IncidenseAlbum

Als je al jaren recensies schrijft is het mooi te zien hoe een band of artiest groeit.
Althans, kán groeien. Dat gebeurt niet in alle gevallen.

Incidense debuteert in 2011 met de cd “Incarcerated”. Op dat moment bestaat de band nog uit drie leden. Lucas Kruiswijk en gitarist François Koopmans leerden elkaar in 2003 kennen tijdens een concert en door hun gemeenschappelijke interesses besluiten ze te gaan samenwerken. Kort daarna wordt een drummer gevonden in de persoon van Rob van Nieuwenhuizen, maar de band heeft dan nog moeite met het vinden van een basgitarist. Vervolgens duurt het nog een aantal jaren voordat het debuutalbum verschijnt. Na die release wordt er een bassist gevonden in de vorm van Jurjen Bergsma (Silouette) en op zang heeft Peter Meijer van de band Meadows de taken van Koopmans en Kruiswijk overgenomen. Daarnaast is Daniel van der Weijde als gitarist aangehaakt.

Bijna 70 minuten aan ingenieuze en resolute progmetal brengt de band uit Amersfoort weer helemaal terug in de Nederlandse metalscene. En hoe. Descent begint strak door een paar intensieve gitaren met dito drums van Rob van Nieuwenhuizen. Een complex ritme drukt je gelijk in een alert bewustzijn. Opvallend voor mijn (bevooroordeeld) oor; een heerlijk transparante productie en mix. Daar zijn de eerste kudos gelijk al verdiend. De mix van dit album is in de handen van Jens Bogren gelegd, niet de minste producer in de wereld van progmetal. De zang van Peter Meijer heeft een lekkere tongval, een beetje brutaal met een plat randje. Die tongval is te vergelijken met die van Robbie van Stiphout van Day Six. Niet prominent aanwezig in het nummer en de productie zijn de programmering en toetsen, hoewel dat het totaalplaatje van Incidense melodieus maakt. We krijgen verschillend geproduceerde gitaren over ons heen geworpen en dat maakt de track bijzonder aantrekkelijk. Instrumentaal is er veel te beleven, want Meijer’s aandeel is procentueel nog niet heel groot.

Het mag duidelijk zijn dat deze cd voor de gitaarliefhebbers een must have is. De gitaren van François Koopmans en Daniel van der Weijde zijn naast de vette bassnaren van Bergsma overduidelijk aanwezig en de vele technische riffs domineren het totaalbeeld van de band. Hoewel Rob van Nieuwenhuizen met zijn drumwerk geen verlegen verschijning is, drumt hij in dienst van de song en de compositie. Ook de toetsen vervullen een zelfde rol. De toetsen zijn sfeer verhogend en botsen nergens in de songs, al trekt Kruiswijk de aandacht zo nu en dan naar zich toe, bijvoorbeeld in Blinded. Deze track werkt een vergelijking in de hand met een andere Nederlandse band, al eerder genoemd in deze recensie, Day Six. Shock And Awe begint met pianoberoeringen van Kruiswijk, aangevuld met geluidsfragmenten uit de media ten tijde van de tweede Golfoorlog met een prominente rol voor George Bush. De track is ondanks het beladen onderwerp een sfeervolle en rustige onderbreking in het metalgeweld.

Hoewel de band nergens overdreven virtuoos wil acteren, neigt het zo nu en dan naar technisch vernuft en (te) doordachte en uitgesponnen composities. Een voorbeeld daarvan is Inner Enemies – Part I en Part II. De afsluitende track op het album kan wellicht iets functioneler, maar de uitgedachte toevoegingen zorgen juist wel weer voor de progressiviteit. Voor deze recensent is het iets te uitgesponnen maar voor een ander hoeft dat niet zo te zijn: oordeel daarom zelf.

Is de band Incidense gegroeid in die elf jaren? Absoluut. Op meerdere fronten is de band geslaagd een grootse opvolger van “Incarcerated” te presenteren. Zoals gezegd is er op productioneel gebied een grote stap gezet en dat is misschien wel de grootste winst. Op het gebied van – to the point – componeren en diversiteit is er groei mogelijk, maar een kniesoor die daar over moppert. De band mikt overduidelijk op de smaak van de progressieve gitaarliefhebber, de nummers zijn allesbehalve mainstream en gaan verder dan de reguliere metal en rockliefhebber graag hoort. We hebben er weer een mooi Nederlandse productie bij, dat staat als een paal boven water.