Ghost Of The MachineAlbum

Houd je van het toetsengeweld van Mark Kelly tijdens Fish era Marillion? Zet dan eens deze debuut-cd van de Britse band Ghost Of The Machine  eens op. Een spetterend zwevende toetsen intro a la Market Square Heroes is de intro van de lange openingstrack Scissors. Dit is de opmaat voor een uur melodieuze, afwisselende en compromisloze neoprog dat bol staat van de referenties van de symfo van de eerste helft van de jaren ’80, met name Marillion, Twelfth Night, Pallas en IQ.

Helemaal verrassend is dat niet als je kijkt wie achter deze nieuwe band schuilgaan. Vorig jaar recenseerde ik “Kites” van This Winter Machine. Deze band had een vernieuwde line-up met alleen zanger en songwriter Al Winter nog over van de oorspronkelijke bezetting. De oude leden van This Winter Machine hebben de band Ghost Of The Machine opgericht met Charlie Bramald (Nova Cascade, ex-Harmony Of Spheres) als zanger. Kortom, we hebben het oude This Winter Machine met een nieuwe zanger. Vandaar ook Ghost Of the Machine. Wat het nieuwe en oude This Winter Machine samenbindt is dat er aangename muziek wordt geboden, meestal netjes binnen de lijntjes wordt gekleurd en de songs goed zijn maar nog niet van het niveau van de topbands van het genre.

Ik vind dat Ghost Of The Machine een stap voorwaarts zet. Dat komt met name doordat de muziek overtuigender en frisser klinkt. De productie is kraakhelder. Zanger Charlie Bramald heeft een goede strot en is een beetje vergelijkbaar met Łukasz Gall (zanger van het Poolse Millenium) en wat Andy Sears (tweede zanger Twelfth Night).

“Scissorgames” begint direct met het hoogtepunt van de plaat: het lange Scissors, ik refereerde er al aan. Je krijgt ruim zeventien minuten symfo volgens het boekje. Afwisselend, mooie melodieën en een goede opbouw. De toetsen van Mark Hagan krijgen ruim de gelegenheid om te schitteren en de  gitaarsolo’s van Graham Garbett ontbreken niet. Heel mooi vind ik het rustpunt in het lange nummer met een stukje fluit van Charlie Bramald over tokkelende gitaren. Van daaruit wordt weer verder gebouwd en na een Galahad-achtige wending en een gitaarsolo nemen de pianoklanken en emotionele zang van Bramald het weer op en wordt naar de finale toegewerkt. “Scissorgames” bestaat uit zes delen, waarvan er drie instrumentaal zijn. Daarmee is deze epic ook goed in balans.

Het tweede nummer is het melodieuze en energieke Mountain. Dit liedje is bovendien meer recht-toe-recht-aan en staat daarmee op een goede plek na de veel intensere epic. De muziek deed me bovendien denken aan het Nederlandse Ricocher, dat een belofte was in de jaren ’90. De volgende nummers zijn Just For Reference en January’s Child. Deze nummers beginnen met een mooie intro en wat dan volgt is melodieuze en toegankelijke symfo.

Mercury Rising (parts I en II) vind ik een sterke track. Het begint wat mysterieus. Soms is de muziek slepend, maar wat volgt is weer lekker uptempo met een haast popachtig refrein. Zoals het goede neoprog betaamt is het samen- en tegenspel van toetsen en gitaar uitstekend in orde. De ballad Dead Of Me begint weer met fijn pianospel en heeft overtuigende zang. Dit emotionele nummer wordt bovendien opgeluisterd met een mooie gitaarsolo.

Het slotnummer is Scissors (reprise). Dit zijn deel 7,8 en 9 van Scissors waarmee de cd begon. Het nummer begint wat donkerder, met referenties naar IQ bijvoorbeeld. Het slotdeel Winners is dan weer uplifting en energiek. Begrijp me goed, de muziek is prima, maar ik vind het zelf net wat minder dan de eerste delen van Scissors. Wat ik vooral mis is een spetterende finale.

Ik heb er een lang verhaal van gemaakt, maar eigenlijk kan ik het ook heel kort houden. Voor de liefhebbers van old school neoprog heeft Ghost Of The Machine een sterke cd gemaakt. Waar ik de cd’s van This Winter Machine vooral als degelijk kwalificeerde, vind ik Ghost Of The Machine frisser en overtuigender. De songs zijn over de hele linie goed met het openingsnummer als sterkste stroef,  plus dat het gepaard gaat met een mooi en goed verzorgde uitgave. Kortom, het oude This Winter Machine in een nieuw jasje zet een stap voorwaarts en trakteert ons op een goed uur mooie muziek.