Flamborough HeadAlbum

Wat doe je als je als Nederlandse band te weinig aan optreden toekomt? Dan organiseer je gewoon je eigen festival. Met deze insteek begon Flamborough Head in 1997 het Progfarm festival. De opzet was eenvoudig en uniek. Bij elke editie werd er een andere Nederlandse band gevraagd en daarnaast bands die nog niet eerder in Nederland hadden opgetreden. Halverwege trad Flamborough Head altijd zelf op.

In vijftien edities had het festival heel wat unieke optredens. Zo stonden bands als Moon Safari, Credo, Mangala Vallis, Everon, Sinister Street, Karnataka en Big Big Train (in 1998) op de planken. Het festival werd gehouden in kampeerboerderij De Harmsdobbe in Bakkenveen. De sfeer was altijd uniek gemoedelijk en de zelfgemaakte nasi was legendarisch. Helaas was in 2011 de laatste editie. De voorbereidingen en het vele werk om alles in goede banen te leiden werd de band te veel.

Vanaf 2013 werd het Northern Prog Festival opgezet dat met dezelfde soort opzet werkt. In 2015 trad Flamborough Head hier op en dit optreden werd opgenomen. Toen met het label een live album werd besproken bedacht de band dat ze nog een opgenomen optreden van de 2006 editie van Progfarm op de plank hadden liggen. Zo ontstond het hier besproken dubbel live album.

De eerste schijf bevat het Progfarm optreden. Een uitstekend optreden van net iets meer dan een uur. Als je bedenkt dat het optreden plaats vond in een grote tent, dan valt op dat het geluid best goed klinkt. Over het geheel klinkt het wel wat te donker, maar de instrumenten zijn prima te onderscheiden van elkaar en alles komt prima uit de verf. Daarnaast klinkt het gewoon authentiek. Zo zit het praatje dat de band een kwartier moet inlopen omdat de vorige band ook een kwartier moest inlopen er gewoon in. Dat maakt dat die unieke sfeer ook op dit album is gevangen. De setlist is prima en de nadruk ligt op het toen net uitgekomen album “Tales Of Imperfection”. Maar het zijn wat mij betreft nummers als Don’t Forget Us (afkomstig van “Looking For John Maddock”) met geweldig toetsenspel van Edo Spanninga en het ruim elf minuten durende Old Shoes (afkomstig van “One For The Crow”) met heerlijk gitaarspel van Eddie Mulder die de show stelen.

De tweede disk bevat het optreden op het Northern Prog Festival van 2015. Het geluid is hier een stuk doffer. Zo klinkt die zalige gitaarsolo in het begin van The Trapper (album “Lost In Time”) net of Gert Polkerman in een andere ruimte staat te spelen. De blokfluit van Margriet Boomsma is dan weer wel goed te horen. In het bijna twintig minuten durende Looking For John Maddock klinkt de gitaar al weer wat beter. Wat een prachtig nummer is dit toch, vol met tempowisselingen, sfeer en heerlijke solo’s op toetsen en gitaar. De soulvolle stem van Margriet Boomsma past er geweldig goed bij.

Afsluiter Garden Of Dreams komt van het uit het jaar 2000 afkomstige “Defining The Legacy”. In die tijd werd de zang nog verzorgd door zanger Siebe-Rijn Schaaf. Het nummer heeft in al die jaren niets aan kracht verloren. Toch hoor je juist door dit nummer hoezeer de band in de jaren erna gegroeid is.

Als we dan de balans opmaken kom ik uit op twee uitstekende optredens waarbij het geluid op de eerste schijf beduidend beter is dan op de tweede. De twee optredens geven een uitstekende dwarsdoorsnede van het omvangrijke werk van Flamborough Head. Een band die wat mij betreft tot de top van de Nederlandse symfo hoort. Mocht je de muziek van deze band nog niet kennen, dan ligt er nog veel moois voor je te ontdekken. Nu maar hopen op een nieuw studioalbum. En via deze weg wil ik de band en al die vrijwilligers bedanken voor vijftien jaar Progfarm!

Maarten Goossensen