FocusAlbum

Het tweede studioalbum van Focus, logischerwijs genummerd als “Focus II”, werd in april en mei 1971 opgenomen in Londen met Mike Vernon als producer. Op voorspraak van Jan Akkerman werd voormalige Brainbox-drummer Pierre van der Linden daarvoor aangetrokken. Met tegenzin stemde Thijs van Leer toe, waarna het trio vervolgens bassist Cyril Havermans rekruteerde. De splijtzwam had hiermee echter haar eerste sporen in de vochtige grond gekregen. Nadat dit album twee jaar later als “Moving Waves” wereldwijd werd uitgebracht, brak de groep definitief door en dat was niet alleen te danken aan wat gegoochel met hun groepsnaam en titelnummers.

We hebben het natuurlijk over Hocus Pocus. Wereldberoemd als reclame- en filmmuziek en een wereldhit nadat dit in een nog snellere uitvoering een top 10 notering haalde in de Billboard Hot 100 van Amerika. En dan te bedenken dat het louter bedoeld was als parodie omdat volgens de groep de humor ontbrak in het rock genre. Het is niet alleen het even ongebruikelijke jolige gejodel als de agressieve en zeer herkenbare gitaarriff die eruit springt en kan wedijveren met Led Zeppelins herkenbare Whole Lotta love-riff. Eigenlijk laat Jan Akkerman hier zien en natuurlijk horen waarom hij tussen al die jodeljolijt tot de beste gitarist van de wereld werd uitgeroepen. Tussen couplet en refrein kennen de drie baanbrekende gitaarsolo’s verschillende technieken en interpretaties. 

Daarna volgden nog vier korte nummers, waarbij in Le Clochard Jan Akkerman op klassiek gitaar ondersteund wordt door Van Leer op Mellotron. Janis is daarentegen een rustig nummer, waarin ditmaal Van Leer’s dwarsfluit centraal staat. Gezien het tijdskader lijkt het erop dat Camel geïnspireerd is door dit nummer. Moving Waves is met begeleiding op piano het enige gezongen nummer, op teksten van soefizanger, dichter en leraar Inayat Khan. Tot zover de melancholische nummers. Met Focus II keren we weer rap terug naar hun bekende instrumentale klassieke-jazz-fusion-muziek, met ditmaal gevoelige gitaaraccenten van Akkerman.

Gebaseerd op het verhaal van Orpheus en Euridice uit de opera van de Italiaanse componist Jacopo Peri zal het ruim 23 minuten durende Eruption fans van Emerson, Lake & Palmer zeer aanspreken omdat het klassieke muziek met rock verbindt. Deze epic begint met een melodie uit de opera L’Orfeo van Monteverdi en bestaat verder uit vijftien verschillende secties die min of meer in elkaar overlopen. Vernoemd en geschreven door Tom Barlage van de Nederlandse fusionband Solution, is de gitaarsolo in Tommy voor mij het hoogtepunt. Heel fraai is verder het klassieke lied Euridice dat overgaat in het Gregoriaanse Dayglow, gevolgd door Van der Linden’s drumsolo Endless Road. De suite krijgt een fraai slot met een terugkeer naar de openingthema’s. Tussendoor tovert gitarist Jan Akkerman nog een snoeiharde vierde variatie uit Hocus Pocus. De metalwereld had er weer een supersnelle gitaarlick erbij.

Onder de naam “Moving Waves” werd twee jaar later het “Focus II”-album wereldwijd opnieuw uitgebracht en werd commercieel gezien hun meest succesvolle album. Het piekte op nummer 2 in het Verenigd Koninkrijk en nummer 8 in de Verenigde Staten. Het album is door de Recording Industry Association of America met goud gecertificeerd voor de verkoop van een half miljoen exemplaren in de Verenigde Staten. Welke progband in Nederland doet Focus dit na?