Flame DropAlbum

In september 2022 beginnen twee Zwitsers, Roland Hegi en Felix Waldispühl, ideeën te verzamelen voor een progrocktrack in de opnamestudio van Roland. De twee hadden eerder samengewerkt in een instrumentale progband, genaamd F.o.r.s. En dat smaakte naar meer. Nadat Hegi enkele nummers van Waldispühl opnieuw produceerde, ontstond het idee voor een nieuw project. De naam van dit nieuwe project staat dan ook synoniem voor de twee hoofdrolspelers. Het duo besluit alles in eigen hand te houden, zo heeft Hegi bijvoorbeeld de productie van de muziek verzorgd en ontwerpt hij de visuele realisatie van de (video)composities. Zo’n beetje alle nummers zijn te vinden op YouTube en zijn onderhoudend genoeg om te blijven kijken. 

De twee muzikanten putten hun inspiratie uit verschillende types muziek, maar worden vooral beïnvloed door tientallen bands en artiesten uit de progrock- en fusiongeschiedenis. Dit debuut is op wat gesproken fragmenten en achtergrondzang na volledig instrumentaal. De gesproken woorden suggereren dat dit een conceptalbum is, maar nergens vind je daar informatie over. De twee muzikanten geven elkaar volop de ruimte om te excelleren, wat zich uit in verschillende gitaar- en toetsensolo’s, en ze vullen elkaar naadloos aan. 

De track Out of Balance vormde het startschot voor het eerste Flame Drop-album “Flow” en was de eerste compositie die de heren samen oppakten. Het is gelijk de meest proggy track van het album, waarin de fans van het genre neo-prog zich ongetwijfeld kunnen vinden. Je hoort veel karakteristiek toetsenwerk van Waldispühl en de gitaren van Hegi. Over de hele linie kun je vermoeden dat de heren voornamelijk hun inspiratie hebben gehaald uit de neo-prog, gezien het geluid van de toetsen en de stilistische sound. Daarbij is veel pianowerk te horen waar je je vingers bij aflikt. Dat levert boeiende composities op, zo is Divided Ocean verrijkt met een licht Japanse inslag. Althans, dat is mijn interpretatie, misschien dat jij er weer iets anders in ontdekt. De muziek van de beide heren maakt het mogelijk verschillende invalshoeken te vinden, waardoor vergelijkingen met een groot aantal bands te maken zijn.

En toch is er al een eigen sound te ontdekken, vooral ook omdat het instrumentele aspect breed gevarieerd is. Waar instrumentale albums nogal snel vervallen in dezelfde soort composities, behouden Hegi en Waldispühl een boeiende variatie. Hegi’s gitaarmelodieën, riffs, synthesizerharmonieën, basgrooves en ritmische ideeën versmelten met de (digitale?) drumgrooves van Felix en diens sferische ideeën en pianoberoeringen. Die verdelen zich over creaties als In Heaven, wat doet denken aan het werk van bands als IQ en Arena, maar in het relatief korte Splitting the Sunrise zijn op zijn beurt connecties te leggen met gitaarvirtuozen. Kort, omdat dat nummer samen met Divided Ocean, dat ruim vijf minuten duurt, tussen tracks van meer dan tien minuten verblijft. In totaal wordt je een uur op heerlijke muziek getrakteerd.

Ben je liefhebber van melodieuze gitaar- en toetsenrock? Dan is dit een album dat een hoge waardering gaat oogsten, daar ben ik van overtuigd. De band is nog niet ontdekt door een platenlabel maar dat lijkt mij een kwestie van tijd. Tot die tijd: bestellen bij de band zelf.