander Kok