Dark MatterAlbum

Wij, recensenten van Progwereld hanteren bij het schrijven van onze reviews een lijst met tags die bij elk artikel worden geplaatst zodat je als lezer een indicatie hebt en via die tags soortgelijke muziek kunt ontdekken. Die tags kun je vinden in het linker kader naast de recensie, dit doen we consequent sinds onze nieuwe site in de lucht is. Eén van die tags is “Zware kost”. Hoe je die tags moet gebruiken is op verschillende manieren interpreteerbaar.

Deze tag wordt door mij overigens niet veel gebruikt, hoewel ik in principe samen met Ralph en Mario die “zware kost’ voor zo’n 90% voor onze rekeningen neem. Die tag staat voornamelijk voor zware progmetal en vormen van metal als doom, black en experimentele metal. In dit specifieke geval zal ik de tag “zware kost” gebruiken omdat “Nebula To Black Hole” niet specifiek binnen de genoemde categorieën valt maar omdat het …. zware kost is.

Dark Matter is het project van twee Iraniërs; Aria Moghaddam en Mehdi 14CH. Zij zijn de muzikanten en masterminds achter dit project, maar hebben hulp ingeschakeld van veel andere artiesten, waarvan Daniel Cavanagh (Anathema), Fab Regmann (Antimatter), Thomas Helm (Empyrium), Anéa (Adrana) en Juuso Raatikainen (Swallow The Sun) de bekendste namen in de Europese muziekscene zijn.

Waar zal ik beginnen? Eenvoudig is het niet, want zoals gezegd maakt de band geen muziek specifiek gericht op één doelgroep. Althans niet een doelgroep die in mijn optiek makkelijk te benoemen is. Conceptueel brengt het duo het thema van leven tot dood en muzikaal is het een vorm van dark metal (wellicht daarom de naam) aangevuld met sfeervolle en oriëntaalse kenmerken met hier en daar een link naar opera. Deze muziek doet mij op sommige vlakken denken aan één van de door mij als eerste geschreven recensies: Dol Theeta’s “The Universe Expands”. Hoewel op dat album het muzikale tempo en de ritmiek aanzienlijk hoger ligt, komt de zangstijl van de vrouwelijke vocalen overeen, inclusief de sfeer binnen de muziek. In het geval van Dark Matter is zangeres Anaé een nadrukkelijke factor binnen de muziek met haar oriëntaalse manier van zingen en die dicht tegen de sopraanstijl aanligt.

De heftige metal vind je in de track Theory Of X  waarin drummer Andi Rhohde en zangeres Sahoora als gastmuzikanten figureren. Heerlijk gevarieerd drumwerk van Rhode, waarbij zangeres Sahoora in de achtergrond een Midden-Oosterse invloed creëert. Opvolgend vinden we dan Imperfect Universe wat ook nog pittig is, maar dit soort nummers zijn slechts in de minderheid op “Nebulu To Black Hole”. Want hierna komt Void Wor(l)d waarin zangeres Anaé de hoofdrol opeist in een hemels gezwijmel en Funeral Pt1 waarin Thomas Helm (Empyrium) een monoloog over het leven opdreunt. Sfeervol, maar aan de andere kant ook wat saai.

Funeral Pt2 vervolgt daarna rustig en Aria Moghaddam en Mehdi 14CH schotelen ons een song voor die net zo goed door Anathema gemaakt zou kunnen zijn. Het lijkt dan aannemelijk dat de eerdergenoemde Daniel Cavanagh in dit nummer acteert, echter blijkt dat hij alleen het intro van de plaat heeft ingesproken en dus niet in dit nummer voorkomt. Voor alle duidelijkheid, Cavanagh zingt en musiceert zelf niet, hij treed op als verteller en brengt eigenlijk een nietszeggende monoloog over het leven van de gewone burger op deze wereld. Eigenlijk had ik de hoop dat hij de gitarist was achter de fijne gitaarsolo op het einde van het intro maar die blijkt door één van de twee originele bandleden te zijn gespeeld.

Dark Matter legt met “Nebula To Black Hole” een bijzonder werkstuk neer, dat kunnen we na meerdere luisterbeurten vol overtuiging zeggen. Het is echter geen muziek die je gemakkelijk tot je neemt. Meer als een theatervoorstelling die je moet ondergaan. Indrukwekkend, bij vlagen progressief en af en toe een tikje saai. Maar soms is het ook laveren tussen heftige en ambient passages. Daarom komt de muziek van Dark Matter in aanmerking voor de tag “zware kost”.