In 2019 maakte ik voor het eerst kennis met het echtpaar Fowler, dat samenwerkt onder de naam Dandelion Charm. Hun album “Maybe Dreamers” bevatte een mooie mix die deed denken aan Fleedwood Mac, Yes en vooral Flamborough Head. Nu is er, vier jaar later, een nieuwe toevoeging aan het oeuvre.
“Scream Inside The Tear” is geen lichte kost. De band schrijft hierover op hun Bandcam-pagina: ‘er zijn meditaties over waar we heen gaan nadat we zijn overleden, over alleen leven na het verlies van een dierbare, thema’s over geestelijke gezondheidsproblemen zoals angst en psychose, de onverwachte effecten en woede rond de dood en het vinden van vreugde in het aangezicht van de absurditeit van het leven. Het album volgt een cirkelvormige structuur die de cycli van leven, dood en wedergeboorte in een voortdurende lus weerspiegelt.’
Ondanks deze thema’s die zwaar op de hand lijken, is het geen topzwaar album. Het duo weet heel goed te doseren en waakt ervoor er een tranendal van te maken. Neem Visions and Prophecies, een van de sterkste nummers van het album. Het heeft een prettig uptempo ritme en de muziek zit vol leven. Vooral het toetsenwerk is erg goed. Bij vlagen hoor je Yes voorbijkomen en dan weer Flamborough Head en zelfs Opeth komt bij me in gedachten.
Wat een muzikant is John Fowler! Hij bespeelt alle instrumenten en doet dat met verve. Hij trekt prachtige sferen op met zijn toetsen, maar kan ook uitstekend soleren op de gitaar. Clare Fowler heeft een mooie warme stem die het meest doet denken aan Margriet Boomsma van Flamborough Head.
Ondanks dat het album veel folk- en popinvloeden bevat, is het vaak de progressieve rock die de overhand heeft. Dat hoor je bijvoorbeeld op The Engineering of Consent. Dit nummer heeft een heerlijke opbouw en zit vol met sterke tempowisselingen en sterk gitaarspel. Het stuwende karakter, de sterke gitaarsolo’s en het scheurende Hammond orgel geven het geheel lekker veel pit. Maar ook een kleine song als Because blijft sterk overeind. Ook hier worden we weer getrakteerd op een mooie gitaarsolo.
Als het gaat om melodieën is het album niet zo sterk als het vorige album. Daar bleven de meeste refreinen net wat meer hangen en raakte de melodie meer dan op dit werkje. Het grootste minpunt is echter de speelduur van 67 minuten. Die is te lang. Het album had aan kracht gewonnen als er drie tot vier nummers minder op hadden gestaan. Gezien de lengte van het album en de zwaarte van het thema wordt het nu wat te veel. Daarbij gaan naar het einde de nummers ook wel erg op elkaar lijken. Hier valt voor een volgend album echt de winst te behalen. Neemt niet weg dat “Scream Inside The Tear” een mooi en diepgravend album is. Dandelion Charm verdient het om gehoord te worden.