Glacier

Ashes For The Monarch

Info
Uitgekomen in: 2015
Land van herkomst: Verenigd Koninkrijk
Label: eigen beheer
Website: www.glaciermusicuk.co.uk
Luistermogelijkheid: http://glaciermusic.bandcamp.com/album/ashes-for-the-monarch
Tracklist
Whichone (4:35)
Hell and High Water (5:56)
Projections (Parts I - III) (8:14)
Part I: Sweet Dreams (2:42)
Part II: From Ego to ID (3:11)
Part III: Another Day (2:21)
Garden of Evil (7:03)
Lightwing (2:49)
One Man Alone (Parts I - XI) (22:47)
I: Barkus (1:26)
II: Mooning About (2:39)
III: Going Nowhere (1:22)
IV: Boundless (1:00)
V: Crystal Balls To It All (1:43)
VI: The Great Ocean Of Lament (3:56)
VII: Epitaph For The Spirit (1:24)
VIII: Call To Arms (2:35)
IX: Come To A Conclusion . (1:20)
X: In A Peaceful Movie Release (2:50)
XI: We Don't Need Any 'E.L.P. and YES, It's A Barkus Mad Mutation (2:32)
The Isle of Glass (Outro) (3:43)
Graeme Ash: drums:
Dave Birdsall: zang
Dave Kidson: toetsen
Bob Mulvey: basgitaar, baspedalen, zang
Mike Winship: zang
John Youdale: gitaar, zang
Met medewerking van:
Gemma Elysee: viool
Dale Harbron: verteller
Ashes For The Monarch (2015)
Monument (2001)

Zou het een record zijn? Een band die al 36 jaar bestaat en slechts twee albums op zijn naam heeft staan? Glacier werd in 1979 opgericht en bracht in 2001 het debuutalbum (!) “Monument” uit. Progwereld bestond net een paar maanden toen ik mijn recensie over dat album schreef. Ik moet zeggen dat ik dat album nog steeds wel eens uit de kast pak, het blijft boeien. Eens kijken wat de band na 14 jaar aan nieuw werk geproduceerd heeft.

Glacier maakt nog steeds typische symfonische rock waarbij de namen van bands als Genesis, Big Big Train en Credo regelmatig te binnen schieten. Een aantal zaken valt me aan dit album op. Het eerste is de uitstekende productie. Wat klinkt deze plaat goed! Alle instrumenten komen goed uit de verf. Vooral het baswerk en de baspedalen van Bob Mulvey klinken fabelachtig. Luister maar eens naar het vette Garden Of Evil.

Wat ook opvalt, is dat de stem van Dave Birdsall je echt moet liggen. Je vindt het of charmant of helemaal niets, ik denk niet dat er iets tussenin zit. Zijn stem doet wat denken aan die van Erik Groeneweg (Nice Beaver). Het is de achilleshiel van deze band. Maar als je daar vrede mee kunt hebben, dan heeft deze band heel veel moois voor je in petto. Want songs schrijven, dat kunnen ze! De band schotelt je zeven heerlijk nummers voor met daarin een aantal schitterende overgangen, breed uitgesponnen instrumentale passages en sterke melodieën. Het instrumentale Lightwing doet sterk denken aan het eerste deel van Blood On The Rooftops van Genesis en in Projections zit zalig gitaarspel van John Youdale dat zowel aan dat van Andy Latimer (Camel) als Steve Hackett doet denken.

Verder valt het op dat de band, net als op het debuutalbum, veel gebruik maakt van samples. Soms levert dat een glimlach op, maar soms is het ook wat teveel van het goede, zoals de droom die te horen is in Projections. Het begint allemaal heel liefelijk, maar het eindigt met de tandartsboor. Niet heel fijn om steeds te horen (maar dat was met die tandartsboor ook vast de bedoeling).

Het meest opvallende bewaar ik voor het laatst en dat is de epic van het album: One Man Alone die maar liefst uit elf onderdelen bestaat en bijna 23 minuten klokt. Dit is echt een briljant stuk muziek. Het voelt niet als een bij elkaar geraapt hoopje muziek, maar echt als één stuk. Ook hierin zitten weer enkele zalige overgangen. Het eerste deel is volgens de band gebaseerd op het werk van ELP en ook gaandeweg komen de associaties met bands uit de ’70 vaak op. Ik vind vooral het deel dat begint rond de 14 minuten prachtig. Het lijkt wel of Hocus Pocus, The Cinema Show, Los Endos en Firth Of Fith hier samenkomen. Let ook hier op die vette basloopjes en zware baspedalen die je tot onderin je buik voelt ronken (dit nummer moet je echt een keer onder de koptelefoon beluisteren). Geweldig!

Ja, “Ashes For The Monarch” zal je tegen het einde van het jaar wel ergens in mijn top tien terug vinden. Het album blijft maar groeien. Nu maar weer wachten op het volgende album. Waarschijnlijk ben ik dan een jaar of 55.

Maarten Goossensen

Send this to a friend