Evergrey

Escape Of The Phoenix

Info
Uitgekomen in: 2021
Land van herkomst:  Zweden
Label:  AFM Records
Website: http://www.evergrey.net/
Tracklist
Forever Outsider (4:09)
Where August Mourn (5:31)
Stories (6:40)
A Dandelion Cipher (4:34)
The Beholder (5:49)
In The Absence Of Sun (6:07)
Eternal Nocturnal (4:34)
Escape Of The Phoenix (4:11)
You From You (5:18)
Leaden Saints (5:56)
Run (5:51)
Henrik Danhage: gitaar
Jonas Ekdahl: drums
Tom S. Englund: zang, gitaar
Johan Niemann: basgitaar
Rikard Zander: toetsen
Met medewerking van:
James LaBrie: zang
Escape of the Phoenix (2021)
The Atlantic (2019)
The Storm Within (2016)
Hymns for the Broken (2014)
Glorious Collision (2011)
Torn (2008)
Monday Morning Apocalypse (2006)
The Inner Circle (2004)
Recreation Day (2003)
In Search Of Truth (2001)
Solitude – Dominance – Tragedy (1999)
The Dark Discovery (1998)

Begin 2019 bracht de Zweedse progmetal formatie Evergrey “The Atlantic” uit. Dit album werd wereldwijd lovend ontvangen door de pers en door velen zelfs bestempeld als het beste werk dat de band tot op heden heeft geleverd. Het album over persoonlijke worstelingen en de reis die je meemaakt nadat de grond onder je voeten weg is gezakt diende als hekkensluiter voor een conceptuele trilogie, geïnitieerd door “Hymns For The Broken” en doorgezet in “The Storm Within”. Anno 2021 is de band bevrijd van de beperkingen die een dergelijke trilogie met zich meebrengt. Deze bevrijding is zeker te horen op hun nieuwe album “Escape Of The Phoenix”: de band is in topvorm en vol energie, de honger om te spelen is groot.

Het album trapt af met het dreunende Forever Outsider en het meer reflecterende Where August Mourn, waarbij de trouwe luisteraar direct op zijn gemak wordt gesteld: dit zijn klassieke Evergrey tracks, vol heerlijke riffs en Tom Englund’s karakteristieke zang. Toch klinkt hier de eerste en voornaamste fundamentele wijziging door ten opzichte van de vorige albums. Waar de teksten voorheen vaak reflecteerden op de eenzaamheid, de machteloosheid en worsteling die bepaalde gebeurtenissen met zich meebrengen, wordt duidelijk dat op “Escape Of The Phoenix” deze eenzaamheid en worsteling juist kunnen worden omgezet in kracht en zelfvertrouwen. Het nummer klinkt zelfverzekerd en energiek. Een trend die op de meeste nummers wordt doorgezet. Een logische conclusie na de innerlijke reis die in zijn voorgangers is afgelegd.




Het album kent echter wel een iets mindere thematische samenhang dan zijn voorgangers, de band speelt wat het wil spelen zonder de restricties van een thematisch raamwerk. De band heeft inmiddels al weer enkele albums lang dezelfde bezetting en samen met de herwonnen vrijheid, honger en energie geeft dit gegeven de heren de kans om net iets meer buiten de lijntjes te kleuren. De composities zijn ondanks de herkenbaarheid net wat verrassender, met hier en daar wat meer wisselingen in tempo en variatie tussen de nummers. Je zou kunnen zeggen dat “Escape Of The Phoenix” het klassieke Evergrey recept volgt, maar dan even wat anders gekruid. Wat pittiger. Wat stoerder. Wat zekerder.

Buiten de kleine verrassingen binnen de nummers is de grootste verrassing op het album het duet met Dream Theater vocalist James LaBrie. In de krachtige semi-balad The Beholder vullen de stemmen van Englund en LaBrie elkaar prachtig aan, waarbij LaBrie klinkt als hoopvolle tegenhanger van de meer wanhopige Englund. Hate him or love him, maar je kan niet ontkennen dat LaBrie in topvorm klinkt. Een andere persoonlijke favoriet is het opzwepende en aanstekelijke anthem Eternal Nocturnal, een nummer dat een mooi inkijkje geeft in Evergrey anno 2021 en zeker de potentie heeft om het hele publiek mee te krijgen in de hitte van het moment als poppodia weer open mogen.

Onder de streep kan ik niet anders reageren op “Escape Of The Phoenix” dan lovend en enthousiast. De eerlijkheid gebied te zeggen dat dit album voor mij zijn voorganger niet zal overtreffen, maar deze “Phoenix” vliegt zeker net zo hoog als “The Atlantic”. Daarbij kan veilig worden gezegd dat “Escape Of The Phoenix” de vertrouwde Evergrey-sound naar een hoger plan tilt. De titel mag zijn afgeleid van een nummer waarin de feniks zijn instinct om herboren te worden in twijfel trekt, maar de band zelf klinkt als nooit tevoren en vol levenslust. Een must-buy voor de Evergrey fan en een dikke aanrader voor de liefhebber van stevige, emotionele (prog)metal.

Send this to a friend