Gösta Berlings SagaAlbum

Het is altijd fijn als er naar je geluisterd wordt. Bij de bespreking van “Sersophane” sprak ik de wens uit dat Gösta Berlings Saga niet nogmaals vijf jaar zou doen over een nieuw album en zie hier, na twee jaar ligt er al een opvolger.

Daarnaast gaf ik aan dat een verdere uitwerking van het trippende pronkstuk van die voorganger wat mij betreft zeker navolging zou verdienen, en ook aan dat advies is gehoor gegeven. Ik kan tevreden zijn… Sterker nog, ik kan erg tevreden zijn. Het is fijn als er naar je geluisterd wordt, maar het is nog beter als je iets fijns hebt om naar te luisteren. En dat heb je met “Et Ex” zeker.

Gösta Berlings Saga is geen band die lang vast blijft hangen in één geluid. Van redelijk standaard retroprog op het debuut en een postrock-benadering op “Detta Har Hänt”, tot een avantgardistischer geluid op “Glue Works” en een meer trippende benadering op “Sersophane”. De vraag was dus waar de Zweden nu mee aan zouden komen, en op die vraag valt geen eenduidig antwoord te geven, daarvoor kent “Et Ex” te weinig eenheid. Wat wel gezegd kan worden, is dat Gösta Berlings Saga meestal de grote namen uit de synthesizermuziek als vertrekpunt lijkt te hebben genomen.

Square 5 kent bijvoorbeeld flinke invloeden van Tangerine Dream en de Berlijnse School, maar men geeft hier vervolgens wel een eigentijdse draai aan. Capercaillie Lammergeyer Cassowary & Repeat had zo een stuk van Vangelis kunnen zijn en in Fundament hoor ik een hoop Jean-Michel Jarre terug. Niet alle stukken zijn zo synthesizer-gedreven overigens, The Shortcomings Of Efficiency wordt bijvoorbeeld veel meer door de gitaar van het nieuwe bandlid Rasmus Booberg ingevuld.

Nu is het verder geen zaak om zoveel mogelijk naar de invloeden van de muziek te kijken, het gaat er uiteindelijk om of het resultaat een fijne luisterervaring oplevert. Zoals ik al eerder aangaf: dat doet het zeker.

“Et Ex” gaat eigenlijk verder waar “Sersophane” ophield. De herhalingen die mede de basis vormden van “Glue Works” en de elektronische inslag van “Sersophane” leiden hier samen tot een aantal stukken die zich met het betere werk van voorgenoemde inspiratiebronnen kunnen meten. Vooral afsluiter Fundament en Square 5 behoren tot de fijnste elektronische muziek die ik in tijden gehoord heb.

Niet elk nummer op “Et Ex” is briljant, het moet gezegd, maar als geheel is het zeker een van de beste albums van dit jaar. Ik adviseer de Zweden dan ook om op hun volgende album weer een andere koers in te zetten en zo andermaal een fris geluid te creëren. Ik weet nu al dat ik bij de volgende plaat kan zeggen dat ze naar me geluisterd hebben…

Wouter Brunner