IonsAlbum

Het tweede album van de Tsjechische formatie Ions komt vier jaar na het debuut en het is duidelijk te merken dat de band in de tussentijd veel naar muziek van collega-bands heeft geluisterd. Pakt dat goed uit?

Het oorspronkelijke Praagse trio liet een bijzonder goede indruk achter na het debuut in 2019, hoewel de groep toch lang onder de radar bleef. De aandacht die de band verdiende op basis van een innovatieve muzikaliteit kreeg de band echter niet. Anno 2024 zijn er nog steeds erg weinig reviews van het album te vinden en dat is in de ogen van deze recensent volledig onterecht. In die vier jaren heeft de band ook een metamorfose ondergaan; zanger Shorty Lago en gitarist Jacub Tirco zijn als grondleggers van de band gebleven, maar daarnaast zijn er een nieuwe drummer, een bassist en een extra gitarist in dienst getreden.

Op het gelijknamige debuutalbum was veel progressiviteit te vinden, ondanks dat de neutrale waarnemer echt wel invloeden van andere bands kon vinden. Maar goed, dat is ook bijna onvermijdelijk voor een beginnende band. Toen waren het invloeden van bands als Linkin Park, Tesseract, Leprous en Haken. Je kunt die invloeden nog steeds vinden op dit nieuwe album, maar er is wel degelijk een verschuiving te vinden op “Counterintuitive”. Om de groep van potentiële fans wat groter te maken zou ik binnen deze recensie ook aan een band als Karnivool willen refereren.

Die muzikale verandering uit zich vooral in de elektronische aankleding van de muziek. De muziek is in de basis nog steeds gitaargericht, maar er is meer ruimte gemaakt voor toetsen en elektronica. Er is nog steeds aandacht voor heavy metalcore, maar nu zijn de composities gemixt met elementen die tegen de synthpop aanschuren. Elektronica, soundscapes, pakkende beats en pittige gitaren schilderen het landschap op dit album. Dat levert nummers op waar de beleving intens is, zo klinkt The Same As You ijzersterk met een aanstekelijke toetsenmelodie en een herkenbaar refrein. Je wil het blijven horen. Het opvolgende Constant Feelings klinkt hierna hemels en halverwege het album valt definitief en overtuigend de rol van zanger Shorty Lago op. Hij is sterk in verfijnde zangtechnieken, maar ook in snerpende en bijtende screams. Met zijn aandeel zorgt hij vaak voor een passende vergelijking met de Sloveense band Hei’An en diens zanger Matic Blagonič. Tekenend voor die gelijkenis zoals hierboven omschreven is True Friendship, dat net zo goed door Hei’An geproduceerd had kunnen zijn. Aan de andere kant doet het nummer mij ook sterk denken aan het nummer Vindication, een van de beste nummers van de inmiddels opgeheven Deense band Boil.

Laten we vooral niet voorbij gaan aan Lago’s krachtige optreden in A Terrible Mistake. Plagend, uitdagend en zelfbewust kan je zijn zang omschrijven in een song die nagenoeg synoniem is aan de muziek van Vola. Het lijkt zeer aannemelijk dat Ions veelvuldig heeft gesnuffeld aan de muziek van die band, wat automatisch weer referenties naar een band als Hail Spirit Noir rechtvaardigt. Zeker als je Faith hoort. Hoe dan ook: Shorty Lago is een zegen voor de instrumentalisten binnen de band, met zijn performance is hij in staat de muziek op verschillende manieren te verrijken in welke stijl de muziek dan ook gebracht wordt.

Hoe enthousiast we waren over het debuut, iets gematigder zijn we jegens dit tweede album. Dat komt waarschijnlijk omdat de invloeden van andere bands wat de overhand hebben gekregen. Dat gaat wat ten koste van het progressieve karakter van de muziek. Het kan zijn dat de band tussen 2019 en 2023 zo’n ontwikkeling heeft doorgemaakt dat we er iets te veel aan moeten wennen. Dat doet niets af aan het talent van deze band en er lijkt genoeg expertise binnen deze formatie om dat met een volgend album weer volledig recht te trekken. Ondertussen is het wellicht een idee de band eens live te bekijken, bijvoorbeeld op 6 oktober 2024 tijdens Progpower Europe.