CaravanAlbum

Toen wij bij Progwereld het initiatief namen een special op te zetten over Canterbury band Caravan, heb ik me vrijwel direct aangemeld. En ik wist ook meteen welk album ik van een recensie wilde voorzien: “The Best of Caravan: Live” uit 1980.

En dat was dan samen met de verzamelaar “Canterbury Tales: The Best Of Caravan”, in grote mate bepalend voor mijn liefde voor de band uit het graafschap Kent. Maar hoe ik ook zocht, ik vond het album nergens in de officiële lijst met uitgebrachte albums. Weliswaar heb ik nog steeds het originele exemplaar, verpakt in een karakteristieke bruine klaphoes, in mijn bezit, maar je wilt natuurlijk ook graag op meerdere plekken je muziek kunnen beluisteren. Bij mijn graafwerk naar de achtergronden ontdekte ik wat ik natuurlijk al wist: het album betreft een alleen in Frankrijk uitgebrachte dubbelelpee, die maar kort in de schappen heeft gelegen. Ik ben dus in het bezit van een authentiek collector’s item. Maar dat terzijde.

Het was natuurlijk al een raar gegeven dat een optreden daterend uit 1974 pas zes jaar later op een album te horen was. En nog gekker, dat het enige echte officiële exemplaar getiteld “Live At The Fairfield Halls, 1974” pas in 2002 het levenslicht zag, ruim een kwart eeuw later. Weliswaar met een bonus in de vorm van een nummer dat die avond in 1974 wel gespeeld werd maar het niet tot mijn dubbelelpee had gehaald (Chance Of A Lifetime). Tja, je had indertijd nog te maken met de beperking van het aantal groeven in het vinyl, kom daar tegenwoordig nog maar eens mee.

Aldus gewapend met een digitaal exemplaar van dat grijsgedraaide album als basis kwam dit epistel tot stand. En ik moet direct zeggen: het was weer genieten, van A tot Z. Van openingsnummer Memory Lain, Hugh/Headloss tot en met het afsluitende Hoedown, het klonk nog allemaal net zo fris en avontuurlijk als die eerste keer, pakweg veertig jaar geleden.

Zoals de titel al aangeeft, opgenomen met een mobiele opname eenheid tijdens een optreden in de Fairfield Halls, in Croydon, Engeland, op 1 september 1974. En vervolgens gemixt in de Decca Studios, West Hampstead, een paar weken later, op 17 en 18 september. Om pas 28 jaar later in zijn volle glorie aan het publiek te worden onthuld. De opnames zijn kristalhelder en klinken decennia later nog altijd even daadkrachtig.

Het grootste gedeelte van de nummers is afkomstig van het vijfde, algemeen geacht beste, studioalbum van de heren, “For Girls Who Grow Plump In The Night” uit 1973. De bezetting ten tijde van het optreden is naast gitarist/zanger Pye Hastings en mede oprichter drummer Richard Coughlan, de weer eens op het oude honk teruggekeerde toetsenist Dave Sinclair, nieuwkomer Mike Wedgewood op basgitaar en achtergrondzang en (alt)violist Geoff Richardson. Vooral die laatste bewees een absolute versterking te zijn voor Caravan en een blijvertje bovendien. Maar liefst vijf nummers van “For Girls” stonden op de setlist voor deze avond, nummers die bijna zonder uitzondering tot het beste van de band behoren en waarvan een aantal tot de dag van vandaag nog live wordt gespeeld.

Nummers die ook allemaal van de hand van bandleider Pye Hastings afkomstig waren. De overige nummers zijn het epische The Love In Your Eye en het legendarische For Richard. Die laatste twee klokken ruim boven het kwartier en zijn typische producten van hun tijd. Het kortste nummer duurt ruim zes minuten en For Richard spant de kroon met bijna twintig minuten. En kenmerkend voor het genre: lange stukken met veel tempo- en stemmingswisselingen, veel ruimte voor solo’s en vooral veel improvisatie. Gek genoeg niets van “In The Land Of Grey And Pink” uit 1971, toch zeker geen slecht album.

De band is muzikaal op zijn top, het gekozen repertoire biedt daarnaast volop ruimte voor uitgebreide solo uitstapjes. Waarbij met name Geoff Richardson’s altviool maar vooral Dave Sinclair’s toetsen voor hoogtepunten zorgen. Sinclair’s zalige Hammondorgel partijen laten ondubbelzinnig horen dat hier een ondergewaardeerde topper binnen het genre aan het werk is. De altviool van Richardson cirkelt rondom de zangpartijen heen en is een kenmerkend onderdeel van de sound van de band geworden. Al met al een uitstekend en baanbrekend live-album van Caravan dat voor de Canterbury inwoners dezelfde eeuwigheidswaarde had als “Live At Carnegie Hall” voor Renaissance of “Live” voor Barclay James Harvest uit diezelfde periode. Een prima kennismaking met de heren musici uit Kent en de opmaat voor een lange (live) carrière die tot op de dag van vandaag voortduurt.