Steeds meer begin ik door te krijgen hoe rijk ons kikkerland is als het gaat om getalenteerde bands en artiesten.
En hoewel het vaak een knus gevoel van saamhorigheid geeft tussen band en fan zolang de betreffende band zijn doorbraak bij het grote publiek niet heeft gemaakt, is het zonde dat veel van dat talent zo onder de radar blijft. Zeker met bands binnen onze geliefde paraplu van progressieve rock lijkt dat het geval. Soms zou je gewoon van de daken willen schreeuwen dat er zoveel moois te beluisteren valt, een gevoel dat ik kreeg na wat tijd door te hebben gebracht met “Isolated Dreams”, het debuut van Ghost Echo.
Ghost Echo is een Nederlandse formatie bestaande uit het duo Remy de Wal en Karel Witte. Tijdens de lockdown besloten de heren wat demo’s over en weer te sturen waarbij ze steeds op elkaars werk en ideeën voortbouwden. Het resultaat van dit muzikale pingpongspel was een aantal nummers waarvan een nette selectie op hun debuutalbum “Isolated Dreams” terecht is gekomen. Buiten deze selectie om zijn enkele nummers toch uitgebracht als single, ondanks dat ze de uiteindelijke plaat niet hebben gehaald.
Als ik een stempel zou moeten plakken op de muziek die de heren uitkarnen, dan zou ik het ‘progressieve new wave’ noemen. Ghost Echo trakteert ons op een muzikale potpourri bomvol invloeden van new wave aangevuld met dromerige, soms wat filmische ambient soundscapes en progressieve invloeden van bands als Katatonia of Porcupine Tree. Ik durf het zelfs een beetje te beschrijven als Riverside meets Tears For Fears. Een complexe combinatie die toch al bij de eerste luisterbeurt vrij toegankelijk in het gehoor ligt. Maar mocht je geen liefhebber zijn van bijvoorbeeld Steven Wilson’s “The Future Bites” of Ulver’s “Flowers of Evil” dan raad ik je toch aan om dit album aan je voorbij te laten gaan.
Ondanks de invloeden heeft Ghost Echo toch zeker wel een eigen smoel. In acht nummers weten de mannen dromerige synths te combineren met gitaarwerk om van te smullen. Karel heeft een fijne stem om naar te luisteren en zijn zang staat zeker in dienst van de muziek. Een hoogtepunt van het album vind ik persoonlijk het dreunende, duistere en emotionele Late Night, dat overigens vergezeld van een prachtige clip als single is uitgebracht. Ook de climax Pitfalls is een pareltje.
Met “isolated Dreams” geeft Ghost Echo ons in acht nummers een voorproefje van wat nog te komen staat, want zoals gezegd is er meer muziek gemaakt dan uiteindelijk op het album is verschenen. Waar sommige nummers alsnog het licht hebben gezien als single, worden een enkele nummers bewust achtergehouden als potentiële tracks voor een vervolg. Dat vervolg mag er wat mij betreft zeker komen. Ik kijk er naar uit.