Intelligent Music Project IVAlbum

Dagenlang ben ik op zoek geweest naar de verklaring van de naam van de band waarvan ik een cd ter bespreking heb mogen ontvangen van de grote verdeler van Progwereld. Ik heb de muziek tig keer beluisterd en zocht naar de link tussen de muziek en hoe die band heet. Ik zag het niet. Het hele internet binnenstebuiten gekeerd, niks gevonden. Conclusie: ik mis iets. Of: de bandnaam klopt niet of probeert de luisteraar op het verkeerde been te zetten.

Als je als Bulgaar geboren bent, luistert naar de naam Milen Vrabeski en jouw muzikale project Intelligent Music Project noemt, dan wek je op zijn minst verwachtingen bij de luisteraars. In de speler lig de cd “Sorcery Inside” van (dus) Intelligent Music Project IV, let op de toevoeging! Elke cd doopt hij zijn band met een opvolgend nummertje.

Als we de definitie van Adult (of Album) Oriented Rock (AOR) er even bij pakken, kunnen we vaststellen dat deze naadloos van toepassing is op wat IMP IV ons voorschotelt: een hitparadevriendelijke variant van hardrock met relatief korte goed in het gehoor liggende nummers die gekenmerkt worden door harmonische zang en een bombastische productie.

Niet minder dan vier leadzangers maken hun afwachting. Mannen die bij grote bands zongen of nog actief zijn. Daar komen ze. John Lawton (Uriah Heep), John Payne (Asia), Johnny Romero (Rainbow), Joseph Williams (Toto). De bekende drummer Simon Phillips (Kansas, Toto) maakt ook deel uit van het gezelschap.
Met de zang zit het dus wel snor. Deze heren kunnen een beetje zingen, vaak doen ze het ook nog samen, de koortjes zijn niet van de lucht en er sluit ook nog een koor aan. Harmonische samenzang: check!
Het is vaak vanaf het begin behoorlijk de beuk erin, soms kiest Vrabeski voor een iets rustigere opbouw. Doorgaans doet de ritmegedeelte goed en stevig mee en de stevige gitaren zijn evenmin vergeten. Een variant van hardrock: check!

Het zijn stuk voor stuk liedjes waarvan iemand het in zijn hoofd zou kunnen halen om deze op single uit te brengen. Het is niet ondenkbaar dat een of meer daarvan er de hitparade haalt. Hitparadevriendelijkheid: check!
De fraaie (prog)muziek waar wij zo van houden wint vaak in kracht na meerdere luisterbeurten. Steeds ontdek je nieuwe dingen, structuren gaan in je hoofd zitten, je begrijpt soms pas na de tiende keer wat de maker met zijn creatie precies bedoeld heeft. Niets van dit alles bij dit project: what you hear is what you get. Geen verborgen lagen, geen ontluikende verborgen schoonheden. Goed in het gehoor liggend: check.
De productie is vol te noemen, de luisteraar krijgt nauwelijks rust door de volle zang, de alom aanwezige gitaren en orkestraties en het vaak beukende ritme. Phillips zorgt ervoor dat de kleinste gaatjes nog worden dichtgetimmerd. Bombastische productie: check!
Op “Sorcery Inside” krijgen we twaalf nummers te horen waarvan de meeste de vier minuten niet halen. Het gaat dus om korte liedjes, meestal is dat geen voorbode voor een hoog prog-gehalte. Korte nummers: check!

Het gebodene kunnen we allerminst intelligent noemen. Meneer Vrabeski maakt zeer toegankelijke rockmuziek, met een grote nadruk op de (samen)zang. Anders gezegd, AOR van de bovenste plank.
Het klinkt ook behoorlijk Amerikaans. De gedachten gaan vooral uit naar Toto, maar ook naar bands als Journey, Foreigner, al kan IMP hier duidelijk niet aan tippen. Het geheel klinkt ook bijzonder zoetig en gelikt. Spanning is ver te zoeken, al doet de maker nog wel pogingen afwisseling aan te brengen in de nummers. Het recht aan beuken wisselt hij af met een smartlap (denk aan BZN), een song met een Caribisch (Santana) tintje of een stukje orkestratie met akoestische gitaar.
Hoogtepunten zijn met een kaarsje te zoeken, die dan net als je er eentje gevonden hebt uitgaat, of het zou het aantal clichés, platgetreden paden en mierzoetigheden waarvan de vullingen zich in je kiezen draaien moeten zijn waarvan IMP zich bedient.

Intussen geeft Vrabeski ons nog wel een boodschap mee. Hij draagt het album op aan de (onder)zoekende geest. Iedereen zou op zoek moeten gaan naar zijn eigen bron van magie die in ieders binnenste zit, dat dan weer gebaseerd is op het vermogen om allereerst mens te zijn. Dat klinkt dan wel weer intelligent

Met prog heeft dit alles nauwelijks iets te maken, wat op zich niet erg is. Iemand die van AOR houdt valt zich aan “Sorcery Inside” vast geen buil. Aan menig progdeurtje zal dit zichzelf intelligent noemend project toch in een ruime boog voorbij gaan.