Helfir Album

Luca Mazzotta is een Italiaanse multi-instrumentalist afkomstig uit Lecce en zijn eerste instrument in zijn puberjaren is de akoestische gitaar. Aan het stempel ‘multi-instrumentalist’ kan je zelf invulling geven, feit is dat Mazzotta de elektrische, akoestische gitaren en de basgitaar speelt en de programmering op zijn cd’s zelf organiseert.

Dat houdt dus in dat de drums binnen zijn muziek uit de computer komen, zoals nog wat meer instrumenten. Vanaf het millennium neemt Mazzott zijn opleiding tot gitarist uiterst serieus en hij ondergaat veel opleidingen en workshops, onder andere bij Salvatore Russo en Paolo Giordano, twee bekende Italiaanse gitaristen. Ook volgt hij een opleiding muzikale computerprogrammering en speelt hij in dienst van verschillende bands als sessiemuzikant. Tussen 2006 en 2013 figureert hij als gitarist en bassist in dienst van anderen op verschillende cd’s voordat hij in 2013 zijn soloproject Helfir opstart. In 2015 verschijnt dan eindelijk zijn debuutalbum “Still Bleeding”.

Helfir schotelt ons sfeervolle gitaarrock met een doomrandje voor. De connectie tussen Luca Mazzotta en Mick Moss van Antimatter is zowel fysiek als muzikaal zo klaar als een klontje. De muziek die Mazzotta maakt is nagenoeg een exacte kopie en kent onherroepelijk veel overeenkomsten met de Britse singer/songwriter. Ook qua stemgeluid zijn er vergelijkingen te maken, al balanceert Mick Moss duidelijk aan de goede kant van de lijn en bungelt Luca Mazzotta nog net met twee vingers aan het koord. Mazzotta’s klankgeluid is prima, maar zoals vaker bij zoveel Italiaanse zangers is zijn articulatie een bespreekgeval. Nou… eigenlijk niet eens, het irriteert zo nu en dan.

In de context van de muziek maakt Mazzotta af en toe meeslepende liedjes, zoals In The Circle. Eigenlijk weet je bij de eerste draaibeurt al dat het een topnummer is en dat gevoel groeit bij elke herhaling. Een prachtige melodie met een geweldige gitaarsolo die vanuit het niets elke haarvat doet sidderen. Een machtige gitaarsolo is ook te vinden op Blood. Allemaal elementen waar Antimatter ook om bekend staat. Somberheid, melancholie en veel akoestische instrumenten. Maar ook een song als Alone kan naadloos geïntegreerd worden in een cd van Mick Moss. Beide heren zijn in elk geval bijzonder getalenteerd op zowel hun elektrische- als akoestische gitaar en opereren vanuit een sterk emotionele boodschap.

Is het kopieergedrag wat Helfir op ons los laat? Ja en nee, hoewel dat laatste moeilijk te verdedigen is. Hoe dan ook krijgen we sfeervolle muziek te horen die de liefhebbers van Antimatter, Antahema maar bijvoorbeeld ook Mirna’s Fling kunnen waarderen. Al met al is dit een aangename cd, hoewel er nog veel ruimte voor verbetering is. We houden Luca voor u in de gaten.