Francis Dunnery’s It BitesAlbum

Met de prima ontvangen live-dubbelaar, “Live From The Black Country”, werd It Bites (IB) in 2023 nieuw leven ingeblazen door oprichter Francis Dunnery. De aankondiging dat er nieuw studiomateriaal op de rol stond, zorgt voor enthousiasme en een hoog verwachtingsniveau bij muziekfans. Dat nieuwe album, getiteld “Return to Natural”, is inmiddels uitgebracht. Het werd in vijf dagen opgenomen, volledig analoog, naar tape in plaats van computer, zie de titel. Het is ook nog eens een groepsopname, met maar weinig overdubs, misschien een enkele gitaar- en zangpartij.

Hierdoor klinkt het allemaal wat losser, wat relaxter ook, het kan met recht een echt groepsalbum worden genoemd. Geen heen en weer gezonden elektronische partijen die ergens in een computer bij elkaar gevoegd worden, verfrissend. Dunnery is altijd een goede songsmid geweest, ook hier is hij weer verantwoordelijk voor een aardige collectie pop/rocksongs met een jazzy en heel af en toe proggy twist. In totaal acht nummers met een totale speelduur van een kleine vijftig minuten.

Ditmaal geen Luke Machin (Maschine, Cyan, The Tangent) en Pete Jones (Tiger Moth Tales, Cyan), maar een goede, degelijke band, waarin vooral topdrummer Chad Wackerman uitstekend op dreef is. Hoe Dunnery aan de beroemde Amerikaanse sessiedrummer is gekomen, wordt niet onthuld, maar dat het een gouden greep is, bewijst diens aandeel op “Return To Natural”.

Dunnery’s gitaarspel lijkt hier en daar wat op dat van Nils Lofgren (E-Street Band), vooral in Magdalena, maar ook Joe Walsh lijkt een inspiratie (Out of Order). Gebleven is de karakteristieke zangstem van Dunnery, uit duizenden herkenbaar. De teksten zijn die van een hedendaagse wereldverbeteraar, maatschappijkritisch ten aanzien van milieu (We’re Going to Clean the Sea, Magdalena) en de omgang met elkaar (Return to Natural).

In titelnummer Return to Natural (put your phone down) klinken hier en daar wat flarden door van het oude IB, verder toch vooral een prettig in het gehoor liggende rocksong. “Doe maar normaal,” lijkt de voormalige 80’s rockster te willen zeggen, dat doet hij heel eloquent, zowel tekstueel als muzikaal. Er is genoeg te genieten op “Return to Natural”; de relaxte jazzy shuffle van Wackerman en de gitaarsolo van Dunnery in While We Were Sleeping. Datzelfde geldt voor Hot Spring Water, terwijl het tien minuten durende We’re Going to Clean the Sea, zoals gezegd Dunnery’s aanklacht tegen milieuverontreiniging is.

Er is weinig meer over van de originele It Bites-sound, hooguit hier en daar wat flarden (Return to Natural, Out of Order, We’re Going to Clean the Sea). Het album lijkt in alles meer op recent solowerk van Dunnery dan op het originele It Bites: meer Francis Dunnery IB dan It Bites FD. Op zich niet zo gek, de hoogtijperiode van die band ligt alweer veertig jaar achter ons. En Dunnery is duidelijk meegeëvolueerd. Het had wat mij betreft wat meer ‘bite’ mogen hebben, maar het is uiteindelijk precies zoals de titel zegt: een terugkeer naar ‘natuurlijk’. Ik heb een beetje een tweeledig gevoel, blij dat er nieuw werk is en tegelijkertijd wat onvervulde verwachtingen. Misschien moet ik die jaren 80 fascinatie eens van me afschudden.

Wat overblijft is een uiterst genietbaar album vol met goede composities, door een competente groep musici en Dunnery’s karakteristieke stem en gitaarspel. Alleen wat minder progressief van karakter, daar is op zich niks mis mee.