Diverse ArtiestenAlbum

 Dit is een verzamelalbum dat smaakt naar meer! Achttien bekende en onbekende artiesten staan op deze dubbel-cd en het betreft grotendeels symfonische rock van de bovenste plank. Christian Progressive Rock, daar staat de afkorting CPR voor en dat is niet de enige overeenkomst. De muziek op deze cd is allemaal gemaakt door Amerikanen en kent vooral invloeden van bands als Kansas, Spock’s Beard en natuurlijk die Engelse band die Amerikanen als de belangrijkste symfonische rockband kenmerken, namelijk Yes.

Daarom zal het niet verbazen dat ook Amerikaanse christelijke symfonische rockartiesten als Glass Hammer, Neal Morse, Proto-Kaw, Salem Hill en Akacia op deze cd vertegenwoordigd zijn. Deze artiesten liggen allemaal een beetje in dezelfde lijn binnen de symfonische rock en ook de andere artiesten kennen bovengenoemde invloeden. Het maakt van dit verzamelalbum een zeer coherent geheel en daarom een zeer prettige, en goed in het gehoor liggende luisterervaring.

Een belangrijke reden en een bron van plezier van een verzamelalbum is natuurlijk dat je er nieuwe artiesten door ontdekt; reden dat je deze recensie momenteel leest waarschijnlijk. Nou, ik heb dankzij dit verzamelalbum een tiental nieuwe artiesten leren kennen, waarvan ik met spoed de hele cd wil horen! Mag ik je ze allemaal voorstellen?

Ajalon – What Kind Of Love
Album: “On The Threshold Of Eternity” (klik op de titel voor de album recensie)
Ajalon is de band rond Randy George, oprichter van CPR en bassist op de laatste DVD van Neal Morse. Zijn band klinkt professioneel, gladjes en erg Amerikaans. Het vlotte openingsnummer van dit album kent een aangename toetsensolo van niemand minder dan Rick Wakeman.
Info: http://www.ajalon.net/

Glass Hammer – Farewell To Shadowlands
Album: “Shadowlands”
De sterk door Yes en Emerson, Lake and Palmer beinvloede Glass Hammer behoeft nauwelijks introductie. De uitstekende band rond het toetsenduo Babb en Schendel heeft zijn sporen in de moderne, ‘ouderwets’ goeie prog reeds meer dan verdiend.
Info: http://www.glasshammer.com/

America Gomorrah – Two Sisters
Album: “Pax Americana”
America Gomorrah is een streng orthodoxe band rond zanger Gene Crout. Het nummer klinkt echter bijzonder aangenaam en vriendelijk en zangeres Amanda Hawkins tilt het nummer zeker tot een hoger niveau. Fans van Spock’s Beard doen er goed aan de naam van deze band te onthouden.
Info: http://www.americagomorrah.com/

Proto~Kaw – Leaven
Album: “Before Became After” (klik op titel voor volledige recensie)
Het debuut van deze band, feitelijk de oude Kansas, is reeds in deze recensie uitgebreid bewierookt. Leaven is een van de hoogtepunten op deze cd en ken je de plaat niet, dan heb je wat in te halen.
Info: http://www.protokaw.com/

Dave Beegle – Kara Kum
Album: “Beyond The Desert”
Phil Keaggy noemt hem “één van de creatiefste en meest begenadigde gitaristen die ik ooit heb ontmoet” en een dergelijk compliment van deze negenvingerige meester wil wat zeggen. Het zeer Oosters klinkende, lange instrumentale nummer is verschrikkelijk goed en ik zie reikhalzend uit naar meer van deze grootheid. Ondanks zijn solo’s en fratsen op vooral de akoestische gitaar, blijft het nummer zeer prettig om naar te luisteren.
Info: http://www.davebeegle.com/

Dwight Mitchell – The Race
Album: “The Diary”
Een instrumentaal stuk van de rock-opera “The Diary” en als het gebodene maar een beetje in de buurt ligt van dit korte nummer, ben ik nieuwsgierig gemaakt. Het mag wat zijn, want hij heeft er met een keur van gastmuzikanten en zangeressen drie jaar aan gewerkt. Het met piano en gitaar doorspekte nummer smaakt in ieder geval naar meer.
Info: http://www.dwightmitchell.com/

Navigator – Traveling Through The Earth
Album: “ReEvolution Part One”
Navigator heeft zijn invloeden volgens eigen zeggen liggen in de lijn Genesis, Yes, Pink Floyd, King Crimson, Rush en Gentle Giant. In het rustige Traveling Through The Earth hoor je daar weinig van, maar het is een prettig, rustig nummer dat leunt op de aangename stem van Rob Thurman, tevens drummer van de band. Mooi zijn de slepende gitaarklanken van Micheal Soro. Alweer een band om te onthouden.
Info: http://www.navigatorontheweb.com/

Vertical Alignment – Once In A Dream
Album: “Joseph’s Dream”
Vertical Alignment is een band rond Pete Jorgensen, opnieuw sterk beïnvloed door Kansas en Yes. De prettige stem van Jim Braunreuther is een sterke kracht, de muziek is niet sensationeel, maar professioneel genoeg om niet alleen “Joseph’s Dream” (2003) maar ook de nieuwe “Signposts” (2004) een kans te geven.
Info: http://thundersongs.org/VA/home.htm

Everlasting Arms – In The Beginning
Album: “Rapture”
Everlasting Arms is een band rond dominee James Martin, die ook het nummer zingt, maar niet als enige, want de samenzang is dit gedicht is verbluffend te noemen. Het nummer – verkeerd aangegeven op deze cd – heet In The Beginning en het betreft het eerste gedicht van een verzameling van tien, uitgebracht onder de titel “Rapture”. Onder pianoklanken horen we aan het einde enig zeer aangenaam toetsenwerk.
Info: http://www.evarms.com/

Revelation Project – Glory
Album: “Revelation Project” (Klik op de titel voor volledige album recensie)
Cd 2 opent met het instrumentale Glory, van de band Revelation Project. Vooral het talent van Greame Swallow op de toetsen is een ware openbaring! Hij etaleert zijn vingervlugheid op het toetsenbord, zonder dat het de irritatiegrens overschrijdt. De weergaloze solo in het nummer is melodieus, inventief en knap gespeeld. Hun debuut cd is inmiddels uit gekomen en heeft de titel “Revelation Project” meegekregen.
Info: http://www.revelationproject.com/

Salem Hill – The Judgement
Album: “Catatonia”
Het langste nummer van deze cd is tevens het oudste nummer. Salem Hill is inmiddels ook een redelijk bekende naam binnen de Amerikaanse prog, al kan de band nog wel wat ‘reclame’ gebruiken. De stijl is Spock’s Beard, maar Salem Hill heeft een wat volwassener en serieuzer klinkend geluid dan deze bekendere Amerikaanse band. Het ruim 11 minuten durende epische The Judgement is een goede keuze, doch het verbaast mij dat ze geen nieuw nummer wilden inbrengen, bijvoorbeeld van hun laatste uitstekende cd “Be”, waarvan je hier een recensie kunt lezen. Doch niet getreurd, Catatonia is een prachtig nummer, dat zeer mooi en goed gearrangeerd opbouwt naar een explosie van toetsenbombast en tempowisselingen aan het einde.
Info: http://www.salemhill.com/

Akacia – Postmodernity
Album: “An Other Life” (klik op titel voor volledige recensie)
Akacia’s debuut “An Other Life” veroorzaakte een licht schokje in de progwereld, zodat het in eigen beheer uitgebrachte werkje spoedig met nieuwe hoes door Musea werd uitgebracht. Onze recensie van deze cd kan je hier lezen. Deze getalenteerde band laat horen dat ze van wanten weten middels Postmodernity, dat klinkt als een kruising tussen Spock’s Beard en Gentle Giant met Jon Anderson-invloeden. Het knappe nummer kent een matige productie, die gek genoeg de sfeer van het nummer alleen maar verhoogt. Toch zie ik uit naar een betere productie op hun binnenkort te verschijnen tweede cd “The Brass Serpent”.
Info: http://www.akacia.net/

Neal Morse – I Am Willing
Album: “Testimony” (klik op titel voor volledige recensie)
Zij die niet weten wie Neal Morse is, luisteren nog niet zo lang naar symfonische rock. Hij was jarenlang de drijvende kracht, zanger, toetsenist, gitarist en songschrijver van Spock’s Beard. Sinds kort is hij solo en “Testimony” geldt als de belangrijkste release van 2003. I Am Willing is daarvan het hoogtepunt. Je kunt de recensie van de hele cd hier lezen of hier de recensie van de live-dvd van de aansluitende toer.
Info: http://www.nealmorse.com/

Ten Point Ten – The River
Album: “Eleven”
Naast het verzorgen van aanbiddingdiensten in hun plaatselijke kerk, heeft de Amerikaanse band Ten Point Ten reeds vier cd’s gemaakt, sterk Emerson, Lake and Palmer-beïnvloed, maar toch ook met een singer-songwriter insteek. The River is hun visitekaartje en klinkt spannend en afwisselend.
Info: http://www.tenpointten.com/

Eric Parker – Hold Me Again
Eric Parker is de oprichter van Music For Missions, een instantie die zich inzet voor de kerk in Azie. In het akoestische Hold Me Again krijgt hij hulp van Fred Schendel op toetsen en Steve Babb op bas, beiden van Glass Hammer. Eric Parker, behept met een prettige zangstem, neemt op het moment van verschijnen van deze recensie materiaal op voor zijn nog te verschijnen eerste cd. Ik weet al wie de producers van deze cd mogen zijn van mij.
Info: http://www.musicformissions.com/

Theophonic Cloud – Dry Bones
Ik zie eveneens reikhalzend uit naar het verschijnen van het debuut van deze fantastische Amerikaanse band. Dry Bones klinkt als een combinatie tussen Threshold en Iona; ja dus, dat blijkt mogelijk. Mede debet daaraan is de fantastische stem van zangeres Collette Taylor en de zalige gitaarsolo (zeker die aan het einde!) van Lance Haynes. Het nummer is gemixt door (alweer) Fred Schendel (Glass Hammer).
Info: http://theophonic_cloud.home.att.net/

Divine In Sight – Viper´s Brood
Album: “Sorrow & Promise”
Divine In Sight beweegt zich wat meer in de richting van de progmetal. De zanger (je denkt eerst zangeres) is even wennen. Het nummer krijgt pas na de drie minuten de glans en kleur die je verwacht bij een bandnaam als deze. Apart, deze mengeling van progmetal en symfo, maar na een aantal malen luisteren, blijkt het een verslavend nummer. De band kent invloeden van Queen, 2nd Chapter Of Acts en Savatage. Zeker onthouden dus, deze verrassende band.
Info: http://www.divineinsightmusic.net/ 

Shadowstar – Documents
Album: “The Fire Within”
Afsluiter is de al in 1980 geschreven, maar onlangs opgenomen Documents van Shadowstar. De vervormde stem van Brad Watson en de aangename toetsen- en gitaarsolo’s doen hopen dat men een beetje opschiet met de produktie van het aangekondigde “The Fire Within”. Vraag even Fred Schendel om de mix te doen, want die is niet best op dit nummer. Toch is ook dit achttiende nummer alles behalve slecht.
Info: http://www.shadowstarmusic.com/

Nou, dat zijn ze allemaal, de achttien nummers op dit compilatiealbum. Doe er je voordeel mee. Genoeg bands en muziek te (her)ontdekken, zo blijkt. Ikzelf ga absoluut achter een paar van deze groepen aan. Wordt vervolgd dus. De sampler zelf is een genot om naar te luisteren en het blijkt nog de bijtitel “Volume 1” te hebben ook. Wordt ook vervolgd dus…

Markwin Meeuws