CastanarcAlbum

‘Ik ben vooral heel erg benieuwd hoe de muziek van Castanarc zou klinken als ze nieuwe muziek zouden gaan maken. Het is mij niet duidelijk of deze compilatie cd de aanloop is tot een terugkeer of niet. De tijd zal het leren.’ Hiermee eindigde ik mijn recensie van het compilatiealbum “Water From The Well” van Castanarc. Het duo Holiday & Powell keerde daarmee na 31 jaar (!) afwezigheid terug. Mijn laatste vraag wordt met dit album direct beantwoord. Op “The Sea Of Broken Vows” worden ons elf nieuwe tracks voorgeschoteld met een speelduur van dik vijftig minuten.

De band voert de bekende koers door. Verwacht een scala aan radiovriendelijke songs met een hoog dromerig karakter die je het best kunt omschrijven als ‘popprog light’. Laat ik het zo stellen: ik zou dit album thuis op kunnen zetten zonder commentaar van mijn vrouw te krijgen.

De productie van het album is spot on! Het geheel klinkt mooi vol en helder. Het duo maakt smaakvolle songs waarmee ze keurig binnen de lijntjes kleuren. De stem van Mark Holiday is warm en sterk. De gitaarsolo’s die voorgeschoteld worden zijn bescheiden en melodieus. Opvallend is het sterke snorrende basspel, dat zich constant mooi door de muziek heen vlecht.

David Powell is een klasse toetsenist die een ster is in het creëren van sfeer. Zijn solo’s in Walking With Angels en Light The Fire zal menig neo-prog fan aanspreken. In bijvoorbeeld The Ascent Of Man vlecht hij mooie toetsentapijten en is ook zijn toetsenspel fris. Dit is één van de meer uptempo nummers en die behoren tot de sterkste op dit album. De saxofoonsolo tegen het einde bezorgt mij golven kippenvel. Heel tof!

Sterkste troef is zonder twijfel opener A Song Rings Out. Het verloopt lekker uptempo en bevat sterk gitaar- en toetsenspel. De akoestische gitaar geeft het nummer een swingend karakter en de zanglijnen pakken je volledig in. Het doet denken aan het latere Genesis maar ook aan het Engelse Primitive Instinct en Final Conflict. Dit is zo’n nummer dat je heel hard moet afspelen.

Alles bij elkaar opgeteld is dit een fijn album. Ik vind het wel net iets te braaf en netjes. ‘Doe eens gek’ denk ik regelmatig. Gooi er eens een vuige gitaarsolo in, ga eens los op dat toetsenarsenaal en gooi er eens een flinke vocale uithaal in. Dat gebeurt niet, de mannen blijven steady trouw aan hun eigen geluid en dat is hun goed recht. Ik ben blij dat ze terug zijn.