EsthesisAlbum

Eind 2020 maakten we kennis met de nieuwe Franse band Esthesis. De formatie rond de zeer getalenteerde Aurélien Goude was met “The Awakening” verantwoordelijk voor een van de beste debuutalbums van dat jaar. De muziek op het album was bijzonder sfeervol met prachtige lange intro’s en bevatte heerlijke instrumentale erupties. Het album sloeg ook hier goed aan. In de week na mijn recensie mailde Aurélien Goude mij dat hij een enorme bak bestellingen uit Nederland had ontvangen.

Het is inmiddels tegeltjeswijsheid, maar een tweede album uitbrengen is vele male spannender dan een eerste. Bij een tweede ontdek je of het debuut geen toevalstreffer was en welke richting er gekozen wordt. Het bijzondere van “Watching Worlds Collide” is dat dit zeker geen herhaling van zetten is. Sterker nog, er is een flinke ruk aan het stuur gegeven. Maar dat leidt wel tot, wederom, een geweldig album.

Eigenlijk moet je dit album niet met het vorige vergelijken. Dit is gewoon hoofdstuk 2 in het Esthesis oeuvre, een hoofdstuk dat naar meer smaakt. Dat wel. Het geheel klinkt opvallend fris. De sfeer is gebleven, maar die is een stuk minder beladen. De toevoeging van wat meer jazzinvloeden past geweldig. De nummers zijn wat korter en over het geheel genomen klinkt de muziek een stuk directer.

De ritmesectie is om van te watertanden. Nieuwe drummer Arnaud Nicolau brengt een bepaalde frisheid die het heel goed doet. Samen met de pakkende baspartijen van Marc Anguill vormen ze een geweldige tandem. Luister alleen maar naar het beginstuk van Vertigo en je weet wat ik bedoel. Dit instrumentale stuk is sowieso een traktatie voor de oren. Het heeft een heerlijke drive, lekker 70’s toetsenspel, goed gitaarwerk en blazers!

De toevoeging van (echte) trompet, saxofoon en trombone op vijf tracks is een gouden greep. Het geeft de muziek een avontuurlijk karakter. Opener Amber is al meteen een parel. Het bevat een aantal prachtige tempowisselingen, mooie toetsenmuren en een heerlijke gitaarsolo. De stuwende wat jazzy drive komt hier sterk tot zijn recht. De prettige zangstem van Aurélien Goude komt ook in deze stijl goed uit de verf. Wandering Cloud springt eruit door een heerlijke muur van blazers die halverwege opduiken. Best gedurfd, maar het pakt geweldig uit. Bij Skimming Stones is het de vioolsolo die voor kippenvel zorgt. Op de deluxe limited edition is dit nummer als bonustrack extra toegevoegd waarbij de vioolsolo is vervangen door een gierende gitaarsolo. Heel gaaf, maar goed dat hij de vioolversie op het origineel heeft gezet.

Aurélien Goude is een briljant muzikant. Hij componeert alle muziek. Als je twee albums met zulke sterke muziek kunt maken, die toch ook weer behoorlijk verschillen, dan ben je een grote. Hij past in het rijtje generatiegenoten met Luca Zabinni (Barock Project), Philipp Nespital (Smalltape) en Bjorn Riis (Airbag). We gaan hier nog heel veel van horen en genieten.

Het album is verkrijgbaar via de Bandcampsite van de band als digipack (1000 oplage) en als Red Deluxe Limited & Numbered Edition. Dit is een gelimiteerde oplage van 500 stuks. De cd is hier rood, hij bevat extra artwork en alle albums zijn gesigneerd. Er loopt eveneens een crowdfunding om het album op dubbel vinyl uit te brengen.

Op 3 september 2022 staat de band op het podium van De Boerderij in Zoetermeer.