Jazz QAlbum

Dat Tsjechië in de jaren ‘70 een goudmijn bleek te zijn aan jazz-fusion muzikanten was voor mij een groot geheim, maar ook een aangename ontdekking.

Om deze verborgen pareltjes een groter podium te bieden zet een Pools platenlabel zich in om deze muzikanten opnieuw onder de aandacht te brengen in een reeks re-issues. Eén van deze opnieuw uitgelichte albums is “Symbiosis” van de band Jazz Q, het tweede volledige album van de band, als ik mijn bronnen mag geloven.

Het album opent sterk met Ze tmy do světla (From Dark To Light), een mysterieuze en kabbelende track die de luisteraar meevoert in een droomachtige trans. Jazzy, kalm en ontspannend. Eenzelfde sfeer kan men terugvinden op het derde nummer, Hvězdný pták (Starbird). Daarnaast weet Jazz Q ook sterke invloeden van blues naadloos te integreren met een wat klassieker jazzgeluid op tracks als Ztracená láska (Lost Soul).

Hoewel het album vakkundig in elkaar steekt en garant staat voor een paar aangename luisterbeurten, blinkt het echter nergens echt in uit. Of laat ik het anders verwoorden: nergens wordt het album echt spannend, tot de op één na laatste track Čaroděj (The Wizzard). Dit nummer is een tour de force van een ruim kwartier vol meer experimentele jazz en lekkere wisselingen in stijl en tempo. Het biedt een mooie ontsnapping aan de wat kalmere nummers die vooraf zijn gegaan. Het album eindigt vervolgens weer in een dromerige staat met Epilog, een nummer dat ook daadwerkelijk als een epiloog voelt en daarmee het album mooi afsluit.

Het album ademt de jaren ‘70 in hart en nieren en niet in de minste plaats door zangeres Joan Duggan. Haar stem kent een aangename warmte die bij tijd en wijle een beetje tussen Nico (qua kalmte en mystiek) en Grace Slick (qua kleur) inhangt. Ook de muzikanten staan hun mannetje en de nummers vormen over het algemeen een mooi stilistisch geheel, waarmee het album doordacht in elkaar steekt.

Deze re-issue komt daarnaast ook met een keur aan bonustracks, die qua speeltijd de lengte van het originele album ruim overschrijdt. Hoewel deze tracks niet verkeerd zijn, passen ze niet in het verlengde van het album. Om eerlijk te zijn doen de extra nummers eerder afbreuk aan het geheel dan dat ze een interessante toevoeging vormen. Liefhebbers kunnen hier prima mee uit de voeten, maar ondergetekende beperkt zich liever tot het eerste schijfje.

“Symbiosis” van Jazz Q is al met al een dromerig album dat het perfect doet als achtergrondgeluid voor de liefhebber van aardige jazz. Nergens blinkt het album echt in uit, maar een prima productie, doordachte tracklist en een kwartier durende knaller maken dit toch een bovengemiddeld lekker album. Alleen jammer van de bonustracks…