Great Wide NothingAlbum

Als je de debuut-cd “The View From Olympus” opzet, hoor je direct wat in mijn ogen Great Wide Nothing zo’n interessante band maakt: een heerlijk schurend orgeltje dat de voorbode is voor fijne neo prog in optima forma. Zo dat is er uit.

Ik zeg ook maar direct dat de muziek mij terug brengt naar de tijden van de SI Music catalogus en uitverkoopbakken van de plaatselijke platenboer, op zoek naar onbekende pareltjes. “The View From Olympus” is een cd die je destijds zomaar had kunnen oppikken. En als je van neo-prog houdt, zou ik je willen aanraden deze muziek zeker een kans te geven.

Great Wide Nothing is een Amerikaanse band uit Georgia. De groep is opgericht door Daniel Graham, die de gitaren, basgitaar en zang voor zijn rekening neemt. Hij is nog steeds de spil van de groep en schrijft alle teksten en muziek. Jeff Matthews hanteert de drumstokken. Toetsenist Dylan Porper is mijn ogen de ster van de band, want hij zorgt voor heerlijke orgel-, piano- en keyboardpartijen. Dit alles heeft een overduidelijk jaren ’70-sausje. Inspiratiebron is duidelijk Genesis en bands die daar weer door beïnvloed zijn als Marillion, IQ en Iluvatar. Bij tijd en wijle ligt het erg in het verlengde van Iluvatar. Ook omdat de stem van Daniel Graham wel wat wegheeft van Glenn McLaughlin (zonder overigens van dat niveau te zijn). Graham zingt behoorlijk, is geen topzanger maar het past wel bij de muziek. De solo’s in de nummers komen vrijwel altijd van de toetsen, de gitaar heeft een ondersteunende rol.

De cd begint met Lethal Neon. Het nummer begint dus met een rockend orgeltje, doet de tijden van oude Marillion herleven en is mooi opgebouwd. Ik vind vooral het instrumentale tussenstuk mooi met fraai toetsenwerk. Het tweede nummer Monument vind ik net iets minder, omdat de coupletten wat eentonig zijn maar ook deze song is goed opgebouwd en het instrumentale gedeelte is sterk. Na twee wat langere songs is Evening een kort en rustig nummer waarbij naast de zang de akoestische gitaar centraal staat.  Het meest interessante nummer op deze cd is het titelstuk, dat maar liefst meer dan 17 minuten klokt. The View From Olympus heeft een wat zoekende, religieuze tekst. Alle elementen die ik al heb aangeven heb hoor je terug in dit nummer. En wat ik knap vind, het is een overtuigend nummer. De muziek houdt je aandacht vast en je hebt niet het idee dat je naar ‘knip en plak-werk’ zit te luisteren.

Tja, en dan is na ruim 38 minuten deze cd al afgelopen. Ik moet eerlijk zeggen dat “The View Form Olympus” wel een paar draaibeurten nodig had voordat ik het echt begon te waarderen en ik ben een neoprog liefhebber. Het mooie vind ik is dat ondanks de duidelijke referenties naar bekende namen, Great Wide Nothing iets eigens heeft en bovenal, de band weet me te raken. Dat de Amerikanen niet op het niveau zitten van genoemde bands is evident, maar wat ze presteren is bovengemiddeld en zal de liefhebber van neo-prog en traditionele symfonische rock zeker aanspreken. En juist het meer rockende en niet zo gladde geluid maakt dat Great Wide Nothing zeker een band is om in de gaten te houden. Ik ben benieuwd naar meer en wil graag de nieuwe vergezichten van deze Amerikanen horen!