Chasing The MonsoonAlbum

Ian Jones en Steve Evans werkten in 2003 samen ten tijde van het Karnataka album “Delicate Flame Of Desire” (wat mij betreft het beste album van deze band tot nu toe). Ian Jones uiteraard als bassist en bandleider en Steve Evans als producer. In die periode ontstond het plan om samen nog eens een album te maken waarin ze hun gezamenlijke liefde voor progressieve rock, ambient en Enigma-achtige muziek konden samenbrengen. “Chasing The Monsoon” is daar het resultaat van.

Als zangeres werd Lisa Fury gevraagd, zij nam ook de zang voor haar rekening op het eerder genoemde Karnataka album. Ik vind haar stem bijzonder mooi en ook op dit album laat ze het beste van zichzelf horen. Evenals “Delicate Flame Of Desire” is de productie van dit album enorm sterk. Het geheel klinkt warm, vol en alle instrumenten komen erg goed uit de verf. De gitaarsolo’s van Enrico Pinna (Karnataka) knallen er echt uit. Deze man is echt heer en meester van de lang uitgesponnen solo’s.

De muziek op “No Ordinary World” ligt heel dicht bij het geluid van Karnakata en afsplitsing Panic Room. Sfeervolle symfonische rock met Keltische invloeden die bij vlagen doet denken aan Iona, Clannad en Enigma. Het titelnummer waarmee het album opent zet direct de toon. Warme toetsenmuren en een prettig uptempo bezwerend ritme vormen de basis waarop de gitaar mag soleren.

Into The Light had niet misstaan op het Yes album “Fly From Here”. De hele ritmesectie klinkt als Yes evenals de woordloze samenzang. Daarbij doet de stem van Ian Simmons wel denken aan Benoit David (ex-Yes, ex-Mystery). Dancing In The Afterglow heeft iets Afrikaans met trommetjes en niet verstaanbare zang. Dreams is één van de mooiste nummers die doen terugdenken aan de sterkste momenten van Karnataka. Het is een prettig stuwend geheel met mooie zanglijnen en enorm veel sfeer. Dit moet je zo hard mogelijk beluisteren. Je buren zullen je later vragen wat voor moois je op had staan. Op Lament maken de Uilleann Pipes van Troy Donockley het verschil. Het blijft een fantastisch instrument. Het doet terug verlangen naar zijn periode bij Iona.

Innocent Child heeft een mooie ambiente opening en ontpopt zich tot een sfeervol geheel met wederom een uitstekende gitaarsolo. De drums zijn allemaal geprogrammeerd, maar dat hebben ze wel heel erg goed gedaan. Ook de beats die regelmatig opduiken zoals in dit nummer voegen echt iets toe aan het geheel. Herhaling van zetten ligt wel wat op de loer. De nummers onderscheiden zich niet sterk van elkaar. Je kunt het ook zien als een meer coherent geheel.

Liefhebbers van Karnataka, Iona, Panic Room en Mostly Autumn zouden dit album zeker moeten checken. Ik zal deze schijf zeker vaker uit de kast trekken. Het doet me eveneens uitkijken naar een nieuw Karnataka album.