Flying Circus

1968

Info
Uitgekomen in: 2020
Land van herkomst:  Duitsland
Label:  Fastball Music
Website: http://flying-circus.com/
Tracklist
Paris (5:29)
New York (4:48)
Prague (5:26)
Derry (1:58)
The Hopes We Had (In 1968) (6:44)
My Lai (6:42)
Memphis (5:23)
Vienna (2:07)
Berlin (7:48)
The Hopes We Had (Reprise) (1:06)
Rüdiger Blömer: toetsen, viool
Michael Dorp: zang
Michael Rick: gitaar
Ande Roderigo: drums
Roger Weitz: basgitaar
1968 (2020)
Starlight Clearing (2016)
Forth (2010)
Pomp (2004)
Out Of The Wasteland (2000)
Seasons (1997)

Soms krijg je als recensent een cd toegestuurd waar je eigenlijk geen chocola van kan maken. Zo ook onderhavig album. Type in Google maar eens “Flying Circus 1968” in en je krijgt allerlei informatie over de tekenfilm “Flying Circus” van The Loonely Tunes uit 1968. Een verdere zoektocht levert dan de Australische band met dezelfde naam die pop- en countrymuziek maakte van 1968 tot 1971. Gelukkig zit er ook enige persinfo bij de toegestuurde cd en weet ik te ontdekken dat het hier een Duitse band betreft die in de winter van 1989/1990 is opgericht in Grevenbroich (regio Keulen/Düsseldorf).

Een tot nu toe voor mij onbekende band dus en om maar meteen het oordeel te vellen, met “1968” gaan ze ook geen indruk maken. Flying Circus maakt een vreemde combinatie van 70’er jaren klassieke (hard) rock met progressieve invloeden en experimenteert verder met de Duitse krautrock. Het album is een soort conceptalbum waarbij elk nummer een specifieke gebeurtenis uit 1968 beschrijft, zoals de moord op Martin Luther King in Memphis, de universitaire rellen in Parijs, het bloedbad in de Vietnamese plaats My Lai en de oktober mars in Derry.

Het openingsnummer Paris is meteen een kakafonie aan geluiden waarbij het gebruik van instrumenten totaal niet op elkaar afgestemd is. Arrangementen, akkoorden, tempo’s en zang worden lukraak door elkaar heen gebruikt. Totale chaos, zonder ook maar enig vorm van muzikale eenheid. Soms kan dit werken en zou er een eclectisch geheel kunnen ontstaan, maar hier werkt het gewoon niet. Het nummer New York heeft duidelijk invloeden van Led Zeppelin, maar het tempo klopt niet en de zang komt niet eens in de buurt van Robert Plant. Ik ervaar ook Pink Floyd invloeden in The Hopes We Had (In 1968), maar ook hier klopt er iets niet. Eigenlijk is alleen het instrumentale Derry dan nog enigszins te pruimen.

De Duitse band Flying Circus bestaat nu al zo’n dertig jaar en heeft zich voor de meeste prog liefhebbers goed verborgen weten te houden. Hun zesde album “1968” gaat daar waarschijnlijk ook geen verandering in brengen.




Send this to a friend