In 1984 verscheen het album “First Signs” van Craft. Dit was een project van William Gilmour en Martin Russell net nadat beide heren The Enid hadden verlaten. Drummer Grant Gilmour voegde zich bij hen en Craft was geboren. Het thema van de plaat is zes van de twaalf tekens van de dierenriem.
De muziek leunt zwaar op de toetsen, waarover later meer. In 1991 verscheen de plaat op cd met de bonusnummers Branislava en And So To Sleep. Zowel de plaat als de cd is heden ten dage moeilijk verkrijgbaar, vandaar dat “First Signs” als definitive edition is uitgebracht. Op deze editie staat de muziek van zowel de vinyl als cd versie plus met Despina en Dmitri’s Lament twee nummers die nog nooit zijn uitgebracht. Na het verschijnen van “First Signs” was het weer gedaan met Craft. Met het uitbrengen van deze cd willen de drie mannen deze muzikale geschiedenis weer voor het voetlicht brengen. Martin Russell remasterde de muziek vanaf de originele banden, waardoor de muziek directer en frisser klinkt.
“First Signs” is een instrumentale plaat. Met William Gilmour en Martin Russell heeft de groep twee toetsenisten in de gelederen. Zoals gezegd is de plaat zwaar toetsen-gedomineerd. Russell speelt ook basgitaar en zorgt via een aangepast pedaalbord ook voor gitaargeluiden. Het is een welkome afwisseling van het vaak wat cleane, maar wel mooie, toetsengeluid.
De sound is onmiskenbaar jaren ’80. Ik vind dat zelf juist mooi, maar ik weet dat er ook hele volksstammen zijn te vinden die allergisch zijn voor dit geluid. Als dit niet je ding is, kun je deze plaat beter negeren. En verder: het thema mag dan de dierenriem zijn, de muziek ademt vooral een klassieke en pastorale sfeer uit. De invloeden van de gouden jaren ’70 van de prog zijn bovendien niet van de lucht. Wat opvalt zijn de vele brass-klanken waar gebruik van wordt gemaakt. Een goed voorbeeld is de vlotte opener Aries. Maar het komt op de hele plaat veel voor. Heel mooi vind ik Cancer en Leo. Twee zwaar symfonische nummers, waarin de jaren ’70 en ’80 samensmelten. Afsluiter Virgo is dan weer heel klassiek.
Het originele album klokt net geen veertig minuten en biedt in mijn ogen fijne instrumentale muziek.
De onuitgebrachte nummers Despina (erg klassiek) en Dmitri’s Lament (fanfare-achtig) passen helemaal in de stijl van “First Signs”.
Kortom, als je houdt van instrumentale muziek en de ‘80’s sound heb je met “First Signs” een goede plaat in handen. Wat ik zelf ook leuk vond: ik kende Craft nog niet. Leuk om deze muziek te ontdekken.