EvershipAlbum

Vorig jaar bracht Evership “The Uncrowned King act 1” uit. Mijn collega Maarten Goossenssen was heel enthousiast over het eerste deel. En dat deel ik; ik vind sowieso dat Evership puike cd’s in hun discografie heeft staan.

Deze Amerikaanse band maakt een sterke mix van jaren ’70 prog, Queen, Rush en Amerikaanse classic rock als Styx en Kansas. Plus, en dat is niet onbelangrijk, een sterke troef is zanger Beau West. Hij stuwt de muziek naar grote hoogte.

Evership heeft zich met dit tweeluik gebaseerd op het boek “The Uncrowned King” van de Amerikaanse auteur Harold Bell Wright uit 1910. Je kunt dit werk enigszins vergelijken met “The Pilgrim’s Progress” van John Bunyan. Zoals waarschijnlijk wel bij u bekend heeft de Neal Morse Band dit boek als inspiratie gebruikt voor zowel “The Similtude Of A Dream” als “The Great Adventure”. Een dergelijk verhaal is natuurlijk moeilijk te beperken tot een enkele cd. Waar Morse er voor kiest om er een dubbelaar van te maken, brengt Evership dus twee losse delen uit. Dat maakt het wel meer behapbaar. Het is wel zo dat bij het beluisteren van de “The Uncrowned King act 2” NMB meer bij me naar bovenkwam dan eerder werk. Wellicht heeft dat ook met de thematiek te maken en de gospel feel in sommige nummers.

In het kort is “The Uncrowned King” een allegorische rockopera waarbij een pelgrim op zoek gaat naar de waarheid. Hij arriveert bij de Tempel van de Waarheid met vragen over de reis. Als antwoord trekt de Bewaarder van de Tempel hem terug in The Quiet Room, met uitzicht op The Beautiful Sea, waar hij wordt bezocht door de The Four Voices of Life. Elke stem vertelt een deel van een verhaal getiteld “De ongekroonde koning”, om antwoord te geven op zijn vragen. De prelude en de eerste twee stemmen worden verteld op Act 1, de tweede twee Voices en postlude worden gepresenteerd in Act 2; deze cd dus.

Goed, terug naar de muziek. Ik vind dat de muziek van Evership weer uitstekend in elkaar zit. De cd biedt bovendien een mooie afwisseling tussen uptempo stukken, wat heftigere en rustigere passages.

“The Uncrowned King” begint met stukje op akoestische gitaar, daarna komen de zang en toetsen erbij. Met het tweede nummer komt Evership op stoom met Missive Pursuits. Een lekkere hardrock/classic rockachtig nummer met mooie zanglijnen. Evership heeft iets appellerend wat mij erg bevalt. En dan zijn de toetsen ook nog weggelopen uit de seventies. Het tweede nummer, The Law Of Ages, is rustiger en heeft een mooie melodie. Een sterke gitaarsolo besluit deze song.

Coronation heeft weer een hardrock geluid, afgewisseld met een Oriëntaals melodietje. Het nummer Nobody vind ik één van de hoogtepunten van deze cd. Een rustig nummer dat zich heel mooi ontvouwt en meeslepend is. Wederom laat Shane Anderson ziet dat hij goede nummers kan schrijven met mooie melodieën die op het lijf zijn geschreven van zanger Beau West. Ook Uncrowned vind ik erg sterk. Met een wat gospelachtig begin, volgt een typisch Evership nummer met een gave toetsensolo op het eind bovendien. Smetje is de fade out. Een spetterend slot heeft Uncrowned wel verdiend. Met Pilgrim’s Reprise kijkt de reiziger nog een keer terug op zijn queeste. En kan Evership terugkijken op weer een geslaagde plaat. Tot slot nog een leuke wetenswaardigheid voor de fans van Saga,  Michael Sadler zingt op The Voice Of The New Day.

Kortom, ik ben zeker meer dan te spreken over deze plaat. Al moet ik wel zeggen dat act 1 me in eerste instantie meer pakte dan dit deel. Act 2 had meer tijd nodig om in te dalen (tenminste bij mij). Maar gun je het wat tijd, dat is ook dit deel weer echt heel goed. Ik was destijds erg onder de indruk van Everships debuutalbum. Verrassen doet de band van Shane Atkinson nu niet meer. Evership bevestigt wel, en wat mij betreft voor de vierde keer, dat men garant staat voor overtuigende, appellerende, afwisselende en zeer genietbare symfonische rock die met één been in de jaren ’70 en met de ander in 2022 staat.