Caravan Album

“It’s None Of Your Business” is het eerste album van de legendarische Canterbury band Caravan sinds “Paradise Filter” (2013). Het album bevat negen nieuwe nummers plus één instrumentaal nummer en is tot op zekere hoogte beïnvloed door de gebeurtenissen en beperkingen die de samenleving de afgelopen anderhalf jaar heeft moeten ondergaan.

Opmerkelijk feit: het album werd, voor zover de beperkingen het toestonden, op de ‘ouderwetse’ manier opgenomen, eind juni dit jaar, in een tijdsbestek van twee weken. Zittend in een kring, met voldoende oogcontact, in een grote opnameruimte. Gitarist/zanger/componist/oprichter en bandleider Pye Hastings zegt daarover met veel gevoel voor humor: “Het geeft veel meer voldoening om elkaar persoonlijk te beledigen dan via een telefoonlijn of e-mail. Dit is iets waar we allemaal heel veel ervaring in hebben, geloof me!” Het leeuwendeel van de composities is van diezelfde Hastings, terwijl zoonlief Julian de productie, de opnames en de mastering voor zijn rekening heeft genomen. Het hoesontwerp is van de hand van de beroemde illustrator Bob Venables.

Down From London is een lekkere opener over lui die vanuit Londen verhuizen naar het zuiden om zich daar ‘country life’ aan te meten, tot en met jacht(ongeluk) toe. Dit is humor in een folk-achtige progsong, typisch Caravan. Wishing You Were Here is een naar Caravan maatstaven stevige rocker over ‘life on the road’ vergezeld van gitaarsolo halverwege en karakteristiek Hammond orgel aan het einde.

Titelnummer It’s None Of Your Business is het meest representatief voor de typische Caravan sound en met tien minuten ook het langste en meest progressieve nummer. En dan die teksten; het nummer begint met Hastings die zijn partner (?) geïrriteerd van repliek dient op een serie verwijten, uitmondend in zijn ‘het gaat je niks aan’ respons. Dan volgt een heerlijk instrumentaal tussenstuk met alle elementen die Caravan typeren: de viool- en gitaar solo’s, de vintage toetsen. Aan het einde is alles weer koek en ei: de partner wordt liefdevol toegezongen, hij kan haar/hem nog niet missen: ‘You are the best thing in my life’. Heerlijke humor en typisch Brits, precies zoals de Canterbury school of music voorschrijft.

Het album herbergt een aantal lekker in het gehoor liggende nummers met een duidelijke herkomst, zoals openingsnummer Down From London, maar ook Ready Or Not en Every Precious Thing vallen in die categorie. Spare A Thought, met fluit van Jimmy Hastings en de viool van Geoff Richardson, betreft een emotionele, melancholieke ode aan de slachtoffers van de pandemie, terwijl If I Was To Fly een van de minst opvallende nummers is op het nieuwe album.

Maar Caravan zou Caravan niet zijn als ze het beste niet voor het laatst hadden bewaard. I’ll Reach Out To You is al weer zo’n typisch Caravan nummer, zowel instrumentaal als tekstueel. Dat laatste gaat over het belang van goede vriendschappen/relaties, een regelmatig terugkerend thema. There is You is een breekbaar liefdesliedje met prachtige pianoklanken van Jan Schelhaas, stemmige vioolbegeleiding en fretloze bas. Het slotakkoord mag er zijn: Luna’s Tuna is een wonderschoon en pakkend instrumentaal einde van het album met een hoofdrol voor de altviool van componist Richardson en de toetsen van Schelhaas, een passend en sfeervol einde van het nieuwe album van de Britten.

Wat vooral opvalt is de lagere toonsoort waarin het merendeel van de nummers is geschreven. Het is duidelijk, de zangstem van Pye Hastings heeft zowel aan kracht als hoogte moeten inboeten. Op zich geen schande, we heten niet allemaal Jon Anderson. Jammer is wel dat de octaaf lager hier en daar tot een (te) lage toon leidt, zoals in het openingsnummer Down From London en There is You. Daar staat tegenover dat het toch al rijke geluid van de band ditmaal ook nog eens versterkt wordt door de dwarsfluit van oudere broer Jimmy Hastings, al eerder lid van het ensemble. Ook ‘oproepkracht’ bassist Lee Pomeroy (ELO, Steve Hackett, Yes ft. ARW) doet een behoorlijke duit in het zakje.

Hoewel er wel wat zwakkere momenten tussen zitten (If I Was To Fly) mag dit album toch wel tot de betere van de afgelopen decennia gerekend worden. Je kunt de passie horen waarmee vooral gitarist/zanger Pye Hastings achter de schrijftafel is geklommen. Het overwegende thema van het album is overduidelijk ‘relaties/vriendschappen’ en het belang daarvan, vooral in tijden van nood. Hoewel geen specifiek pandemie album is de inspiratie toch wel duidelijk aanwezig. “De lockdown heeft zeker de geest aangescherpt als het ging om het schrijven van de teksten” geeft Hastings toe.

In navolging van generatiegenoten Strawbs, Styx en PFM laat ook Caravan zich van zijn beste kant horen op “It’s None Of Your Business”. Het album klinkt verrassend eigentijds en toegankelijk. En dat is best een compliment aan het adres van een band die al in 1968 opgericht werd, al zal de reactie wel zijn: dat gaat je helemaal niks aan.