Caravan

Paradise Filter

Info
Uitgekomen in: 2013
Land van herkomst:  Verenigd Koninkrijk
Label: Caravan Records
Website:  https://officialcaravan.co.uk/
Tracklist
I'm on My Way (4:27)
Fingers in the Till (4:45)
This Is What We Are (4:11)
Dead Man Walking (5:59)
Farewell My Old Friend (4:07)
Pain in the Arse (4:30)
Trust Me I am a Doctor (4:28)
I'll Be There for You (6:14)
The Paradise Filter (6:00)
Pye Hastings: gitaar, zang
Geoffrey Richardson: gitaar, altviool, cello, mandoline. dwarsfluit, zang
Jan Schelhaas: toetsinstrumenten, zang
Jim Leverton: basgitaar, achtergrondzang
Mark Walker: drums, percussive
Met medewerking van:
Michael Maher: achtergrondzang, tamboerijn
Mark McCormack: percussive
Marc Morgan: percussive
Brian Johnson: achtergrondzang
Rufus Gordon-Hastings: percussie
Studio albums:
It’s None Of Your Business (2021)
Paradise Filter (2013)
Unauthorized Breakfast Item (2003)
All Over You (1996)
Battle Of Hastings (1995)
Back To Front (1982)
The Album (1980)
Better By Far (1977)
Blind Dog At St. Dunstans (1976)
Cunning Stunts (1975)
For Girls That Grow Plumb In The Night (1972)
Waterloo Lily (1972)
In The Land Of Grey And Pink (1971)
If I Could Do It All Over Again, I'd Do It All Over You (1970)
Caravan (1968)

“Paradise Filter” is het veertiende studioalbum van Caravan, het eerste in tien jaar sinds voorganger “The Unauthorised Breakfast Item”. Het album werd opgenomen in 2013 in de eigen Canterbury Sound Studio Womansworld en kwam tot stand via een succesvolle crowdfunding via Pledgemusic: er werd ruim overtekend. Het album zag uiteindelijk in het jaar van opname het levenslicht, in 2013. Caravan drummer vanaf het begin Richard Coughlan maakte het niet meer mee. Hij was al enige tijd ziek voordat hij 1 december 2013 overleed.

Na het uitkomen van het album volgde een korte toer, in november 2013 en april 2014. Daarin trad de band onder meer op drie locaties in Nederland op. Ook werd later in 2014 opgetreden op het befaamde Rosfest in Pennsylvania, VS.

Dit album borduurt min of meer voort op de muzikale stijl van “The Battle of Hastings” (1995) en opvolgers. Dat betekent opnieuw verzorgde, prettig in het gehoor liggende popmuziek met af en toe een folky/proggy toets, met dank aan de smaakvolle viool- en fluitpartijen van Geoffrey Richardson. Het energieke drumwerk van Mark Walker, sinds 2011 lid van het ensemble uit Canterbury, zorgt bovendien voor nieuwe impulsen. De tijd waarin de symfonische klanken van David Sinclair en de zoetgevooisde stem van neef Richard het geluid bepaalden zijn al lang voorbij. Desalniettemin is de kwaliteit van de composities op “Paradise Filter” ruim voldoende om Caravan bestaansrecht te verlenen.

Openingsnummer All This Could Be Yours is daar een mooi voorbeeld van, het rockende nummer laat een geïnspireerd klinkende band horen met een hoofdrol voor de altviool van Geoffrey Richardson en de zang van Pye Hastings. De bijna fluisterende zang van voornoemde oprichter/voorman is al sinds mensenheugenis kenmerkend voor het geluid van Caravan. Hij overdrijft af en toe, soms klinkt zijn stem zo zacht dat nummers als Dead Man Walking en I’ll Be There For You maar matig uit de verf komen. Dit wordt deels goedgemaakt door sterk instrumentaal werk zoals de gitaarsolo op This Is What We Are. En wat te denken van het sublieme vioolspel op Farewell My Old Friend, het emotionele en ontroerende eerbetoon aan Caravan-drummer van het eerste uur Richard Coughlan (1947-2013).

Zoals inmiddels bekend van Caravan bevat het album ook een aantal kwalitatief wat mindere, luchtige uptempo nummers met vermakelijke titels als Pain In The Arse en Trust Me I Am A Doctor. In het verrassende titel- en slotnummer, van de hand van Richardson en Schelhaas en gezongen door de eerste, gaan echter alle remmen los en laat de band haar ware Canterbury gezicht weer zien. Vooral de Hammond orgel solo roept herinneringen op aan het beste werk van de heren uit begin jaren zeventig.




Is “Paradise Filter” nou een briljant album binnen het werk van Caravan? Misschien niet, maar vijftig minuten lang laten de heren horen nog steeds een behoorlijk deuntje te kunnen schrijven en spelen, ook al is het karakter van de muziek meer poppy en minder proggy dan voorheen.

Send this to a friend