Massois, GéraldAlbum

Zeven jaar na het verrassende ‘Le Vol Erratique d un Papillon” brengt Fransman Gérald Massois zijn langverwachte tweede album “Demain à l’aube” (Morgen bij zonsopgang) uit. Dit nieuwe album is het middelpunt van wat een trilogie moet worden. Het is ditmaal deels geïnspireerd op het leven van zijn grootvader en gaat over het (gebroken) lot van twee broers tijdens de Spaanse Burgeroorlog, die eindigde in 1939. Dan weet u gelijk de reden waarom het openingsnummer zo heet en als orkestraal stuk, waarmee de cd op een filmische manier fraai opent.

Zanger en gitarist Massois schreef opnieuw alle teksten (in het Frans), de muziek en de meeste orkestraties, met een bijdrage van Nicolas Gardel in La bataille de l’Ebre PT2. Laatstgenoemde deed als co-producer naast de nodige arrangementen ook de mixing, mastering en voegde en passant enkele gloeiende synthsolo’s en gevoelige pianopartijen toe. Maxx Gillard zit nog steeds achter de drumkit en Jonathan Tavan heeft zich erbij gevoegd op de basgitaar. Andere gasten die het album verrijken zijn toetsenisten Yohann Gros (Faika), Gionatan Caradonna (van de groep Profusion), celliste Sarah Tanguy en gitarist Pierre-Emmanuel Gillet (onthoud deze naam).

Het schrijven van het 67 minuten durende conceptalbum, verdeeld in negen hoofdstukken, noemt Massois op zijn zachtst gezegd enigszins vreemd en overweldigend. Na een nogal geïnspireerde ontstaansgeschiedenis (in korte tijd was meer dan de helft van het album geschreven), werd de productie van het album opgeschort vanwege COVID-19. Na de lockdown kon de boel weer opgestart worden, met als pluspunt dat het geheel, net als zijn debuutalbum, jarenlang kon rijpen als een goede wijn.

Waar La Bataille de l’Ebre PT1 als opmaat naar PT2 nog een stevig instrumentaal nummer in de geest van Dream Theater is, horen we in de vier andere korte nummers vooral een songstructuur met wat Pink Floyd-elementen door het open akkoordenspel, met begeleiding op akoestisch gitaar. De gezongen progrockstukken kun je rangschikken in de Franse hoek van Ange, Phideaux en Nemo.

De drie lange nummers La Bataille de l’Ebre PT2, Une colline sans nom (een naamloze heuvel) en vooral het symfonisch aandoende Demain à l’aube zijn geweldig en tillen het album naar een hoog progressief niveau. Hier is veertig minuten aan ruimte gecreëerd voor verrassende wendingen en muzikale hoogtepunten. In de instrumentale passages eet Massois vooral uit de muzikale ruif van Neal Morse, inclusief de vlammende gitaarsolo’s van zijn NMB-lid Eric Gilette. Dit vingervlugge gitaarspel is echter niet door gastgitarist Pierre-Emmanuel Gillet ingespeeld. Deze Gillet speelt alleen de klassieke gitaar.

Het is Massois zelf die, als een scherp scheermes, de geweldige elektrische gitaarsolo’s speelt. Als extra service biedt hij ons op zijn site de partituren en akkoordenschema’s van alle gitaarpartijen van dit album, als bladmuziek in een 79 pagina’s tellend pdf-document, andermaal weer gratis aan. Mocht het derde album van de trilogie weer zo lang op zich laten wachten, kunnen de musici onder ons tot die tijd dus proberen het mee te spelen. En als je het notenschrift niet machtig bent, ga dan gewoon luisteren en genieten van dit album.