In 2011 lijkt er met “Species” een einde te komen aan de prachtige reeks van conceptalbums over het wel en wee van de Neofems and Monomales in het Consortium Project van Ian Parry. Ter ere van het vijfde deel van deze reeks en het feit dat de back catalogue van deze reeks niet meer te verkrijgen is, worden de eerste vier delen in een periode van circa een jaar opnieuw uitgebracht. Natuurlijk zijn alle delen volledig remastered, voorzien van bonustracks en vernieuwd artwork. Een boxset die iedere metal- en progliefhebber in huis zou moeten hebben.
Het eerste deel heeft naast de bovengenoemde metamorfose ook een echte titel gekregen in het conceptverhaal. In 1999 werd het album uitgebracht als “Ian Parry’s Consortium Project” omdat de ideeën en muziek die Ian Parry hiervoor had geschreven niet pasten binnen de band Elegy waar Ian toen deel van uitmaakte. Later is het verhaal uitgegroeid tot een pentalogy (een verhalend werk bestaande uit vijf afzonderlijke delen) over de chaos en onrust in een losgeslagen wereld. Het eerste deel heeft nu de naam “Criminals & Kings” meegekregen en het is vooral een conceptverhaal over de gebeurtenis die een grote impact op Parry’s eigen leven heeft gehad, de moord op president J.F. Kennedy en de gevolgen die dit heeft gehad voor het machtsevenwicht in de wereld (zie verder ook mijn interview met Ian Parry).
Het album is duidelijk beïnvloed door de Nederlandse heavy metal bands uit de tachtiger jaren, zoals Vengeance (een band waar Parry samen met Arjen Lucassen in speelde), Helloïse, Highway Chile, Bodine en Picture. Maar dit album legt ook de brug vanuit de heavy metal naar de symfonische, progressieve metal van deze tijd. De invloeden van Dream Theater, Iron Maiden en Queensrych zijn hierbij te noemen.
Ian Parry drukt met zijn krachtige melodieuze hardrockstem een belangrijke stempel op dit album. En dat doet hij overigens geweldig goed, met diezelfde stem heeft hij met Elegy een topniveau bereikt, is hij door het Japanse muziekblad Burrn Magazine genomineerd voor beste zanger van het jaar 1997 en valt hij op tussen de fenomenale zangers op het eerste Ayreon album “The Final Experiment”.
Naast het vocale gedeelte bevat dit album ook een flink aantal bekende neo-klassieke metal gitaristen. Dit maakt het album ook voor gitaarliefhebbers, en waarschijnlijk daarom ook voor het Lion Music Label, erg interessant. Op dit album horen we vier gitaristen, die allen het predikaat neo-klassieke of symphonische power metal gitarist toegedicht krijgen. Bovendien zijn alle vier op zeer jonge leeftijd begonnen met gitaarspelen. Het gitaarspel van deze vier heren ligt erg dicht bij elkaar en het is dan ook erg moeilijk om te horen wie welke solo’s voor zijn rekening neemt. Als ik een gok mag doen dan is het de VandenPlas gitarist Stephan Lill die met zijn gitaarspel de stevigere sound aan het album geeft (zoals op The Snake), de Kamelot gitarist Thomas Youngblood neemt dan waarschijnlijk het iets melodieuzere gitaarwerk voor zijn rekening (zoals op Change Breeds Contempt). Patrick Rondat, met name bekend van Elegy en Jean-Michel Jarre, brengt zijn klassieke, blues en jazzy invloeden mee. Op het instrumentale nummerThe Entity mag Rondat zijn kunnen extra aandacht geven. En op deze remastered editie is een speciale akoestische versie van het nummer A Miracle Is All We Need toegevoegd met Rondat op de akoestische gitaar. Als vierde gitarist horen we de Hongaar Tamás Szekeres, onder andere bekend van zijn eigen band Tamas, maar ook als live gitarist bij de optredens van Omega. Szekeres staat toch vooral bekend om zijn virtuositeit en snelheid op de gitaar.
Op basgitaar zijn op dit album te horen Parry’s Vengeance maatje Arjen Anthony Lucassen, Barend Courbois (onder andere van Whistler-Courbois-Whistler) en Martin Helmantel (Elegy). Op deze remastered editie is een demoversie van Evilworld opgenomen waar het basgeweld van Arjen Lucassen beter naar voren komt. Verder wordt Parry op dit album op toetsen ondersteund door pianist Jan Vayne en toetsenist Tommy Newton. Tommy Newton ondersteunt Parry overigens ook bij het produceren en mixen. Op drums horen we dan nog Dirk Bruinenberg (Elegy).
Met de heruitgave van dit album uit 1999 zet de Engelsman Ian Parry de Nederlandse progmetal scene weer goed op de kaart. Het prachtige ruwe stemgeluid van Parry, dat door mijn collega Hans Ravensbergen al is vergeleken met Ronnie James Dio, het gitaargeweld van vier neo-klassieke grootheden en het bombastische geluid van bas en drums, aangevuld met toetsen en piano, maar zeker ook het prachtige concept verhaal dat het begin is van het Consortium Project pentalogy, maken van dit album een regelrechte klassieker. Eind januari 2012 volgt de remaster van het tweede deel, ik kan niet wachten.
Mario van Os